Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 27 kwietnia 2024

Esensjopedia

Magazyn CCXXXV

Pobierz magazyn

Podręcznik

Kieł (Kynodontas)

Giorgos Lanthimos
‹Kieł›

WASZ EKSTRAKT: 70,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Kieł
Tytuł oryginalny	Kynodontas
Dystrybutor	Against Gravity
Data premiery	10 czerwca 2011
Reżyseria	Giorgos Lanthimos
Zdjęcia	Thimios Bakatatakis
Scenariusz	Efthymis Filippou, Giorgos Lanthimos
Obsada	Anna Kalaitzidou, Mary Tsoni, Michelle Valley
Rok produkcji	2009
Kraj produkcji	Grecja
Czas trwania	94 min
WWW	Polska strona
Gatunek	dramat
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Opis dystrybutora

Ojciec i matka mieszkają wraz z trójką dzieci w domu na obrzeżach miasta. Dom otoczony jest wysokim płotem. Dorosłe dzieci nigdy jeszcze nie wyszły poza teren posiadłości. Ich edukacja, rozrywka i ćwiczenia fizyczne są pod ścisłą kontrolą rodziców, bez jakiegokolwiek kontaktu ze światem zewnętrznym. Jedyną osobą z zewnątrz, która ma prawo wejść do tego domu, jest Christina. Ojciec zaprasza ją, by poskromić seksualne ciągoty syna. W „laboratoryjnych” warunkach reżyser umieszcza metaforyczną historię ze społeczno-politycznym przesłaniem o niebezpieczeństwach związanych z odcięciem się od świata, tak jednostek jak i narodów.

Teksty w Esensji

Filmy – Recenzje

Agata Malinowska ‹Wasza matka urodzi psa›

Filmy – Publicystyka

Esensja ‹100 najlepszych filmów XXI wieku. Druga setka›

Piotr Dobry, Łukasz Gręda, Mateusz Kowalski, Karol Kućmierz, Joanna Pienio, Patrycja Rojek, Konrad Wągrowski, Kamil Witek ‹Porażki i sukcesy A.D. 2011›

Esensja ‹„Szpieg” filmem roku 2011 według Stopklatki i „Esensji”!›

Esensja ‹„Melancholia” najlepszym filmem II kwartału 2011 w polskich kinach według Esensji i Stopklatki›

Esensja ‹Do kina marsz: Czerwiec 2011›

Utwory powiązane

Filmy

‹Alpy› – Giorgos Lanthimos

Tetrycy o filmie [9.25]

BH – Błażej Hrapkowicz [10]

Filmy Bunuela czy Chabrola krytykowały mieszczański system wartości. Lanthimos wznosi się o jeden poziom wyżej i rozbiera na części pierwsze mechanizm produkcji kodów kulturowych: arbitralny, relatywny, oparty na symbolicznym przymusie, nawet przemocy. Kino chłodne, wstrząsające, perfekcyjnie wyreżyserowane, momentami upiornie zabawne. Triumf!

UL – Urszula Lipińska [9]

Zupełnie nie wiadomo co za kryterium przyłożyć do tego filmu. I bawi, i straszy, i porusza. Gdzieś na poziomie uniwersalnym, „Kieł” pokazuje, że jedna wersja prawdy wypacza światopogląd, a każdy nauczyciel ma nad nami mniejszą lub większą władzę. Wydaje mi się, że w zależności od tego, jak sobie w głowie ustawimy postać ojca takim filmem będzie „Kieł”. Bo kim on jest? Desperatem? Nadopiekuńczym rodzicem? Jednym i drugim? Chce dobrze czy chce źle? Za tę niepewność oceny ukłony w stronę reżysera, bo dzięki niej można przestawiać tory odbioru na kilka sposobów.

MO – Michał Oleszczyk [10]

Wstrząsający, śmieszny, genialnie zagrany portret rodziny we wnętrzu – a raczej w twierdzy. „Rodzina” to w tym filmie psychotyczna gra salonowa ze stawką w postaci indywidualnej tożsamości. Scenariusz jest tak sprytny, że reguły gry odkrywamy dosłownie z minuty na minutę – stając się mimowolnymi jej uczestnikami. Wielki film.

AZ – Artur Zaborski [8]

Ten kieł wbija się głęboko – na początku łaskocze, ale śmiech szybko grzęźnie w gardle. Dom rodzinny jako laboratorium totalitaryzmu bawi i przeraża na długo nie pozwalając o sobie zapomnieć. Kilka scen śmiało może pretendować do miana kultowych, a niektóre dialogi sam cytuję w tekstach i codziennych rozmowach.

Oceń lub dodaj do Koszyka w Kulturowskazie

Komentarze

19 VIII 2011 09:50:57

Chory film. Tak odrażający, że aż fascynuje.

04 IX 2011 14:54:57

Chciałbym podkreślić jeden z atutów filmu - realizm / wiarygodność świata przedstawionego mimo niemożliwości wypróbowania w praktyce, czy tak faktycznie by to wyglądało. To jest to, na co w SF często zwraca uwagę Dukaj: zmieniamy jeden element w porównaniu ze światem realnym i staramy się pieczołowicie pokazać, jak wyglądałby świat na płaszczyznach: zachowań ludzkich, ich odruchów, dążeń, zwyczajów, języka, a nawet mimiki. Bardzo mi się podobało właśnie to dopracowanie szczegółów bez niepotrzebnych bezpośrednich wyjaśnień: [spojler] Bruce, tu i ówdzie sygnalizowany wątek brata, naklejki, traktowanie samolotów, kota, samochodu. Krótko mówiąc: spójna wizja.