O tym czego dwa psy nauczyły weterynarza na temat nadziei, pokory i cudów codzienności.

Doktor Trout powraca z kolejną poruszającą opowieścią o zwierzętach potrzebujących opieki i miłości.

Małżeństwo odnajduje bezpańskiego cocker spaniela, przygarnia go, daje na imię Helen i postanawia zadbać o jego zdrowie. W czasie rutynowego badania u psa wykryty zostaje nowotwór płuc. Drugą bohaterką (i jak się okaże, duchem powieści), jest Cleo, mini pinczer należący do kobiety, która niedobre relacje z matką rekompensuje sobie, przelewając swoje uczucia na czworonogi. Cleo, nie wiedzieć czemu, po raz trzeci w krótkim życiu łamie nogę. Oba psy zostają skierowane do centrum weterynaryjnego, w którym pracuje dr Trout.

Widać tutaj wszystkie znaki firmowe Trouta z poprzedniej opowieści, a więc barwny, gawędziarski styl opowiadania, autoironię, trochę chaplinowski humor, traktowanie akcji jako pretekstu do rozmyślań. Trout jako pisarz – specjalista w swojej dziedzinie doskonale zna się na tym, co opisuje i ten autentyzm jest wyczuwalny w książce. Przypadki opisuje frapująco i przystępnie, a zarazem w sposób kształcący. Miłośnicy czworonogów znajdą tutaj nie tylko dużo wzruszeń ale i mnóstwo ciekawie podanych informacji.