Opowieść o słowackim lekarzu Gladov-Klassie. Opracowana przez niego metoda przywracania wzroku niewidomym, oparta na analogiach w anatomii i zachowaniu pingwinów i ludzi, zrazu skazuje go na szyderstwa i całkowitą alienację w środowisku budapeszteńskich lekarzy. Z czasem jednak Gladov-Klass wzbudza powszechny podziw i zazdrość. Dzięki terapii słowackiego lekarza piękna Monika, córka znamienitego okulisty, ponownie spogląda na świat. Jakiś czas później Gladov-Klass z niewyjaśnionych przyczyn popełnia samobójstwo, zostawiając po sobie wiele tajemnic.

„Pingwiny” to także historia powstawania kliniki Hellen Keller, głucho-niewidomej pisarki, która poświęciła życie innym upośledzonym.

Autorka bardzo umiejętnie zaciera granicę między fikcją a relacją dokumentalną, trudno odgadnąć, czy Gladov-Klass to postać autentyczna, czy wytwór fantazji. Z kolei dzięki mnogości pozornie pozbawionych znaczenia szczegółów z życia codziennego można odnieść wrażenie, jakby Helen Keller była postacią fikcyjną. To jakby zabawa w kotka i myszkę z fikcją i rzeczywistością. Mozaikowa układanka narracji zostaje wzbogacona o liczne barwne elementy, które czytelnik, metodą Gladov-Klassa, umiejącego między zjawiskami dostrzegać nieoczywiste zależności, może dowolnie łączyć i analizować.

To jedna z książek, które pozostawiają przyjemny niedosyt, które chciałoby się czytać dalej.