A imię jego Gotham! [David Finch, Tom King, Ivan Reis, Scott Snyder „DC Odrodzenie: Batman #1: Jestem Gotham” - recenzja]Esensja.pl Esensja.pl Niekiedy bywa tak, że geniusz tkwi w prostocie. A taki właśnie jest tytuł pierwszego zbiorczego tomu opowieści o Batmanie w ramach nowej marki wydawnictwa DC Comics – „Odrodzenie”. Zarazem prosty i genialny! I na dodatek wieloznaczny. „Jestem Gotham” dotyczy bowiem w tym samym stopniu rodzinnego miasta Mrocznego Rycerza, co i nowej postaci, która pojawiła się w komiksie wraz z kolejnym restartem serii.
A imię jego Gotham! [David Finch, Tom King, Ivan Reis, Scott Snyder „DC Odrodzenie: Batman #1: Jestem Gotham” - recenzja]Niekiedy bywa tak, że geniusz tkwi w prostocie. A taki właśnie jest tytuł pierwszego zbiorczego tomu opowieści o Batmanie w ramach nowej marki wydawnictwa DC Comics – „Odrodzenie”. Zarazem prosty i genialny! I na dodatek wieloznaczny. „Jestem Gotham” dotyczy bowiem w tym samym stopniu rodzinnego miasta Mrocznego Rycerza, co i nowej postaci, która pojawiła się w komiksie wraz z kolejnym restartem serii.
David Finch, Tom King, Ivan Reis, Scott Snyder ‹DC Odrodzenie: Batman #1: Jestem Gotham›Pierwsze komiksy zapowiadające otwarcie nowej marki, czyli „DC Odrodzenie”, pojawiły się w maju 2016 roku. Trzy miesiące później natomiast do sprzedaży trafiły premierowe zeszyty odświeżonego „Batmana” (formalnie „Vol. 3”). Mówiąc precyzyjniej, nie mamy tu jednak wcale do czynienia z restartem, ponieważ nie poznajemy historii Bruce’a Wayne’a – który to już byłby raz? – od początku, od symbolicznych „narodzin” Człowieka-Nietoperza. Batman z „Odrodzenia” zachowuje pamięć wcześniejszych wydarzeń, a scenarzyści w wielu kwestiach nawiązują do tego, co działo się w opowieściach, które ukazywały się ze znaczkiem „ Nowe DC Comics” na okładce. Tyle że wprowadzają na arenę nowe postaci, które, jak można sądzić, będą od tej pory odgrywać – przynajmniej przez jakiś czas – istotną rolę. W „Jestem Gotham” – pierwszym zbiorczym tomie nowej serii – pojawiły się takie dwie. „Jestem Gotham” zbiera sześć początkowych zeszytów cyklu (które ukazały się pomiędzy sierpniem a listopadem 2016 roku) oraz – w formie niepowiązanej z nimi introdukcji – króciutką historyjkę zatytułowaną „Batman: Odrodzenie”. Tę ostatnią należy traktować jedynie jako symboliczne wprowadzenie do kolejnego odnowienia serii. Jest ona na dodatek na tyle przekorna, że scenarzyści Scott Snyder i Tom King wykorzystują w niej w tym celu, zamiast zepchniętego na drugi plan Zamaskowanego Krzyżowca, jednego z superzłoczyńców, z którymi musi się on mierzyć – Calendar Mana. Potem przechodzimy do właściwej fabuły, za którą odpowiada już tylko jeden autor – Tom King (którego polscy czytelnicy mogli poznać wcześniej z pełnej rozmachu „Wojny Robinów”). Rysunki natomiast wyszły spod ręki dwóch grafików: Kanadyjczyka Davida Fincha (pięć rozdziałów) oraz Brazylijczyka Ivana Reisa (jeden rozdział). Wzorem Alfreda Hitchcocka, King – nazwisko scenarzysty też w końcu do czegoś zobowiązuje! – postanowił zacząć swoją opowieść od nadzwyczaj mocnego akcentu. I chociaż nie jest to dosłowne trzęsienie ziemi, można się przestraszyć. Otóż podchodzący do lądowania na lotnisku w Gotham City samolot zostaje trafiony pociskiem