Intelektualny próżniak, który jest uzależniony od kokainy, zaczyna pracę jako copywriter w małym wydawnictwie. Przez zbieg niewyjaśnionych przypadków, w posiadanie Eddiego trafia MTD-48, narkotyk wywołujący ciekawe efekty. Kiedy nasz bohater zażywa go po raz pierwszy, odkrywa że narkotyk czyni go znacznie mądrzejszym, ale także szybszym i bardziej charyzmatycznym. Ułatwia mu on życie pod wieloma względami, jednak jak każdy narkotyk, tak również i ten powoduje skutki uboczne…

Bohater filmu – Eddie – dostaje od losu Złotą Rybkę. Ta przyjmuje formę NZT – leku/narkotyku, który uwalnia niesamowity potencjał intelektualny. Bohater w try migi uczy się obcych języków, włada nieznanymi dotąd sztukami walki, pisze książkę etc. Krótko mówiąc, robi milion różnych bzdur. Jest bowiem na tyle nieogarnięty, że nie przyjdzie mu do głowy wykorzystanie nadludzkich umiejętności w celu innym niż zaspokajanie potrzeb konsumpcji – po co mu choćby lek na raka, skoro na niego nie choruje? Stąd wynika mój brak akceptacji dla filmu – nie lubię bohaterów, którzy nie wpadną na to, by jednym z życzeń do Złotej Rybki była prośba o więcej życzeń.