Wydanie II, rozszerzone.

Fantasy jest czytana. Czy to się komuś podoba, czy nie, popularność tego rodzaju fantastyki w wątpliwość podawana być nie może. Od czasu, gdy w roku 1960 wydana została w Polsce napisana przez Johna Ronalda Reuela Tolkiena książka „Hobbit, czyli tam i z powrotem”, gdy w latach 1961-63 wydany został tegoż autora trzytomowy cykl „Władca Pierścieni”, gdy w roku 1983 ukazał się „Czarnoksiężnik z Archipelagu” Urszuli K. Le Guin, a w roku 1985 „Silmarillion” Tolkiena, dobra passa fantasty trwa.

Mając to właśnie na uwadze, ośmieliłem się napisać i ośmielam się zaprezentować światu niniejszą książkę. Pomyślaną i wykoncypowaną jako przewodnik, bedeker. Jako nić Ariadny, pięknej córy króla Minosa, dzięki której Tezeusz, syn Egeusza, nie zbłądził w czeluściach labiryntu Krety. Albowiem fantasty jest Labiryntem.

Labiryntem mrocznym, zawiłym i groźnym. Groźnym, albowiem czyha w nim monstrum, Minotaur.