Luis wiedzie urocze życie: odnosi sukcesy w pracy, jest przystojny, beztroski i zawsze dostaje wszystko to co chce. Jest też zdeklarowanym kawalerem, który umawia się na randki z najpiękniejszymi dziewczynami. Jego szczęśliwe życie zaczyna się zmieniać kiedy jego matka i siostra decydują, że nadszedł najwyższy czas aby się ustatkował.

Idę z nastawieniem na typową francuską komedię, a dostaję rzecz lekką, bezpretensjonalną, umiejętnie wyważoną między romantyzmem a cynizmem, i chyba nawet skierowaną bardziej do facetów niż kobiet (jej ducha, stokroć bardziej niż polski i dwakroć bardziej niż francuski, oddaje kapitalny tytuł angielski: „I Do: How to Get Married and Stay Single”). Takie układy – może nie idealne, ale z pewnością uczciwe (ja wam płacę, wy mi zapewniacie dobrą rozrywkę) – z przyjemnością mógłbym zawierać z Francuzami częściej.

Kocham takie francuskie komedie – lekkie, bezpretensjonalne, ale jak się zastanowić, piekielnie jednak inteligentne. Chabat wspominający swoją młodość i niepewny tego, czy był wtedy fanem Abby czy Cure, wymiata (ale jeszcze bardziej Charlotte Gainsbourg jako dominatrix).

Komedia romantyczna, przyrządzona według najlepszych francuskich wzorców – trochę farsy, odrobina cynizmu, szczypta satyry i liryzmu. Ma to, czego ostatnio brakuje skostniałym amerykańskim filmom tego gatunku. Jest zabawna, nieco cyniczna i zaskakująca. Oto niepoprawny playboy musi się ożenić. Tak zdecydowały czule opiekujące się nim do tej pory matka i siostry. Luis nigdy nie myślał o ożenku. Jest mu dobrze tak, jak jest. Mnóstwo interesujących randek z pięknymi kobietami i zaciszny kącik, plus wikt i opierunek w domu. Panie są jednak nieugięte i grożą poważnymi konsekwencjami. Luis postanawia więc zawrzeć układ z siostrą przyjaciela, która ma przez pewien czas udawać jego narzeczoną, a potem złamać mu serce. Układ prawie idealny… Luisa gra Alain Chabat, a jego wspólniczkę w procederze oszukiwania rodziny Charlotte Gainsbourg.