Bohaterka filmu, Grace jest wdową pozostawioną po śmierci męża w ogromnych długach. Dzielna kobieta nie poddaje się i znajduje sposób na zdobycie pieniędzy: postanawia wykorzystać swoje zdolności ogrodnicze i hodować w domu... marihuanę.

Jeszcze parę takich filmów i brytyjska komedia będzie jako gatunek równie przewidywalna co western. Wszystko jest tu w zasadzie częścią sprawdzonej formuły. Tyle że w odróżnieniu od brytyjskiej konkurencji, samej fabuły też nie wystarcza tu na cały film i od połowy zaczyna się lepienie dziur. Ale kilka gagów jest przyzwoitych, Brenda Blethyn ujmująca, a obraz brytyjskiej prowincji na tyle miły, że da się wysiedzieć przed ekranem.

Materiał wyjściowy miał w sobie duży komediowy potencjał, ale zupełnie go nie wykorzystano. Aktorsko owszem, na piątkę z plusem, ale wtórne gagi na dwóję. Może ten film w zamierzeniu twórców miał śmieszyć jedynie wtedy, gdy się go ogląda ze skrętem w garści? Niestety nie próbowałem.

Genialna Brenda Blethyn, ale reszta obsady już jakby chwilami idzie na łatwiznę (zwłaszcza boski Tcheky, ewidentnie kopiujący swoje wcześniejsze role). To mogłaby być dużo śmieszniejsza komedia, gdyby włożono w nią trochę więcej pracy - wiele scen można było rozwinąć (np. reakcje mieszkańców miasteczka, Grace na Portobello Road, gangsterski pojedynek w miasteczku itd.).

Bardzo angielski, bardzo zabawny i zaskakująco świeży film – aż się wierzyć nie chce, że tyle czasu czekał na polską dystrybucję! W roli głównej znakomita, obdarzona świetnym wyczuciem komicznym Brenda Blethyn (pamiętana pewnie przez niektórych ze znakomitej roli w ‘Little Voice’), co samo w sobie powinno wystarczyć za rekomendację. Pomysł z nobliwą panią, którą życiowa konieczność zmusza do handlu marihuaną, jest sam w sobie przedni i ma wielki potencjał komiczny. Genialne wykonanie dodaje mu lekkości i czyni z Saving Grace komediową perełkę. Jedyne, do czego można się przyczepić, to że herbatką ze świeżych liści konopnych nikt się chyba jeszcze nie odurzył... ale kto wie, może starszym angielskim damom niewiele trzeba.

Co potrafią Anglicy, a co jest poza zasięgiem Amerykanów? Zrobić film o naprawdę zwykłych przeciętnych ludziach, niezbyt ładnych, niezbyt mądrych, ale budzących autentyczną, niekłamaną sympatię. I to właśnie jest przykład takiego filmu. Historia świetnie zagrana, bardzo ciepła, a momentami szalenie śmieszna, choć o niezbyt zgodnym z prawem przesłaniu.