Po Oldze Gromyko spodziewałam się ciekawych postaci, wciągającej akcji, zabawnych i zaskakujących dialogów oraz świetnych pomysłów. I wiecie co? Właśnie to otrzymałam. Podobnie jak poprzedni tom, tak i „Wędrowniczka” skupia się na losach Ryski i jej przyjaciół, wyprawiających się w świat, krążących i rozrabiających to tu, to tam. Fabuła jest wciągająca, chociaż w sumie dość prosta – ale to tylko dowodzi, z jak dobrą autorką mamy do czynienia; potrafi ona bowiem zrobić ciekawą akcję nawet z uciekających kóz. Do tego dochodzą interesująco skrojone postacie, które łatwo zyskują sobie sympatię czytelnika (no bo jak nie lubić takich dwóch kłótników, co to jeden drugiemu dogryza?). Dodatkowo i Ryska staje bardziej stanowcza i doroślejsza – strach pomyśleć, jak ich w kolejnym tomie może zacząć rozstawiać po kątach (acz pewne jest, że może to być niezłą zabawą dla czytelników). Z niecierpliwością wyglądam kolejnego tomu, licząc na to, iż już wkrótce będę mogła poznać dalsze losy Ryski, Żara i Alka (zwłaszcza tego ostatniego, który robi się coraz bardziej mroczny i tajemniczy). Polecam serdecznie „Wędrowniczkę” wszystkim fanom Gromyko i nie tylko. :)