ziemia-powietrze. Wszystko wskazuje na to, że rozbije się doszczętnie w centrum miasta, przynosząc śmierć także setkom niewinnych i niczego się nie spodziewających osób. Przerażeni pasażerowie złorzeczą miastu i jego superbohaterom; przekonani są, że gdyby to działo się w Metropolis, Superman ocaliłby ich bez najmniejszego problemu. W podtekście znajduje się tu oczywiście poważny przytyk pod adresem Batmana, który – jak możemy się domyślać – nie radzi sobie z przestępczością w Gotham. Ale czy to sprawiedliwe oskarżenie? Przecież stara się pomóc, pędzi na pomoc, by ocalić samolot i pasażerów. Ba! zdaje sobie sprawę, że może to uczynić tylko za cenę własnego życia. I gotów jest ją zapłacić. Ostatecznie okazuje się to niepotrzebne, albowiem w ostatniej chwili w sukurs przychodzi mu niezwykła para – Gotham i Gotham Girl. Bruce Wayne nigdy wcześniej ich nie widział. Oboje są młodzi, mają podobne kostiumy, niemal takie same umiejętności (znacznie przewyższające to, co potrafi Człowiek-Nietoperz). Ale skąd, do (…)!, się wzięli? Kim są? Co sprawiło, że posiadają tak wielkie moce? Czy można im zaufać? Z jednej strony Mroczny Rycerz musi, jak niemal każdego dnia, ratować miasto przed kolejnym wykluwającym się i dojrzewającym śmiertelnym zagrożeniem, z drugiej – znaleźć odpowiedź na powyższe pytania. Jest to o tyle istotne, że czasu jest coraz mniej, a pewności, jaką rolę odgrywają nowi samozwańczy obrońcy Gotham – brak. Równie dobrze mogą bowiem okazać się skuteczną alternatywną dla Ligi Sprawiedliwości, jak i koniem trojańskim. Im szybciej i więcej Batman dowie się o ich pochodzeniu i przeszłości, tym miasto będzie bezpieczniejsze. Choć i tu kryje się pewna wątpliwość, związana z niespodziankami, jakie przygotował dla czytelników Tom King. Pracy scenarzysty nie da się jednak ocenić jednoznacznie. Nie licząc wprowadzenia na karty komiksu nowych bohaterów, niczym specjalnym nie zaskoczył. Wykorzystał schemat, jaki w opowieściach o Batmanie pojawiał się wielokrotnie. Owszem, zrobił to z nerwem, umiejętnie wykorzystując motywy obecne już w ostatnich chronologicznie wydawnictwach „Nowego DC”. Wiedział też, kiedy trochę przystopować i rozrzewnić czytelnika. Gdzie więc tkwi haczyk? W braku rozmachu. King postawił przede wszystkim na akcję, a że musiał wkomponować się w objętość zeszytową – skutek był taki, że często prześlizgiwał się po ważnych dla zrozumienia intencji działań głównych bohaterów wątkach. Nad niektórymi istotnymi wydarzeniami, które dałoby się (zwłaszcza graficznie) wspaniale rozegrać, wprost przeskakiwał, informując o nich w dalszej części w dialogach. Co wprowadzało lekką dezorientację. Za to złego słowa nie można powiedzieć o pracy Davida Fincha. Wykreowany przez niego Batman jest odpowiednio monumentalny i patetyczny, wzbudzający szacunek i groźny dla wrogów. Spowija go mrok, dręczą wyrzuty sumienia i niepewność. Tak, to wszystko udało się Kanadyjczykowi oddać w warstwie graficznej. Najlepiej rysownik radzi sobie w scenach dramatycznych. A że takich w „Jestem Gotham” nie brakuje, wielbiciele Człowieka-Nietoperza na pewno będą całością usatysfakcjonowani. W każdym razie na tle powiązanej z tym albumem fabularnie „ Nocy ludzi potworów”, dzieło Kinga i Fincha prezentuje się po wielekroć ciekawiej.
|