Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 3 czerwca 2024
w Esensji w Esensjopedii

Dustin Hoffman
‹Kwartet›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKwartet
Tytuł oryginalnyQuartet
Dystrybutor Best Film
Data premiery12 kwietnia 2013
ReżyseriaDustin Hoffman
ZdjęciaJohn de Borman
Scenariusz
ObsadaMaggie Smith, Michael Gambon, Billy Connolly, Sheridan Smith, Pauline Collins, Tom Courtenay, Andrew Sachs, Trevor Peacock, David Ryall
MuzykaDario Marianelli
Rok produkcji2012
Kraj produkcjiWielka Brytania
Gatunekdramat, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Starość nie jest dla mięczaków
[Dustin Hoffman „Kwartet” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Czym jest opera?” – zastanawia się w jednej ze scen bohater grany przez Toma Courtenaya. „Opera to próba wyrażenia silnych emocji”, ciągnie dalej. „To taki rodzaj muzyki, w którym facet ugodzony w plecy nożem zamiast umrzeć, śpiewa”. Bohaterowie „Kwartetu” są trochę jak ten mężczyzna z nożem w plecach – tyle że ciała zawodzą ich nie z powodu noża, a starości, która powoduje, że nawet największy artysta w końcu musi zejść ze sceny.

Karolina Ćwiek-Rogalska

Starość nie jest dla mięczaków
[Dustin Hoffman „Kwartet” - recenzja]

„Czym jest opera?” – zastanawia się w jednej ze scen bohater grany przez Toma Courtenaya. „Opera to próba wyrażenia silnych emocji”, ciągnie dalej. „To taki rodzaj muzyki, w którym facet ugodzony w plecy nożem zamiast umrzeć, śpiewa”. Bohaterowie „Kwartetu” są trochę jak ten mężczyzna z nożem w plecach – tyle że ciała zawodzą ich nie z powodu noża, a starości, która powoduje, że nawet największy artysta w końcu musi zejść ze sceny.

Dustin Hoffman
‹Kwartet›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKwartet
Tytuł oryginalnyQuartet
Dystrybutor Best Film
Data premiery12 kwietnia 2013
ReżyseriaDustin Hoffman
ZdjęciaJohn de Borman
Scenariusz
ObsadaMaggie Smith, Michael Gambon, Billy Connolly, Sheridan Smith, Pauline Collins, Tom Courtenay, Andrew Sachs, Trevor Peacock, David Ryall
MuzykaDario Marianelli
Rok produkcji2012
Kraj produkcjiWielka Brytania
Gatunekdramat, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
„Kwartet” to kameralna historia o spotkaniu po latach i próbie sprostania własnym oczekiwaniom. Jean Horton (Maggie Smith), śpiewaczka operowa na emeryturze, przenosi się do luksusowego domu spokojnej starości Beecham House. Nie jest to jednak zwykły dom opieki – jego mieszkańcami są artyści na emeryturze, przede wszystkim muzycy i wokaliści. Raz do roku organizują galę, by zebrać fundusze na funkcjonowanie swojego miejsca zamieszkania. W tym roku uroczystość może uświetnić wydarzenie, na które cały świat operowych seniorów czeka z niecierpliwością: występ znanego kwartetu śpiewaków z „Bella Figlia dell’Amore” z „Rigoletta” Verdiego. Problem polega na tym, że wszystko zależy od tego, czy słynna Jean Horton zgodzi się zaśpiewać – a wygląda, że nie ma na to specjalnej ochoty.
Film, reżyserski debiut Dustina Hoffmana, nie ma raczej pretensji do zostania wielkim dziełem kinematografii. Wszystko w warstwie formalnej i treściowej zdaje się to potwierdzać. Fabuła koncentruje się faktycznie wokół zbliżającej się wielkimi krokami gali i zbiórki funduszy, jednak pensjonariuszom Beecham House bardziej zależy na pokazaniu się od dobrej strony i przypomnieniu o sobie, niż na tym, by zebrać góry pieniędzy. Dyrekcja straszy co prawda, że uszczupla personel, ale w tej samej scenie informowany o tym pensjonariusz niespecjalnie przejęty prosi o dopasowanie kwiatka do butonierki. Bohaterów motywują do występów powody natury bardziej osobistej niż groźba zamknięcia instytucji i można się zastanawiać, na ile jest ona w ogóle realna. Podobnie jest z ich występami – Horton martwi się, że nie da rady zaśpiewać trudniejszych partii, boi się występować na scenie, ale ten wewnętrzy dramat (przy akompaniamencie fugi Bacha) nie trwa długo. Odnosi się wrażenie, że bohaterowie po prostu zbierają się, by dać występ taki, na jaki ich stać. Bez wątpienia włożą w niego dużo serca, ale że wiedzą, że starość nie radość, to zrobią to ze świadomością własnych ograniczeń. Wiedzą o nich bardzo dobrze – nie raz w filmie pojawia się porównanie starości i dzieciństwa, a tym, co te dwa etapy życia ze sobą łączy jest nieporadność. Grające na skrzypcach dziewczynki bywają równie nieudolne co doświadczona, ale posunięta w latach śpiewaczka operowa.
Podobnie jest z warstwą formalną filmu. Reżyseria jest tu nienachalna, Hoffman raczej pozwala grać aktorom – a grają oni, to trzeba przyznać, bardzo dobrze. Tytułowy kwartet – nieco oschła, wyniosła Jean, rubaszny Wilf (Billy Connolly), tajemniczy i dość mroczny Reggie (Tom Courtenay) oraz słodka Cissy (Pauline Collins) cierpiąca na początki demencji – porusza się z gracją po ekranie, przykuwając uwagę widza. Role nie są przeszarżowane, o co właściwie nietrudno, zwłaszcza w przypadku rozerotyzowanego Wilfa. Aktorzy drugiego planu, o czym przekonujemy się zostając na napisach końcowych, to faktycznie emerytowani muzycy, co jest bardzo miłym gestem ze strony reżysera, choć zapewne nie stoją za nim naturalistyczne zapędy. Z jednej strony bowiem zdaje się on wyciągać do nas rękę w takim to realistycznym geście, z drugiej – film ten jednak ogląda się lepiej, kiedy taką realistyczną konwencję na czas seansu odłożymy na bok. Jak bowiem uwierzyć w to sielankowe życie w bogatym Beecham House, który utrzymuje się z kameralnych gal muzycznych? Jeśli się to nam uda, możemy z przyjemnością pozwolić sobie na półtoragodzinną wycieczkę w świat pełen operowych dramatów i teatralnych aluzji, gdzie jednak wszystko w ostateczności zmierza raczej ku finałowi znanemu z komedii niż z tragedii.
koniec
10 kwietnia 2013

