Mahmut, rozwiedziony fotograf po czterdziestce, wiedzie ciche i spokojne życie w malutkim, schludnym mieszkaniu w Stambule. Do tego zamkniętego świata wkracza kuzyn ze wsi: Yusuf - bezrobotny od czasu, gdy zamknięto fabrykę, w której pracował. W wielkim mieście Yusuf ma nadzieję znaleźć pracę. Na początku imponuje mu styl życia Mahmuta jednak z każdym kolejnym, ponurym, zimowym dniem relacje między kuzynami zaczynają się komplikować.

Pozycja zdecydowanie dla ambitnych hardkorowców: wymagający, powolny film, w którym prawie nic się nie dzieje, bohaterowie są niesympatyczni, a finał daleki od happy endu. Jest jednak dziwny magnetyzm w znakomitej roli Muzaffera Ozdemina, a reżyser Nuri Celyan potrafi zaczarować swoim rozumieniem kinowych środków wyrazu, których używa z maestrią prawdziwego wirtuoza. Film ma kilka magicznych momentów, dla których warto wysiedzieć cierpliwie dwie godziny – jak choćby pyszna scena z pornosem i Stalkerem, która na moment pozwala poczuć się jak na Lost in Translation. Gdyby Sofia Coppola była facetem i mieszkała w Turcji, pewnie zrobiłaby taki właśnie film.