Antonina Żabińska, żona dyrektora Warszawskiego ogrodu Zoologicznego w latach 1929 – 1950. Jej mąż, Jan Żabiński stworzył nowoczesny ogród zoologiczny, pracował nad rekonstrukcją wymarłych gatunków, jak żubry i tarpany. Zajmował się również badaniami psychiki i zachowań zwierząt. Swoją żonę cenił za wyjątkowe umiejętności i intuicję w postępowaniu ze zwierzętami. W czasach kiedy nie istniało jeszcze pojęcie zwierzęcych psychologów, Antonina Żabińska zajmowała się odrzuconymi przez matki, zwierzęcymi noworodkami. Bez antybiotyków, testów i całej współczesnej wiedzy weterynaryjnej, potrafiła bezbłędnie dobrać metody leczenia i pielęgnacji małych, często bardzo egzotycznych podopiecznych. Zwierzęta, które wychowywała trafiły na karty jej książek, a opisy niekończących się przygód rozbrykanych maluchów do dziś bawią czytelników.

W czasie wojny Żabińscy przemycali do getta żywność i ukrywali uciekinierów, pomagając im w dalszej ucieczce. W 1965 roku oboje otrzymali tytuł Sprawiedliwych wśród Narodów Świata.