Wydarzenia opisane w filmie Saury miały miejsce 26 sierpnia 1990 roku. Rolnicy Emilio i Antonio Izquierdo zabili wówczas dziewięć osób, członków wrogiej im rodziny Cabanillasów, oraz kilka innych osób, które próbowały przerwać masakrę. Główną bohaterką historii jest dziewczyna z rodziny Cabanillasów, której udało się przeżyć, i która opowiada o przyczynach tragedii.

Czy to Saura, czy „Niewolnica Isaura”? Strasznie mało emocjonujący film o strasznie emocjonalnej rodzinie.

Saura? To on jeszcze coś robi poza filmami o tańcach i tancerzach? Oj, robi, i to jak. Przypomniały się staremu mistrzowi dawne lata, gdy słynął z ostrego kina – bezkompromisowo rozliczającego społeczeństwo i historię, a jednocześnie subtelnego i wnikliwego w opisie pojedynczego człowieka. „Siódmy dzień” jest właśnie taki. To opowieść o świecie, który żyje pamięcią, ale pamięcią mroczną, żywiącą się demonami i nienawiścią. Grzechy ojców są grzechami żon i córek. Pokuta nie istnieje. Zemsta i przemoc wydają się być jedynymi powodami istnienia z pozoru sielskiego, prowincjonalnego miasteczka. Film Saury to przygnębiający i gorzki ekstrakt z hiszpańskiego temperamentu. Takiej Hiszpanii u Almodovara nie zobaczycie!