Jenna chce być za wszelką cenę lubianą i podziwianą w klasie. Niestety nie bardzo jej to wychodzi. Kilka dni przed swymi 13-tymi urodzinami, zawstydzona grą, do jakiej namówili ją znajomi, chowa się w szafie, gdzie przypadkiem wypowiada życzenie. Kiedy decyduje się w końcu wyjść z kryjówki - okazuje się, że stała się 30-letnią, piękną i pewną siebie kobietą. Od tej pory będzie często korzystać z magicznej szafy...

Na soundtracku kilka znanych i lubianych przebojów, na drugim planie Gollum i Ruffalo w dobrej formie, realizacja poprawna, toteż film daje się przyswoić bez zgrzytania zębami. Minusem jest totalny brak vis comica u Garner, a to ją mamy w kadrze non stop. No i jeszcze ta niezachwiana hollywoodzka wiara w nastoletnią niewinność – przecież dziś nie trzeba żadnego magicznego proszku, 13-tki i bez tego ubierają się i malują jak 30-tki…

Oklepany temat. Schematyczna fabuła. Mnóstwo cukru i infantylizmu. Plus dla Garner i Ruffalo, którzy dźwigają cały film.

Jestem zadeklarowaną przeciwniczką coraz intensywniej ostatnio lansowanej hollywoodzkiej doktryny „lepiej być ładnym, bezmózgim dzieciakiem niż nudnym, odpowiedzialnym dorosłym”- ale niewymuszony wdzięk Jennifer Garner sprawił, że przełknęłam tę historyjkę (ściągniętą w znakomitej większości z Big) bez większego oporu, ba – nawet z przyjemnością. Występ tej utalentowanej młodej osoby był na tyle miłą niespodzianką, że pomimo błahości całej historii obejrzałam z przyjemnością – a teraz nie mogę się doczekać, kiedy Garner załapie się do trochę inteligentniejszej komedii.

Kobieca wersja "Dużego", o takich podobieństwach do starego filmu z Tomem Hanksem, że zakrawa to o plagiat. Do tego trochę dorzuconych wątków z innych filmów o zamianie ciał - "Vice versa" czy "Zakręcony piątek", w każdym razie oryginalności tu za grosz. Jennifer Garner jest na pewno ładna. I tyle.