To historia spotkania mężczyzny i kobiety w małej włoskiej miejscowości w południowej Toskanii. On jest brytyjskim pisarzem, który właśnie skończył wygłaszać odczyt na konferencji. Ona, Francuzka, jest właścicielką galerii sztuki. To uniwersalna historia, która może się zdarzyć wszędzie i każdemu.

Mózgowy, wielojęzyczny pasjans Kiarostamiego, albo aktorska zabawa w rebusy pełna zmyłek. Tematem jest pojedyncza tożsamość i stopień jej „oryginalności” bądź „skopiowania” – kim jesteśmy, jeśli nie sobą i kim są inni, jeśli nie wersją nas? Brzmi przyciężko, ale film ma posmak komedii romantycznej wyśnionej przez arthouse’owego mistrza. Film tyleż do oglądania, co do powolnego rozminowywania w długich analizach.