Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Rasmus Oppenhagen Krogh
‹Until Then›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułUntil Then
Wykonawca / KompozytorRasmus Oppenhagen Krogh
Data wydania20 października 2023
Wydawca April Records
NośnikCD
Czas trwania44:16
Gatunekjazz
EAN5709498111322
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Rasmus Oppenhagen Krogh, Simon Toldam, Lars Greve, Anders Christensen, Victor Dybbroe, Jakob Høyer
Utwory
CD1
1) How U Look03:48
2) The Servant03:38
3) You08:14
4) A Small Gesture I02:16
5) Until Then04:21
6) Well Mannered04:09
7) Attention Span05:54
8) A Small Gesture III02:23
9) I See Do You?05:04
10) Oktober Sang04:32
Wyszukaj / Kup

Sto procent nordic-jazzu
[Rasmus Oppenhagen Krogh „Until Then” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Trzecia solowa płyta duńskiego gitarzysty Rasmusa Oppenhagena Krogha to idealna propozycja na długie jesienne wieczory. Trudno wyobrazić sobie bowiem lepszą niż „Until Then” ścieżkę dźwiękową do tego, co dzieje się za oknem po zmroku w październiku, listopadzie i grudniu.

Sebastian Chosiński

Sto procent nordic-jazzu
[Rasmus Oppenhagen Krogh „Until Then” - recenzja]

Trzecia solowa płyta duńskiego gitarzysty Rasmusa Oppenhagena Krogha to idealna propozycja na długie jesienne wieczory. Trudno wyobrazić sobie bowiem lepszą niż „Until Then” ścieżkę dźwiękową do tego, co dzieje się za oknem po zmroku w październiku, listopadzie i grudniu.