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

East Side Story: Hagiografia „biznesmena”
Sebastian Chosiński

2 VI 2024

To wydaje się wręcz nieprawdopodobne. Powiązany z uznawanym za sektę moskiewskim Instytutem Norbekowa tadżycki „biznesmen” Saidmurod Dawłatow postanowił, że powinien zostać nakręcony na jego temat film, w którym on sam zaistnieje jako współczesny „święty biznesu”. Wynajął ekipę (w tym reżysera Muhiddina Muzaffara), zapłacił aktorom (w tym Azizowi Bejszenalijewowi) – i tak narodził się biograficzny „Jeden na milion”.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Co ta wojna z nami zrobiła!
Sebastian Chosiński

29 V 2024

Weterani wojny afgańskiej, choć oficjalnie otaczani szacunkiem władz, tak naprawdę pozostawiani byli sami sobie. Niechciani bohaterowie nikomu tak naprawdę niepotrzebnego konfliktu. Wielu z nich schodziło na złą drogę; inni, bsliscy upadku psychicznego, starali się mimo wszystko ratować honor żołnierza. O takich ludziach opowiada Jurij Sabitow w uzbeckim dramacie kryminalnym „Spaleni słońcem Kandaharu”.

więcej »

East Side Story: Na końcu czai się Śmierć
Sebastian Chosiński

26 V 2024

O mocy „Siły charakteru” Raszyda Malikowa decydują dwie kreacje cenionych uzbeckich aktorów – Karima Mirchadijewa oraz Sejdułły Mołdachanowa. Ten pierwszy wciela się w weterana wojny afgańskiej, który dowiadując się o nadchodzącej śmierci, postanawia zakończyć sprawy od lat nie dające mu spokoju. Ten drugi, przyjaciel z armii, jest jego największym wyrzutem sumienia.

więcej »

Polecamy

Zimny doping

Z filmu wyjęte:

Zimny doping
— Jarosław Loretz

Ryba z wkładką
— Jarosław Loretz

Nurkujący kopytny
— Jarosław Loretz

Latająca rybka
— Jarosław Loretz

Android starszej daty
— Jarosław Loretz

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż autora

Teatr mój widzę ogromny
— Karolina Ćwiek-Rogalska

Kujawski swing
— Karolina Ćwiek-Rogalska

Wszystko będzie dobrze?
— Karolina Ćwiek-Rogalska

O Dannym Collinsie to piosenka
— Karolina Ćwiek-Rogalska

Mafia w rytmie disco
— Karolina Ćwiek-Rogalska

Czy chrzcić Marsjan?
— Karolina Ćwiek-Rogalska

Dokąd oczy poniosą, a scenariusz pozwoli
— Karolina Ćwiek-Rogalska

Tabula rasa
— Karolina Ćwiek-Rogalska

Porażki i sukcesy 2014
— Karolina Ćwiek-Rogalska, Piotr Dobry, Jarosław Robak, Grzegorz Fortuna, Jacek Walewski, Konrad Wągrowski, Krystian Fred, Kamil Witek, Miłosz Cybowski, Adam Kordaś

Truskawki zamiast armat!
— Karolina Ćwiek-Rogalska

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.