Wiersze Rafała Wojaczka były jak jego stosunek do rzeczywistości – pełne buntu, gniewu, ale także delikatności i uczucia. Sprzeczności targające „poetą przeklętym” prowadziły do nadużywania alkoholu, licznych awantur i kryzysu psychicznego. Wojaczek popełnił samobójstwo w wieku dwudziestu sześciu lat. Mimo to udało mu się zmienić bieg historii polskiej poezji, dla wielu stał się punktem odniesienia.

Książka Bogusława Kierca przybliża kolejno dzieje rodziny Wojaczków, dzieciństwo przyszłego poety, wczesną młodość w Mikołowie i krakowski epizod akademicki. Dalej, intensywny okres artystycznego spełnienia, sławy i licznych miłości, a także pogłębiającego się załamania. Autor opisuje reakcję czytelników na twórczość Wojaczka, nierzadko pełną oburzenia, jego kłopoty z prawem – udokumentowane w protokołach milicyjnych i aktach prokuratorskich – i w końcu okoliczności śmierci. A wszystko to zebrane zostało przez świadka wielu wydarzeń z życia poety, jego wieloletniego przyjaciela