Poezja to służba mroczna.

Seamus Heaney, nazywany najważniejszym irlandzkim poetą od czasów Yeatsa, w swojej twórczości bezustannie wraca do korzeni i fundamentalnych, choć często błahych doświadczeń, które dają wsparcie na resztę życia. Jego poezja to długa opowieść o tym, z czego składa się tożsamość i jakim przemianom ulegają doświadczenia w mechanizmach pamięci i historii.

Jerzy Jarniewicz, wybitny tłumacz i literaturoznawca, wydobywa z poezji Heaneya to, co nadaje jej moc i głębię. Jedenaście szkiców o twórczości irlandzkiego noblisty to wnikliwe, nierzadko zaskakujące odczytania jego wybranych wierszy.

„Wiersze Heaneya, o których piszę w tej książce, żywią się nieusuwalną różnicą, jaką zapewnia im istnienie »pomiędzy«. Są mnogie i wielogłosowe, niedomknięte i dywersyjne, poryte szczelinami i uwarstwione. Stan ten można podsumować krótkim, zdecydowanym zdaniem, którym mógłby zaczynać się każdy z zebranych tu szkiców: w wiersze Heaneya wpisana jest obcość”.
— ze Wstępu