Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 3 czerwca 2024
w Esensji w Esensjopedii

Luc Besson
‹Artur i Minimki 3: Dwa światy›

EKSTRAKT:50%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułArtur i Minimki 3: Dwa światy
Tytuł oryginalnyArthur et la guerre des deux mondes
Dystrybutor Monolith
Data premiery3 grudnia 2010
ReżyseriaLuc Besson
ZdjęciaThierry Arbogast
Scenariusz
ObsadaFreddie Highmore, Mia Farrow, Gabriel Liotta, Robert Stanton, Mike Powers, Cooper Daniels
MuzykaEric Serra
Rok produkcji2010
Kraj produkcjiFrancja
Czas trwania92 min
Gatunekanimacja, familijny, przygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Małe jest piękne, każdy z nas to wie…
[Luc Besson „Artur i Minimki 3: Dwa światy” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Trzecia część filmu o Arturze i Minimkach – a właściwie drugi odcinek drugiej części, bowiem konstrukcyjnie pod żadnym pozorem nie jest to odrębne dzieło – przyniosła rozczarowanie. Historii zdecydowanie źle zrobiło przeniesienie do świata ludzi z zabawnego i interesującego wizualnie podziemnego świata Minimków. W efekcie dostaliśmy przeciętną hollywoodzką rozpierduchę. I Dartha Vadera na osłodę.

Agnieszka ‘Achika’ Szady

Małe jest piękne, każdy z nas to wie…
[Luc Besson „Artur i Minimki 3: Dwa światy” - recenzja]

Trzecia część filmu o Arturze i Minimkach – a właściwie drugi odcinek drugiej części, bowiem konstrukcyjnie pod żadnym pozorem nie jest to odrębne dzieło – przyniosła rozczarowanie. Historii zdecydowanie źle zrobiło przeniesienie do świata ludzi z zabawnego i interesującego wizualnie podziemnego świata Minimków. W efekcie dostaliśmy przeciętną hollywoodzką rozpierduchę. I Dartha Vadera na osłodę.

Luc Besson
‹Artur i Minimki 3: Dwa światy›

EKSTRAKT:50%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułArtur i Minimki 3: Dwa światy
Tytuł oryginalnyArthur et la guerre des deux mondes
Dystrybutor Monolith
Data premiery3 grudnia 2010
ReżyseriaLuc Besson
ZdjęciaThierry Arbogast
Scenariusz
ObsadaFreddie Highmore, Mia Farrow, Gabriel Liotta, Robert Stanton, Mike Powers, Cooper Daniels
MuzykaEric Serra
Rok produkcji2010
Kraj produkcjiFrancja
Czas trwania92 min
Gatunekanimacja, familijny, przygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
W roku 2006 Luc Besson nakręcił film, w którym mały chłopiec przenosi się do krainy dwumilimetrowych ludzików zamieszkujących podziemny świat w ogródku jego babci. Wszystkie sceny dziejące się w krainie Minimków są animowane komputerowo, i prezentują niesamowitą, rozbuchaną wizualnie scenografię oraz gagi łączące humor i dynamikę (na przykład pokazanie rozmaitych minimkowych środków transportu czy stylizowanej na rastafariańską knajpy). Ja byłam filmem zachwycona, esensyjni tetrycy mniej. Na „Zemstę Maltazara” poszłam z entuzjazmem i wyszłam zadowolona, powstrzymałam się jednak przed napisaniem recenzji, bo film urywał się w połowie. Teraz wreszcie mogłam zobaczyć ostatnią część. I… kiszka.
Kraina Miminków oczarowała mnie swoim wyglądem i zwariowanymi pomysłami, tymczasem w trzeciej części filmu akcja ma miejsce niemal wyłącznie w świecie ludzi. Który, niestety, raczej drażni niż śmieszy: rodzice tytułowego bohatera są przekraczającym karykaturę połączeniem fajtłapowatości i skretynienia (szczególnie matka, która praktycznie wymaga stałej opieki, a szczytem jej umiejętności jest… pokrojenie ciasta), Mia Farrow jako babcia nie robi nic poza prezentowaniem spojrzenia zranionego spaniela, natomiast dziadek, którego poznaliśmy jako odważnego łowcę przygód, tu na dzień dobry – nawet nie będąc szantażowanym – oddaje głównemu wrogowi artefakt mogący stać się niebezpieczną bronią. „Zemsta Maltazara” działa się jeszcze w większości w podziemnym uniwersum, więc można było cieszyć oko lotami na biedronkach czy sceną uwalniania przyjaciela z rąk dziwacznie wyglądających strażników, natomiast w „Dwóch światach” to Minimki przenoszą się do naszej rzeczywistości. Artur wraz z księżniczką Selenią i jej niesfornym młodszym bratem przemieszcza się po domu swoich dziadków, co może nasuwać nieodparte skojarzenia z „Kingsajzem”, szczególnie scena w łazienkowym brodziku albo jazda modelem kolejki elektrycznej. Tyle, że w „Kingsajzie” samolocik-zabawka raczej nie latałby sam z siebie, podczas kiedy u Bessona jak najbardziej to czyni.
Mniejsza jednak o czarodziejskie działanie zabawek, gorzej, że fabuła jest wysilona i mało ciekawa. I nie chodzi tu o przewidywalność happy endu – wszak w pierwszej części też wiadomo było, kto zwycięży, sęk w tym, JAK. I to „jak” było naprawdę warte obejrzenia, podczas gdy w „Dwóch światach” już niekoniecznie. Powiększona do ludzkich rozmiarów armia Maltazara demoluje wystylizowane na lata 50. miasteczko, co nie jest nawet w jednej dziesiątej tak zabawne, jak ostrzeliwanie się jagodami z katapulty; loty na bojowych komarach też dużo lepiej wyglądały w wersji animowanej niż animowano-ludzkiej. Dzieciakom zapewne nie będzie to przeszkadzało, natomiast dorosły ma szansę nieźle się wynudzić – jedynym jaśniejszym punktem jest przebranie pewnej postaci w zaimprowizowany strój maskujący, który nadaje jej wygląd Dartha Vadera. A dziennikarz przeprowadzający wywiad jest kubek w kubek podobny do młodego Lucasa.
„Artura i Minimki 3” można polecić tylko tym widzom, którzy nie przymykali z obrzydzenia oczu, kiedy w poprzednich częściach na ekranie pojawiał się ojciec lub matka głównego bohatera. Jeżeli zniesiecie ich matołkowatość, to zniesiecie też całą resztę. Jeżeli nie – lepiej zostańcie w domu i po raz kolejny obejrzyjcie „Kingsajz”.
koniec
11 grudnia 2010

