Bohaterem filmu jest student Harvardu, który przenosi się do Londynu. Tam spotyka Pete′a, który wprowadza go w podziemny świat piłkarskich chuliganów.

Że niby honor i romantyzm chuliganów? Że niby przemoc, która leczy? Że niby hobbit kibolem? Jakoś się to ogląda, ale za dużo tu absurdu.

Interesujący temat i niezłe wykonanie - ale pod koniec trudno oprzeć się wrażeniu, ze z tego cierpliwie konstruowanego dramatu nic tak naprawdę nie wynika. Może z wyjątkiem obserwacji, że jeśli tylko dać mu szansę – Elijah Wood potrafi być naprawę niezłym aktorem.

Z pewnością lepsze od masakry pod tytułem "Football Factory", ale to w dalszym ciągu malutki postęp w tematyce piłkarskiego chuligaństwa. Na plus należy zapisać całkiem realistyczne i ładnie nakręcone sceny bijatyk. Nie ma się czemu dziwić, w końcu film nakręciła kobieta uwielbiająca sporty walki. "Hooligans" zostało jednak położone przez aktorów. Charlie Hunnam zamiast grać, przez cały seans pozuje się na brytyjskiego Ryana Goslinga, a Elijah Wood nie mogąc wcielić się w zbuntowanego leszcza, wcielił się wyłącznie w leszcza. W ogóle trudno uwierzyć w całą historię, gdzie przedstawiony problem jest tylko tłem dla napuszonego umoralniania. Tutaj nie potrzeba umoralniać, streszczać czy referować, a pokazać serce, flaki i kawałek mózgu.

Kolejny film o piłkarskich chuliganach, ale tym razem bliższy "Symetrii" niż dokumentalnym dziełom na te tematy. Opowiada o losach młodego Amerykanina, który dopiero wśród brytyjskich kibiców West Ham odnajduje samego siebie i układa sobie życie. Dobra rola Elijah Wooda, niezłe tempo, wiarygodne inscenizacje życia piłkarskich chuliganów, ale wymowa mocno kontrowersyjna. Ustawki jako szkoła życia? Nie, dziękuję, zaczekam w domu.