Rasmus Oppenhagen Krogh
‹Until Then›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułUntil Then
Wykonawca / KompozytorRasmus Oppenhagen Krogh
Data wydania20 października 2023
Wydawca April Records
NośnikCD
Czas trwania44:16
Gatunekjazz
EAN5709498111322
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Rasmus Oppenhagen Krogh, Simon Toldam, Lars Greve, Anders Christensen, Victor Dybbroe, Jakob Høyer
Utwory
CD1
1) How U Look03:48
2) The Servant03:38
3) You08:14
4) A Small Gesture I02:16
5) Until Then04:21
6) Well Mannered04:09
7) Attention Span05:54
8) A Small Gesture III02:23
9) I See Do You?05:04
10) Oktober Sang04:32
Wyszukaj / Kup
Z czym kojarzy się nordic-jazz? Trochę jak jego literacka i filmowa odmiana, czyli nordic-noir: głównie z mrokiem i nostalgią, niepokojem i emocjonalnym chłodem. Ale również z kontemplacyjnymi improwizacjami i chętnie wykorzystywanymi przez artystów elementami skandynawskiego folku. To wszystko znajdziecie na najnowszym albumie młodego (rocznik 1994) duńskiego gitarzysty i kompozytora Rasmusa Oppenhagena Krogha, który do poważnego show-biznesu trafił jako muzyk prowadzonej przez polskiego perkusistę Szymona Gąsiorka formacji Pimpono Ensemble (vide album „Hope Love Peace Faith” z 2016 roku). Szybko jednak postanowił pójść na swoje i już rok później zadebiutował solowym krążkiem „Distill”, w którego nagraniu wspomogli go kontrabasista Anders Christensen (patrz: „Anne Efternøler & Lige Børn” i „Moonlight Drive”), trębacz Kasper Tranberg („Nobody’s Heart”) oraz perkusista Oliver Louis Brostrøm Laumann.
Płyta spotkała się z na tyle dobrym przyjęciem, że niedługo po jej wydaniu z propozycją podpisania kontraktu zwrócili się do Krogha szefowie kopenhaskiej wytwórni April Records. Jego owocem stał się drugi solowy krążek Rasmusa – „Whereabouts” (2020). Nagrano go w bardziej rozbudowanym składzie: z saksofonistą i klarnecistą Larsem Grevem, klawiszowcem Adim Zukanoviciem, wspomnianym już powyżej Christensenem, perkusjonistami Gretą Eacott i Victorem Dybbroe oraz bębniarzem Jakobem Høyerem (na którego talencie poznał się między innymi polski pianista Artur Tuźnik). Odbiór okazał się jeszcze lepszy. W ciągu paru miesięcy Krogh wyrósł na jedną z największych nadziei jazzu duńskiego. Sukces wiązał się jednak także z odpowiedzialnością, dlatego artysta nie spieszył się z realizacją kolejnego albumu, a wytwórnia nie nalegała – lepiej przecież poczekać kilka, a nawet kilkanaście miesięcy i dostać produkt najwyższej jakości, niż pospieszyć się i wypuścić na rynek dzieło niedopracowane.
W efekcie na „Until Then” musieliśmy poczekać kolejne trzy lata. Zadowolony z sukcesu „Whereabouts”, nagrywając najnowszy longplay, Rasmus postanowił pójść tym samym szlakiem. W większości skorzystał też ze wsparcia tych samych instrumentalistów; ponownie więc u boku Krogha pojawili się Anders Christensen, Jakob Høyer oraz – dobrze znający się ze wspólnych występów w formacji Girls in Airports – Lars Greve i Victor Dybbroe. Nową postacią jest jedynie grający na instrumentach klawiszowych (fortepianach akustycznym i elektrycznym oraz syntezatorach) Simon Toldam. To doświadczony jazzman; nie tylko prowadzący własne zespoły (niegdyś Simon Toldam & Prügelknabe, później Simon Toldam Trio), lecz także udzielający się w takich grupach, jak Aika, Eggs Laid by Tigers, Kostcirkeln, PET czy Stork.
Ta szóstka artystów, wliczając oczywiście lidera, przez cztery dni ubiegłego roku – dwa czerwcowe (20 i 21) i dwa listopadowe (23 i 25) – spotykała się w kopenhaskim studiu MillFactory, by zarejestrować materiał, który ukazuje się właśnie na „Until Then”. W porównaniu ze znakomitym „Whereabouts”, nowy krążek wypada jeszcze ciekawiej – konsekwentnie, niezwykle nastrojowo, a w wielu momentach wręcz urzekająco. Słychać wyraźnie, że Krogh to kompozytor nadzwyczaj subtelny i wrażliwy, umiejętnie operujący emocjami i, co w tak młodym wieku nie zawsze jest oczywiste, doskonale wiedzący, co chce opowiedzieć słuchaczowi. Musi też mieć sporą charyzmę, skoro w ogień poszli za nim muzycy nie tylko bardziej doświadczeni, ale przede wszystkim dużo od niego starsi (Anders Christensen nawet o dwadzieścia dwa lata).
„Until Then” to niemal czterdziestopięciominutowa instrumentalna opowieść o świecie, w którym smutek przenika się z pięknem. Opowieść ilustrowana stonowanymi, subtelnymi dźwiękami gitary, saksofonu (rzadziej klarnetu) i klawiszy, wsparta o często prawie niezauważalny, ale bardzo istotny fundament rytmiczny (jakby nie było, z sekcją wzbogaconą o perkusjonalia). Już otwierający album „How U Look” wyraziście sugeruje, z jakiego rodzaju jazzem będziemy mieć do czynienia. Senny lejtmotyw Krogha płynnie prowadzi nas przez cały utwór. Hipnotycznego marszu nie zaburza nawet pojawienie się saksofonu. Przeciwnie, wchodząc w relację z gitarą, podkreśla on jeszcze nostalgiczny charakter kompozycji. Ktoś mógłby dojść do wniosku, że powyższy opis idealnie pasuje do smooth jazzu. Niby tak, lecz należy pamiętać, że muzyka Duńczyka daleka jest od popowej pościelowatości tego gatunku, a jej romantyzm spowity jest niepokojącą mgłą.
Nie mniej smutno i pięknie prezentuje się powolnie snujący się „The Servant”, z wybijającą się na plan pierwszy gitarą i delikatnym tłem. Nieco więcej dzieje się za to w najdłuższym w całym zestawie, bo ponad ośmiominutowym, „You”. Po wykorzystującej syntezatory, stonowanej introdukcji w części drugiej prym wiedzie głównie fortepian akustyczny Toldama, z którym z czasem wchodzą w dialog również Krogh i Greve. Do samego finału prowadzą nieśpieszną dyskusję, w czasie której kontemplują piękno natury ludzkiej. „A Small Gesture I”, podobnie jak pojawiający się kilka tracków później „A Small Gesture III”, to fortepianowe miniatury, w których Simon udowadnia, że bliski jest mu nie tylko jazz, ale również muzyka klasyczna. Tytułowy „Until Then” zaczyna się od partii kontrabasu, do którego po minucie dołączają gitara i rozlewający się w tle syntezatorowy szum. Motyw grany przez Krogha stopniowo krystalizuje się, w efekcie czego można dostrzec jego bliskie powinowactwo z partią zagraną przez niego w „How U Look”. I raczej trudno uznać to za przypadek.
Senną gitarową opowieścią, wspartą delikatnymi dźwiękami dęciaka, jest również „Well Mannered”. Dopiero w „Attention Span” zespół wchodzi na wyższy poziom. Gitara, fortepian, sekcja rytmiczna – stopniowo zazębiają się i płyną rytmicznie; z rzadka jedynie Toldam stara się pofiglować, ale zostaje przywołany do porządku. Nie na długo jednak; w części drugiej pozwala sobie na stonowany awangardowy wtręt, po którym sekstet powraca do punktu wyjścia. Nostalgiczny charakter gitarowo-fortepianowego dwugłosu ma także „I See Do You?”, w którym nieco więcej ma do powiedzenia Victor Dybbroe. Album zamyka przepiękny, idealnie wpisujący się w nastrój jesiennego wieczoru „Oktober Sang”, któremu ton nadają duet gitary i saksofonu oraz październikowo chłodny fortepian elektryczny na drugim planie. Po przesłuchaniu całego „Until Then” nie będzie Was już dziwił wpatrzony w dal, napełniony smutkiem wzrok Rasmusa Oppenhagena Krogha. Wszak taka właśnie jest muzyka grająca w jego sercu.
koniec
18 października 2023
Skład:
Rasmus Oppenhagen Krogh – gitara elektryczna, muzyka
Simon Toldam – fortepian, syntezatory, fortepian elektryczny
Lars Greve – saksofon, klarnet
Anders Christensen – kontrabas
Victor Dybbroe – instrumenty perkusyjne
Jakob Høyer – perkusja

