Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 28 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Wkraczając w pustkę (Enter the Void)

Gaspar Noé
‹Wkraczając w pustkę›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWkraczając w pustkę
Tytuł oryginalnyEnter the Void
Dystrybutor SPI, Stowarzyszenie Nowe Horyzonty
Data premiery21 stycznia 2011
ReżyseriaGaspar Noé
ZdjęciaBenoît Debie
Scenariusz
ObsadaNathaniel Brown, Paz de la Huerta, Cyril Roy
MuzykaThomas Bangalter
Rok produkcji2009
Kraj produkcjiFrancja, Niemcy, Włochy
Czas trwania161 min
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Opis dystrybutora
Oscar i Linda to rodzeństwo, które przybywa do Tokio. Na miejscu zajmują się głównie recydywą - on handluje narkotykami, ona dorabia jako striptizerka. Pewnej nocy Oscar zostaje przyłapany przez policję i zastrzelony. W momencie śmierci, jego duch - pozostając wiernym słowu danemu siostrze, że Oscar nigdy jej nie zostawi - odmawia opuszczenia świata żywych i rozpoczyna przepełnioną koszmarnymi wizjami wędrówkę przez mroki Tokio.
Teksty w Esensji
Filmy – Recenzje      

Filmy – Publicystyka      

Ewa Drab, Karol Kućmierz, Urszula Lipińska, Konrad Wągrowski, Kamil Witek ‹ENH, czyli ponad pół setki filmów (2)›

Filmy – Wieści      

Utwory powiązane
Filmy      





Tetrycy o filmie [7.20]

DA – Darek Arest [8]
Czego by filmowi Noego nie zarzucać, oferuje on przeżycie unikalne, zwłaszcza w kinie i zwłaszcza jeśli pozwolić mu się sponiewierać. Jasne, że ostatecznie to tylko narkotykowy trip, ale od strony plastycznej i technicznej trip doskonały.

PD – Piotr Dobry [4]
Wkroczyłem. Pustka.

BH – Błażej Hrapkowicz [8]
Wkroczyłem, przetrwałem jazdę w sokowirówce, wróciłem. Duch (?) nieżywego dilera narkotykowego krąży, krąży i jeszcze raz krąży nad neonowym Tokio, obserwuje siostrę i znajomych, przeżywając równocześnie na nowo traumę swojego dzieciństwa. Buddyzm, psychoanaliza i sensoryczny gwałt. Noe wyczynia cuda z kamerą, testuje granice kina, jest śmiały i odważny. Dociera do ściany i kopie w nią z całych sił – gest pozornie jałowy i melodramatyczny, ale z rozlegającego się huku wyłaniają się dźwięki, których nigdzie indziej nie usłyszymy.

MO – Michał Oleszczyk [8]
Just enter. Don’t even try to think. Feel the void. Yeah. (Powered by WizualnaJazdaNoego).

AZ – Artur Zaborski [8]
Narkotyczny trip Gaspara Noe emanuje z ekranu DMT w takim stężeniu, że widzowi natychmiast udziela się halucynogenny stan. Po wyjściu z kina (dwie i pół godziny to za mało!) chce się biec na lotnisko bookować bilet do Tokio. Japońska stolica nie była tak ciekawie fotografowana od czasów gorzkiego „Między słowami” Sofii Coppoli. Neony, narkotyki, niesamowitości – kino nowej ekstremy pełną gębą! A skonfundowana burżuazja, w którą nurt jest wymierzony, krzywi się, obrusza, grymasi – tak trzymać!

Oceń lub dodaj do Koszyka w

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Copyright © 2000-2024 – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.