Alan Moore powraca! Pierwszy laureat Nagrody Hugo, do tej pory przyznawanej jedynie utworom literackim, prezentuje nowe przygody Ligi Niezwykłych Dżentelmenów. Tym razem muszą oni stawić czoło dużo większemu zagrożeniu niż w poprzednim tomie. Ziemię najeżdżają istoty z Marsa - niezwykle podobne do tych, które wystąpiły na kartach powieści H. G. Wellsa - "Wojna światów". Czy niezwykli bohaterowie zdołają ocalić świat przed zagładą?

Nie popadajmy w skrajności. To jest dobry komiks, nawet niekiedy bardzo dobry, ale to wszystko. Cały urok komiksu sprowadza się do tego, w jaki sposób Moore przetwarza klasykę powieści przygodowej oraz jak wspólnie z rysownikiem stylizują opowieść na XIX. To urocze, ale w gruncie rzeczy sprawia, że poniekąd są więźniami swoich wyborów. Z drugiej strony LND to jeszcze jedna sposobność na spotkanie z postaciami z czytanych w dzieciństwie lektur. Uwaga: drugi zeszyt przynosi sceny określane popularnie gorszącymi, więc raczej trzymać z dala od dzieci, którzy chcą zobaczyć kapitana Nemo.

Intrygujące, ale nie tak bardzo. Dobrze narysowane, ale nie świetnie. Przemyślane, a i owszem. Ale mnie jakoś nie zachwyciło...

Mówić, że ten komis bezczelnie zrzyna z Wellsa, to jak mówić, że bezczelnie zrzynał z Wellsa Piotr Szulkin lub Roland Emmerich. Owszem, są tu tropy wyraźnie prowadzące do „Wojny światów”. Ale są też do „Księżniczki Marsa” Burroughsa, „Wyspy doktora Moreau” Wellsa, a nawet „Kubusia Puchatka” i „O czym szumią wierzby”. Inaczej mówiąc – doskonałej zabawy konwencjami literatury przygodowej końca XIX wieku ciąg dalszy.