Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 29 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Konceptualizm

Piotr Łukianienko
Dla artysty sztuka jest jak lustro, które odwraca ku światu i pokazuje widzom. Odbicie zależy od jakości lustra i jego kierunku. Jakość zwierciadła wynika z biegłości malarza. Wybór kierunku zależy od preferencji estetycznych artysty, odwagi twórczej i jego postawy wobec aktualnych tematów.

Piotr Łukianienko

Konceptualizm

Dla artysty sztuka jest jak lustro, które odwraca ku światu i pokazuje widzom. Odbicie zależy od jakości lustra i jego kierunku. Jakość zwierciadła wynika z biegłości malarza. Wybór kierunku zależy od preferencji estetycznych artysty, odwagi twórczej i jego postawy wobec aktualnych tematów.
Nostalgia
Nostalgia
Lustro i odbicie są różnymi rzeczami. Zwierciadło odbija tylko to, na co jest skierowane.
Obraz w lustrze zależy od tego, jak się na nie spogląda. Jeśli widz patrzy na obraz z tego samego punktu widzenia co artysta, ujrzy to, co ów chciał wyrazić. Jeśli spogląda z innego kąta, dojrzy w obrazie coś własnego.
• • •
Każdy przejaw sztuki staje się lepiej rozumiany w zestawieniu z kontekstem czasu powstawania.
Indywidualizm twórczy Piotra Łukianienki formował się na przełomie lat 70. i 80. Był to tak zwany okres stagnacji w ZSRR. W sztuce dominował nurt socrealistyczny. Najpopularniejszymi, najczęściej wykorzystywanymi motywami malarstwa były pejzaże przemysłowe i rolne oraz portrety przodowników pracy. Życie artystyczne płynęło miarowo i monotonnie.
Ku różowym obłokom
Ku różowym obłokom
Młodego artystę uwierały te wąskie ramy. Już wtedy sformułował jedną z zasad obecnych w jego pracach: dla prawdziwej samorealizacji w sztuce nie wystarcza zwykłe malowanie ładnych obrazów. Niezbędne jest tworzenie prac oryginalnych, zmuszających do myślenia.
„Nostalgia” (1982) jest jedną z pierwszych prac odzwierciedlających ową zasadę.
• • •
Obraz „Ku różowym obłokom” skłania oglądających go do myślenia o istocie relacji damsko-męskich. Ilustruje irracjonalność egzystencji oraz złudność pogoni za ideałem.
• • •
Kompozycja z liśćmi
Kompozycja z liśćmi
„Kompozycja z liśćmi” (2001) może służyć jako baza dla filozoficznych rozważań o idei piękna.
Artysta rozmieścił tu przeróżne przedmioty przedstawiające piękno w wielu wymiarach i znaczeniach – piękno przyrody, sztuki, kobiet, uczuć, relacji międzyludzkich. Piękno to część wspólna, jednocząca i harmonizująca cały świat.
Niektóre elementy zarysowane są jedynie konturowo. W centrum obrazu artysta umieścił zaś głowę. W ten sposób wyrażona została myśl, że nie tylko obraz obiektu jest piękny, ale i jego szkic – nasze wyobrażenie o nim. A owo wyobrażenie piękna jest jedną z głównych cech umysłu, kształtującą osobowość człowieka.
• • •
Wygasła namiętność
Wygasła namiętność
Namiętność jest gorętsza niż pożądanie. Dla kobiety i mężczyzny jest jak płomień. Lecz co nagle wybucha ogniem, może równie nagle zostać ugaszone. A wygasła namiętność sprawia, że uczucia są chłodniejsze niż lód.
• • •
Koniec lat 70., początek lat 80. w krajach sowieckich. Oglądający wystawy malarstwa często zadają pytania Piotrowi Łukianience – młodemu artyście i historykowi sztuki – dlaczego współcześni artyści w ogóle nie malują jak dawni mistrzowie. Martwa natura „Śniadanie” może być zinterpretowana jako odpowiedź na to pytanie. Na tym obrazie można zauważyć refleksje autora na temat sztuki współczesnej, jego osobistej postawy względem twórczości.
Śniadanie
Śniadanie
Autor „cytuje” obraz „Śniadanie z krabem” (1648, Ermitaż), którego autorem jest Willem Claesz Heda, jako przykład relacji artysty do prezentowanych obiektów. Jeden z rogów reprodukcji jest zagięty. Po dokładnym przyjrzeniu się widać dwie dziurki po pinezkach w plakacie i na ścianie. Reprodukcja była usunięta, potem przywrócona, aż jeden z rogów znów odpadł. Może to obrazować różne podejścia do akademizmu w malarstwie na przekroju wieków – klasycyzm (od czasów starożytnych do połowy XIX stulecia), nowe ruchy, powrót do akademizmu w socrealizmie i ponowne odrzucenie.
Przedmioty zwykłego, współczesnego życia zobrazowano u dołu obrazu. Artysta ukazuje, że dobra użytkowe masowej produkcji mogą być tak samo malownicze, jak ręcznie tworzone cacka z obrazów mistrzów niderlandzkich.
Gipsowa sztukateria łączy obie części obrazu, przy okazji „podtrzymując” reprodukcję. Może symbolizować architekturę, która zbiera różne rodzaje sztuki, zatrzymuje czas i łączy epoki.
Wyschnięte źródło
Wyschnięte źródło
„Śniadanie” zostało namalowane i pierwszy raz wystawione w 1982 roku. Pokazywane było tylko przez 1 dzień. Sowieccy cenzorzy zinterpretowali obraz zupełnie inaczej – jako porównanie i przeciwstawienie sobie socjalizmu z kapitalizmem – i zażądali usunięcia obrazu z wystawy. Członek partii, który za to odpowiadał, przepraszał; twierdził, że on wszystko rozumie, ale przeciętni obywatele nie są tak zaznajomieni ze sztuką, więc mogą zinterpretować obraz inaczej.
W tamtym czasie pojawienie się niecodziennego obrazu, a następnie jego ukrycie było wydarzeniem godnym uwagi. Na temat zakazanego obrazu zaczęły krążyć plotki. Zwietrzyli to miłośnicy sztuki. Zaczęli przybywać na wystawę, pobieżnie ją oglądać, a potem podchodzić do pracowniczki galerii i pytać o „ten” obraz. Jeśli kustosz zaufała pytającym, prowadziła ich na zaplecze i pokazywała zakazane dzieło.
Ponowne publiczne wystawienie obrazu stało się możliwe dopiero w okresie ocieplenia, u progu pierestrojki. Było to w roku 1985 w Pałacu Sztuk w Mińsku.
• • •
Ślady na piasku
Ślady na piasku
W miejscu wyschniętego źródła pojawia się spękana ziemia. Gdy odchodzą uczucia, pozostają tylko instynkty. Niszczenie świątyń prowadzi do zaniku moralności.
• • •
Obraz „Ślady na piasku” mówi o ulotności czasu i odpowiedzialności człowieka za podejmowane działania.
Każdy krok człowieka pozostawia ślad. Ślady są różne, jak różni są ludzie. Nie tylko człowiek zostawia ślady w życiu, ale i życie odciska ślady w człowieku.
Fale czasu zalewają je i zmywają. I tak to, co wczoraj wydawało się niezbędne, ważne, jutro może stać się absolutnie nieistotne.
Zachwyt
Zachwyt
• • •
Słowa sporo mówią o emocjach i uczuciach. Ale czasami obraz przedstawia je precyzyjniej.
• • •
Oświecona słońcem
Oświecona słońcem
Co mają wspólnego słońce i kobieta? Słońce stoi w centrum przyciągania planet. Kobieta stanowi centrum przyciągania relacji międzyludzkich. Oboje są źródłem życia na ziemi.
• • •
Artysta, tworząc obraz, posługuje się językiem malarskim. Słowami można opisać zbliżoną opowieść lub przybliżyć sposób odbioru dzieła. Lecz czy możliwe jest wierne tłumaczenie – i czy w ogóle jest ono potrzebne?
Poranna kawa
Poranna kawa
Co autor chciał wyrazić przez obraz „Poranna kawa"? Prawdopodobnie zamysłem twórcy była rozbieżność życia od ludzkich snów i życzeń. Mężczyzna zamyka oczy przed szarością i prozą nadchodzącego dnia. Jego życiowa partnerka myślała, że każdego dnia będzie dostawała kawę do łóżka. Jednak rzeczywistość okazała się inna i kobieta odwraca się od niej – donikąd.
Stolik jako przedłużenie mężczyzny lub mężczyzna jako przedłużenie stolika. Może na obrusie nic nie ma? Może kawa i kobieta istnieją tylko w wyobraźni postaci?
A być może artysta chciał powiedzieć coś zupełnie innego.
koniec
8 października 2010