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

East Side Story: Hagiografia „biznesmena”
Sebastian Chosiński

2 VI 2024

To wydaje się wręcz nieprawdopodobne. Powiązany z uznawanym za sektę moskiewskim Instytutem Norbekowa tadżycki „biznesmen” Saidmurod Dawłatow postanowił, że powinien zostać nakręcony na jego temat film, w którym on sam zaistnieje jako współczesny „święty biznesu”. Wynajął ekipę (w tym reżysera Muhiddina Muzaffara), zapłacił aktorom (w tym Azizowi Bejszenalijewowi) – i tak narodził się biograficzny „Jeden na milion”.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Co ta wojna z nami zrobiła!
Sebastian Chosiński

29 V 2024

Weterani wojny afgańskiej, choć oficjalnie otaczani szacunkiem władz, tak naprawdę pozostawiani byli sami sobie. Niechciani bohaterowie nikomu tak naprawdę niepotrzebnego konfliktu. Wielu z nich schodziło na złą drogę; inni, bsliscy upadku psychicznego, starali się mimo wszystko ratować honor żołnierza. O takich ludziach opowiada Jurij Sabitow w uzbeckim dramacie kryminalnym „Spaleni słońcem Kandaharu”.

więcej »

East Side Story: Na końcu czai się Śmierć
Sebastian Chosiński

26 V 2024

O mocy „Siły charakteru” Raszyda Malikowa decydują dwie kreacje cenionych uzbeckich aktorów – Karima Mirchadijewa oraz Sejdułły Mołdachanowa. Ten pierwszy wciela się w weterana wojny afgańskiej, który dowiadując się o nadchodzącej śmierci, postanawia zakończyć sprawy od lat nie dające mu spokoju. Ten drugi, przyjaciel z armii, jest jego największym wyrzutem sumienia.

więcej »

Polecamy

Zimny doping

Z filmu wyjęte:

Zimny doping
— Jarosław Loretz

Ryba z wkładką
— Jarosław Loretz

Nurkujący kopytny
— Jarosław Loretz

Latająca rybka
— Jarosław Loretz

Android starszej daty
— Jarosław Loretz

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Remanent filmowy 2017
— Sebastian Chosiński, Miłosz Cybowski, Grzegorz Fortuna, Adam Kordaś, Marcin Osuch, Jarosław Robak, Agnieszka ‘Achika’ Szady, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Good comic gone bad, czyli space opera rom-com
— Michał Kubalski

Esensja ogląda: Lipiec 2016 (3)
— Jarosław Loretz, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski

Eklektyczna Adela
— Jarosław Loretz

Esensja ogląda: Wrzesień 2014 (1)
— Piotr Dobry, Jarosław Robak, Kamil Witek

Tegoż autora

I gwiazdka z nieba nie pomoże, kiedy brak natchnienia
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Tajemnica beczki z solą
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Serializacja MCU
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Od Lukrecji Borgii do bitew kosmicznych
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Półelfi łotrzyk w kanale burzowym
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Zwariowane studentki znów atakują
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Transformersy w krainie kucyków?
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Płomykówki i gadzinówki
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Jedyna nadzieja w lisiczce?
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Ken odkrywa patriarchat, czyli bunt postaci drugoplanowych
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.