Historia studentów nowojorskiej szkoły teatralnej, którzy marzą o wielkiej sławie piosenkarzy i aktorów. Barwna opowieść o dojrzewaniu, pasji, miłości i cenie, jaką trzeba zapłacić za sukces.

Klasyczny musical przerobiony na hiphopową modłę. Pokolenie HSM powinno być zachwycone, ja też obejrzałem bez większego znudzenia, ale tak szczerze to wolę „Mam talent!”.

Więcej ma to wspólnego z „Kochaj i tańcz” niż z wersją Alana Parkera. Taka bombka choinkowa – z wierzchu kolorowa, połyskliwa, w środku pusta. Kilka postaci nakreślonych bardzo grubą krechą, kilka pociętych (akcja pokazuje epizody z kolejnych lat nauki grupki uczniów) historyjek z morałem i – na szczęście – parę efektownych kawałków muzycznych, w tym spontaniczne uczniowskie jam session, moim zdaniem najlepszy moment tego mocno nudnawego filmu.