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Jacek Rosiak, 2023, Sztuka latania - Korzenie

Sztuka latania, cz. 3
Jacek Rosiak

28 IV 2024

Cykl powstał w 2018 roku. „Sztuka latania” jest następstwem cyklu „INSECTA” prezentowanego na łamach Esensji.

więcej »
Mirosław Sojnowski, Zimorodek; pastel; 40×30

Nie tylko technika: Skrzydlate
Mirosław Sojnowski

21 IV 2024

więcej »

Polecamy

...ze szkicownika, cz. 9

...ze szkicownika:

...ze szkicownika, cz. 9
— Jacek Rosiak

...ze szkicownika, cz. 8
— Jacek Rosiak

...ze szkicownika, cz. 7
— Jacek Rosiak

...ze szkicownika, cz. 6
— Jacek Rosiak

...ze szkicownika, cz. 5
— Jacek Rosiak

Za kulisami autoportretu, cz. 3
— Jacek Rosiak

...ze szkicownika, cz. 4
— Jacek Rosiak

...ze szkicownika, cz. 3
— Jacek Rosiak

...ze szkicownika, cz. 2
— Jacek Rosiak

...ze szkicownika, cz. 1
— Jacek Rosiak

Zobacz też

Tegoż autora

Pejzaże
— Piotr Łukianienko

Portrety
— Piotr Łukianienko

Prawda na rocznicę „Solidarności”
— Piotr Łukianienko

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.