Zbiór opowiadań o miłości, na ogół nieszczęśliwej, bo uwikłanej w sprawy polityczne i "socjalistyczne normy współżycia społecznego". Pobrzmiewają tu echa Kafki, lecz także Haška: obaj mistrzowie absurdów i grozy patronują brawurowym narracjom Kundery, który wyciska jednak własne, oryginalne, tragikomiczne piętno na sposobie opowiadania o losach swoich bohaterów.