Motywem przewodnim opowieści jest tajemniczy film na kasecie wideo, który zabija swoich widzów. Bohaterowie pierwszej części "Kręgu" nie rozwiązali zagadki Sadako – młodej kobiety, która zza grobu mści się za dawne krzywdy. Dziennikarka Mai Takano decyduje się kontynuować walkę z przerażającym fatum. Napięcie budowane stopniowo w kolejnych scenach filmu prowadzi do ostatecznego poznania tajemnicy.

Konia z rzędem temu, kto po jednym seansie filmu potrafi opowiedzieć jego fabułę. Niestety, o ile pierwszy Ringu Nakaty był filmem japońskiej nowej fali - opanowanym, wewnętrznie logicznym - Ringu 2 jest jakby powrotem do japońskiego horroru sprzed dekady - rozbuchanym w swoim surrealiźmie i ignorującym logikę opowieści. Ale warto obejrzeć go, jeśli kogoś interesuje rozwinięcie legendy zabójczej taśmy. Poza tym jest tutaj jednak kilka prawdziwie horrorowych, mocnych scen, od których oryginał stronił. W Ringu 2 wyraźniej widać też inspiracje Nakaty - przede wszystkim Lynchem z 'Ogniu krocz ze mną' i Kubrickiem z 'Lśnienia'. (Jeszcze wyraźniejsze jest to w jego następnym filmie, 'Dark Water'.) Czyli rzecz tylko dla fanów.

Ten sequel to już w ogóle nigdzie poza Azją nie powinien być dystrybuowany. Nie no, przesadzam – na pewno i u nas znajdą się fani japońskich horrorów, ale nic nie poradzę, że u mnie wywołują jedynie niezamierzone rozbawienie (horrory, nie fani).

Ciekawe, o czym jest ten film i czy jest straszniejszy od pierwszej części...

Film momentami mocno przerażający, ale obcość kulturowa jest dużo bardziej widoczna niż w przypadku części pierwszej, przez co cały film, jego wymowa, pozostaje w dużej mierze niezrozumiały.