Po rozpadzie ZSRR Finlandia przeżywa najgorszy kryzys w swojej powojennej historii. Również w małżeństwie młodej Finki Aliny Heinonen i amerykańskiego wykładowcy Joego Chayefskiego zaczynają pojawiać się rysy. Różnice kulturowe okazują się barierą nie do pokonania, a praca na helsińskim uniwersytecie wydaje się stratą czasu. Joe chciałby jak najszybciej zabrać rodzinę do Stanów, gdzie mógłby podjąć przerwaną karierę akademicką. Alina również zupełnie inaczej wyobrażała sobie ich małżeństwo. Jej zdaniem Joe zajmuje się tylko pracą, całkowicie zaniedbując ją i syna. Wyjazd do USA to dla niej przerażająca perspektywa, Alina ma bowiem świadomość, że w nowym, oszałamiającym życiu Joego jej europejska, melanocholijna i nieufna mentalność będzie w najlepszym razie tylko przeszkadzać.

Po kryzysie ekonomicznym Ameryka powoli wychodzi na prostą. Joe Chayefski właśnie otrzymał prestiżową nagrodę, jego badania przyczyniły się do ratowania wzroku u dzieci, a instytut, którym kieruje na jednym z najważniejszych amerykańskich uniwersytetów, pracuje pełną parą. Z pomocą cudownej, pięknej i robiącej równie błyskotliwą karierę żony Miriam Joe wychowuje dwie nastoletnie córki. I choć ich życie nie jest wolne od codziennych problemów, wszystko zdaje się iść świetnie. Do czasu gdy z Joe po raz pierwszy od wielu lat kontaktuje się Alina – ich syn Samuel przebywa gdzieś w Stanach i chyba ma kłopoty.

Jednocześnie profesor Chayefski staje się obiektem ataków ekstremistów z ruchu obrony praw zwierząt. Ich działania przybierają na sile i zagrażają już nie tylko Joemu, lecz także jego rodzinie. Okazuje się, że w sprawę może być zamieszany Samuel.

Nagrodzona prestiżową Finlandia Prize powieść Valtonena to fascynujące połączenie zaangażowanej krytyki społecznej z wciągającą, wielowątkową i plastyczną fabułą. Autor nie szczędzi gorzkich słów nikomu, kto na nie zasługuje: Europejczykom i Amerykanom, naukowcom i ekologom, wielkim koncernom i organizacjom pozarządowym, pogrążonemu w bezmyślnym konsumpcjonizmie społeczeństwu i idealistycznym działaczom społecznym. Wszyscy oni bowiem – mówi Valtonen – są tak przekonani o własnej wyższości, że od dawna nie wiedzą, co czynią.