„Powszechnie znana prawda głosi, że majętny kawaler potrzebuje do szczęścia tylko żony.” Tak zaczyna się najbardziej znana – ceniona na równi przez krytyków i czytelników powieść Jane Austen „Duma i uprzedzenie”.

Pan i pani Bennet dochowali się piątki dorodnych córek. Co robić z tyloma pannicami, kiedy pieniędzy brak? Czekać, aż jak gwiazdka z nieba pojawi się dpowiedni kandydat do ręki. W okolicy pojawił się właśnie pan Bingely. Na balu obdarzył szczególnymi względami Jane Bennet – tańczyli ze sobą dwukrotnie! Troskliwa rodzicielka, myśląc o zamążpójściu córki, zaczyna pracować nad tym, by kontakty zacieśniły się jeszcze bardziej. Na tym samym balu Elisabeth – młodsza siostra Jane – doznała ze strony pyszałkowatego Darcy’ego afrontu. Okazała się w jego opinii wystarczająco ładna, lecz nie dość urodziwa, by z nim zatańczyć. Dziewczyna poprzysięga, że nigdy z nim tańczyć nie będzie, on bacznie ją obserwuje (początkowo z chęci dalszej krytyki, potem z uwielbieniem). Oboje zaczynają przypadać sobie do gustu. Za sprawą „życzliwych” ludzi i nieoczekiwanych zbiegów okoliczności sprawy zaczynają się jednak komplikować…

„Duma i uprzedzenie” uważana jest za arcydzieło w dorobku angielskiej pisarki, głównie dzięki zabawnym, zgoła dickensowskim opisom postaci głupich i niesympatycznych. Znajdujemy tu także melancholijną refleksję nad władzą pieniądza i znaczeniem pozycji społecznej, decydujących o życiu młodej panny; a przede wszystkim znakomity, powściągliwy styl, doskonale oddający harmonię opisywanego świata.