Od czasu zrealizowania przez Piera Paolo Pasoliniego kultowego, choć znanego głównie we wtajemniczonych koneserskich gronach filmu Teorema minęło 40 lat. Wtedy, w 1968 roku, świat zmierzał do wielkiego przesilenia. Społeczne napięcia wynikały w równym stopniu z frustrującego braku, jak i z nadmiaru, który w efekcie okazywał się brakiem. W swoim najnowszym projekcie Jarzyna wykorzystuje strukturę dzieła Pasoliniego do przeprowadzenia studium doświadczenia granicznego, czy raczej doświadczenia-granicy.

W życiu bohaterów spektaklu, podobnie jak w życiu każdego człowieka, pojawia się taki punkt krytyczny, wyrasta taki mur, który – jak twierdził Karl Jaspers – wymaga decyzji: albo wyłączyć się z życia, albo osiągnąć wyższą świadomość i przekroczyć dotychczasowe ograniczenia.

Jarzyna posługuje się dziełem Pasoliniego i w ramach laboratoryjnej pracy z aktorami tworzy teatralny palimpsest: wzór, model, teoremat swojej egzystencjalnej drogi.