Francja. Czasy napoleońskie. Francois Eugene Vidocq, słynny paryski detektyw nazywany ojcem kryminalistyki, staje do walki z niebezpiecznym przestępcą. Po kilkumiesięcznym dochodzeniu ginie. Jego młody biograf, Etienne Boisset, postanawia pomścić jego śmierć oraz dokończyć śledztwo.

Tragicznie źle opowiedziana historia, która niczym nie wciąga, nie pozwala poczuć zainteresowania żadną z postaci i coraz bardziej nuży mniej więcej od piętnastej minuty. Do tego w końcówce osiąga fabularnie nowe poziomy absurdu. Wielka szkoda, bo historia Vidocqa ma niesamowity potencjał, a sam film ma świetne zdjęcia i dobrą ekipę aktorską. Niestety, montażysta najwyraźniej nudził się każdym ujęciem, które trwało dłużej niż 3 sekundy, a reżyser nie miał pojęcia o budowaniu napięcia. Wszystkie punkty przyznaję za wizualną stronę filmu. Za całą resztę twórcy powinni wylądować w hutniczym piecu.

Ano niezgorszy plastyk z tego Pitofa. Tyle dobrego. A Gerard na starość rozmienia się na drobne niczym ten De Niro zza wielkiej wody. Jeszcze jeden udział w podobnej miernocie i adieu Depardieu.

Francja w przeddzień rewolucji lipcowej, która ostatecznie obali Bourbonów. Wiedzą o tym już wszyscy z wyjątkiem samego Bourbona (Karola X). W ogarniętym wrzeniem Paryżu grasuje tajemniczy zabójca, postać żywcem wzięta z komiksu (maska + pelerynka + zdolności nadnaturalne). Jego tropem rusza superglina wszechczasów, Francois Vidocq. Fabuła jak z banalnego komiksu, ale wizualnie absolutna rewela.

Kolejny francuski cukierek dla oka. Przerost formy nad treścią staje się, jak można mniemać, znakiem firmowym Le Studio Canal +, którego produkcje ostatnio oszałamiają uroda aktorek, zdjęciami, dekoracjami, choreografią walk i oczywiście efektami specjalnymi – jakby licząc na to, że skołowany z wrażenia widz zapomni zapytać: ‘ale osssso chodzi?’. W wypadku ‘Vidocq’a’ wiele winy można zwalić na reżysera i scenarzystę w jednej osobie: czegóż w końcu spodziewać się po człowieku, który całe życie robił cyfrowe efekty specjalne... Czymkolwiek tłumaczyć stan rzeczy, nie da się ukryć, że cała historia w filmie jest tak naciągana i źle opowiedziana, że fatalnego efektu końcowego nie zatuszuje ani Depardieu, ani F/Xy, ani nawet dwa zimne piwa. Szkoda, bo materiał na opowieść był niekiepski.

Piękne obrazki połączone z brakiem jakiejkowiek spójnej fabułki. Jako fan fabuł czuje głęboki sprzeciw, acz doceniam maestrię obrazkową.