Komendant patrzył na rozłożone na stole mapy i raporty zwiadowców. Cóż miał odpowiedzieć? Że wie? Że tak, tej fali wojsk nie sposób jest się przeciwstawić? Że twierdza upadnie w ciągu dwóch, najdalej trzech dni? Że wszystko już stracone? Tak, wiedział o tym. Obaj o tym wiedzieli. Za kilka dni wleją się tu hordy orków i wyrżną w pień każdego kto stanie im na drodze. O czym tu było mówić. O żołnierskim obowiązku? O odwadze, honorze, o tym, że wszyscy tu jesteśmy odpowiedzialni za całą Agarię? Żeśmy dla tej chwili żyli, dla tego właśnie momentu chwały. Te kilka najbliższych dni zadecyduje o tym, jak nas zapiszą kroniki. Całe życie mogłeś stracić na puste czyny, mogłeś być pijakiem, dziwkarzem, nikim, lecz teraz nadchodziła chwila, by odmienić to wszystko. Stanąć na murze i wytrwać. Stanąć na murze i dać odpór wrogowi tak długo jak to tylko możliwe. Stanąć na murze i wpisać się do historii.