Trzeci tom kosmicznej sagi. Czarownice Shadba-Ud upominają się o to co im przynależne - przylatują do Othona i Honoraty po hermafrodytę. Wpadają w pułapkę zastawioną przez metabarona i jego żonę. Othon, stawia czoło potężnemu Cetacyborgowi - bioorganicznemu statkowi, którym przyleciały czarownice, i którego zadaniem jest zniszczyć jego planetę. Zaraz po tym muszą uciekać aby uniknąć zemsty czarownic. Wtedy okazuje się, że Honorata nie może opuścić planety. Othon odlatuje sam z synem Aghnarem. Ale atak na Cetacyborga odbił się na zdrowiu metabarona - jest śmiertelnie ranny. Aghnar musi dorastać samotnie, czekając na odpowiedni moment - wtedy będzie mógł pomścić swoich rodziców.

Narysowane świetnie. Ale to niestety Yodo. Aghnar miał trudne dzieciństwo. Urodził się w niecodziennej scenerii, stracił stopy, rodziców i zamieszkał na planecie brzydkich małpek. Przynajmniej na koniec udaje mu się zdobyć piękną kobitkę. Ale wszystko to podlane patetycznym sosem i "urozmaicone" tym paskudnym dcyber językiem.