Mimo tego, że "Siła trucizny" przedstawia brutalną historię Yeleny, w której nie brakuje jej wspomnień z przeszłości oraz późniejszych romantycznych chwil, czytelnik nie powinien spodziewać się wiele brutalności oraz erotyki. Autorka w swojej powieści przez takie sceny brnie, jakby płynęła papierowym stateczkiem, czyli po powierzchni, delikatnie, powoli aby się nie zanurzyć. Zresztą jeżeli chodzi o już wspomniane delikatne wątki miłosne, to musimy długo na nie czekać, gdyż do tego momentu fabuła książki idzie w zupełnie innym, niespodziewanym kierunku.

"Siła trucizny" to powieść, której akcja wydaje się cały czas przewidywalna, a wcale taką nie jest. Nigdy nie powinniśmy zakładać, jakiego Maria V. Snyder rozwiązania użyje, bo jest to niemalże nie do rozwiązania. Przybliżenie książki do oryginalność dwóch innych, które są wręcz uwielbiane przez nastoletnich odbiorców, nie jest przypadkowe. Czytelnikom mojej recenzji przybliżyłam mniej więcej moje porównania do "Trylogii Czarnego Maga", aby dowiedzieć się dlaczego porównuję recenzowaną pozycję do "Igrzysk Śmierci" musicie po nią sięgnąć. Wielbiciele, szczególnie pierwszego tomu "Igrzysk..." nie powinni być zawiedzeni lekturą "Siły trucizny", a nawet powinni szybko przyznać mi rację. Z niecierpliwością czekam na kolejne tomy o przygodach Yeleny, bo jestem ich niezmiernie ciekawa, a jednocześnie nie potrafię zgadnąć w jakim kierunku tym razem autorka pokieruje fabułą.