Wiosną 1987 roku, w małym posterunku na granicy Jugosławii i Albanii przebywa kolejna generacja żołnierzy. Codzienna nuda i oczekiwanie na koniec służby, odliczanie dni, kiedy zdejmą mundur już na dobre. Nawet przez myśl im nigdy nie przeszło, że niedługo tu wrócą i pójdą na wojnę. Są to ostatnie dni Jugosławii jako jednego państwa, lecz tego nie wie żaden ze stacjonujących tu żołnierzy.

„Posterunek graniczny” pokazuje jak mało trzeba, żeby bałkański kocioł zaczął od nowa wrzeć. Szkoda tylko, że reżyser do tego wrzenia doprowadza w sposób tak mechaniczny. Reszta jest jednak bez zarzutów.