„Poddany najjaśniejszego demokraty” to swoista przestroga, satyra na współczesną polityczną rzeczywistość.

Powieść Kazakowa przenosi czytelnika w połowę obecnego stulecia – do świata, który po globalizacji składa się zaledwie z kilku państw, między innymi z Sybrusi (pomniejszona wersja Rosyjskiego Demokratycznego Imperium po Wielkiej Rewolucji Biurokratycznej), Zjedropy (dawna Europa) i Afrostanów (Afryka i byłe USA).

W Sybrusi, gdzie rządzi Prezydent-Imperator, Następca Szósty, obyczaje i rygory czasów poddaństwa łączą się w straszną wizję bezkarnej swawoli urzędników, działających razem z bandytami, ukrywającymi się w lasach. Potomkowie „Nowych Rosjan” , którzy w swoim czasie nielegalnie dorobili się ogromnych majątków, zostają przedstawicielami neoarystokracji – ziemianami i wysoko postawionymi urzędnikami. W podzielonym na okręgi państwie kwitnie pańszczyzna, handel ludźmi, oprycznina.

„Poddany…” to antyutopia, która czerpie wzorce z „Martwych dusz” Gogola i „Roku 1984” Orwella