Imperium rządzące na północy jedynego, wielkiego kontynentu Hafardine jest brutalne i skorumpowane. Jego armie uczyniły z sąsiadujących z nim ludów swoich poddanych, jego gospodarka opiera się na niewolnictwie, zaś arystokraci łupią prowincje udając, że nimi zarządzają.

Na zachód od Imperium znajdują się wyspy, których każdy mieszkaniec jest albo piratem albo niewolnikiem. Po drugiej stronie przesmyku, na południu, osiadły stale się zwalczające i żyjące w nędzy plemiona barbarzyńców, które jednoczy jedynie nienawiść do miast i zamieszkujących je ludzi.

Jeśli w tysiąc lat po zerwaniu międzygwiezdnej komunikacji nastąpi upadek Imperium to pociągnie on za sobą zgaśnięcie ostatniej iskierki cywilizacji na Hafardine. A upadek Imperium nastąpi pod ciężarem jego chciwości i przywar, chyba że dwaj ludzie z Hafardine umiejący odczytać te znaki zdołają zmienić przyszłość.

Na południu, przebywający na wygnaniu filozof Adrian Gellert próbuje zmienić barbarzyńców w naród, który zdoła zastąpić Imperium zanim pogrąży się ono we własnym rozkładzie. W umyśle Adriana znajdują się podszeptujące mu, bezcielesne inteligencje pochodzące z gwiazd, posiadające wiedzę o nowej broni i całych dziejach historii ludzkości. A w samym Imperium arystokrata, Sędzia Demansk, dzierży polityczną i wojskową władzę z wdziękiem żonglera i bezwzględnością ulicznego zbira.

Jeśli uda się jednemu z nich, to drugi przegra. A jeśli obaj poniosą klęskę, oznaczać to będzie, iż Hafardine pogrąży się na zawsze w mroku Długiej Nocy.