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: Zimowy lament w cieniu Jupitera
Sebastian Chosiński

17 V 2024

Bywają takie formacje – także w świecie jazzu – które działają od wielu lat, ale niekoniecznie przekłada się to na bogactwo ich dyskografii. Takim właśnie przykładem może być prowadzony przez saksofonistę Johana Jutterströma szwedzki sekstet STHLM svaga, który doczekał się właśnie dopiero drugiej w swoim dorobku płyty – „Plays Carter, Plays Mitchell, Plays Shepp”. W jej tytule nieprzypadkowo pojawiają się nazwiska wielkich mistrzów jazzu.

więcej »

Jazzowe oblicze noise’u i post-rocka
Sebastian Chosiński

16 V 2024

Próchno powoli, ale bardzo konsekwentnie buduje swoją pozycję na undergroundowej scenie. Po świetnie przyjętej ubiegłorocznej pełnowymiarowej płycie „P3” teraz wydaje aneks do niej – EP-kę zatytułowaną „3P”. W nagraniach tych trio zostało wsparte przez gości: duet Wczasy, trio Dynasonic oraz – co ucieszyło mnie najbardziej – jazzowego trębacza Wojciecha Jachnę.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Z Beskidów widać Jukatan, Afrykę i Japonię
Sebastian Chosiński

14 V 2024

Na każdą kolejną płytę jazzowo-folkowego projektu Into the Roots, któremu patronuje trębacz Piotr Damasiewicz (nierzadko, a ostatnimi laty coraz chętniej sięgający także po inne instrumenty), czekam z dużą niecierpliwością. Za każdym razem zastanawia mnie bowiem, co jeszcze nowego można odkryć na eksploatowanym od dawna polu artystycznym. Trzeci album zespołu – „Świtanie” – udowadnia, że jednak można. I to całkiem sporo.

więcej »

Polecamy

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku

A pamiętacie…:

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski

Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski

Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski

Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski

Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski

Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski

Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski

Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski

The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski

T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski

Zobacz też

Tegoż autora

Jazzowe oblicze noise’u i post-rocka
— Sebastian Chosiński

Kto nie ryzykuje, ten… w spokoju nie żyje
— Sebastian Chosiński

W starym domu nie straszy
— Sebastian Chosiński

Czas zatrzymuje się dla jazzmanów
— Sebastian Chosiński

Płynąć na chmurach
— Sebastian Chosiński

Ptaki wśród chmur
— Sebastian Chosiński

„Czemu mi smutno i czemu najsmutniej…”
— Sebastian Chosiński

Pieśni wędrujące, przydrożne i roztańczone
— Sebastian Chosiński

W kosmosie też znają jazz i hip hop
— Sebastian Chosiński

Od Bacha do Hindemitha
— Sebastian Chosiński

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.