Barcelona, 1936 rok, początek wojny domowej. Czas, gdy masowo giną księża i ludzie przyznający się do bliskości z religią, gdy płoną kościoły, a klasztory rabują antyklerykalne bojówki. W tym chaosie dobrze zorientowany w teologii człowiek twierdzi, że jest wampirem. Barwnie opisuje, jak zabił księdza i chłopca. Śledztwo prowadzi komisarz Gregori Muñoz, człowiek pozbawiony nadziei i złudzeń.

Podczas gdy siostry kapucynki stają się zakładniczkami w klasztorze, a wraz z nimi rzekomo zamordowany biskup Barcelony, człowiek wątpliwej moralności, sędzia i lekarz sądowy tworzą w katakumbach potwora. Bawią się w Boga.

Czas zamętu, czas śmierci. Pomimo licznych przykładów ludzkiej nikczemności, młodziutka nowicjuszka daje Muñozie siłę, by sądzić, że zło da się zwalczyć. Że można pokonać bestię czającą się w człowieku.

Intrygujący okres historyczny, bogata wielowarstwowa proza. Alzamora stawia poważne pytania, ale zachowuje szybkie tempo kryminału.