Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 3 czerwca 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXVI

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Philippe Aymond, Jean Van Hamme
‹Lady S. #9: Ścigana›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułLady S. #9: Ścigana
Scenariusz
Data wydania25 czerwca 2019
RysunkiPhilippe Aymond
PrzekładJakub Syty
Wydawca Kubusse
CyklLady S.
ISBN978-83-941480-9-6
Cena38,00
Gatuneksensacja
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Jak Tommy Lee Jones (razy trzy) w „Ściganej”…
[Philippe Aymond, Jean Van Hamme „Lady S. #9: Ścigana” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Dziewiąty tom opowieści o estońskiej Żydówce Szanii Rivkas to swoisty „komiks drogi”. Nie mamy w nim jednak do czynienia z podróżą głównej bohaterki przez bezdroża w poszukiwaniu sensu życia, ale z paniczną ucieczką przed ludźmi, którzy pragną ją dopaść i zabić. Scenarzysta Jean Van Hamme postawił w „Ściganej” przede wszystkim na akcję, zapewne wychodząc z założenia, że wiemy już wystarczająco dużo o psychice głównych postaci.

Sebastian Chosiński

Jak Tommy Lee Jones (razy trzy) w „Ściganej”…
[Philippe Aymond, Jean Van Hamme „Lady S. #9: Ścigana” - recenzja]

Dziewiąty tom opowieści o estońskiej Żydówce Szanii Rivkas to swoisty „komiks drogi”. Nie mamy w nim jednak do czynienia z podróżą głównej bohaterki przez bezdroża w poszukiwaniu sensu życia, ale z paniczną ucieczką przed ludźmi, którzy pragną ją dopaść i zabić. Scenarzysta Jean Van Hamme postawił w „Ściganej” przede wszystkim na akcję, zapewne wychodząc z założenia, że wiemy już wystarczająco dużo o psychice głównych postaci.

Philippe Aymond, Jean Van Hamme
‹Lady S. #9: Ścigana›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułLady S. #9: Ścigana
Scenariusz
Data wydania25 czerwca 2019
RysunkiPhilippe Aymond
PrzekładJakub Syty
Wydawca Kubusse
CyklLady S.
ISBN978-83-941480-9-6
Cena38,00
Gatuneksensacja
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Można odnieść wrażenie, że wymyślanie fabuł kolejnych tomów „Lady S.” z biegiem czasu sprawiało Jeanowi Van Hamme’owi coraz mniejszą frajdę. W porównaniu z inną sztandarową serią Belga, czyli „XIII” (z którą rozstał się przy albumie dziewiętnastym), była ona znacznie bardziej schematyczna i przewidywalna. Zdarzało się, że co jakiś czas wykorzystywał w niej podobne lub nawet te same wątki, nieco tylko zmienione w porównaniu z wcześniejszymi. Aż w końcu w 2013 roku, po publikacji „Ściganej”, postanowił rozstać się z tą serią, przekazując obowiązki scenarzysty dotychczasowemu rysownikowi – Francuzowi Philippe’owi Aymondowi, który zresztą współtworzył „Lady S.” od samego początku. Czy była to dobra decyzja, przekonamy się zapewne za kilka miesięcy, kiedy do naszych rąk trafi tom dziesiąty serii. Na razie trzeba się skupić na woluminie dziewiątym.
A w nim… nie czeka nas żadne zaskoczenie. Ba! pod wieloma względami może on się kojarzyć z tym, co Van Hamme zaplanował dla tytułowej bohaterki w wydanym cztery lata wcześniej „Portugalskim galimatiasie”. Po raz kolejny Szania (wraz ze swoim przyjacielem z dzieciństwa Antonem) musi uciekać i ukrywać się przed ludźmi, którzy pragną krwawo zemścić się na niej. Tyle że tym razem – zamiast na Półwyspie Iberyjskim – próbuje znaleźć bezpieczną przystań na Wyspach Brytyjskich. A raczej stara się o to dla niej niezawodny w wielu kwestiach Orion i ludzie z jego organizacji. Zadanie jest o tyle skomplikowane, że pętla wokół Szanii zaciska się coraz mocniej. Wszak polują na nią już nie tylko rosyjscy mafiosi i ekskagiebiści, ale również francuskie służby specjalne i pewien oficjalnie nieżyjący od dwudziestu lat wyjątkowo antypatyczny Pułkownik.
Trzeba przyznać, że Van Hamme postanowił rozstać się z „Lady S.” z prawdziwym hukiem. A że umiejętności budowania napięcia i pakowania swoich bohaterów w coraz to groźniejsze tarapaty nie można Belgowi odmówić, to mimo pewnego schematyzmu, czyta się „Ściganą” jednym tchem. Przy okazji jednak irytując się na Szanię, która nie potrafi zbyt długo spokojnie usiedzieć w jednym miejscu. Choć pod tym względem jeszcze bardziej irytującą postacią – i to chyba nawet dla samego scenarzysty – jest jej przybrany ojciec, były amerykański dyplomata James Fitzroy, srogo zresztą przez Van Hamme’a za swoją upartość i naiwność ukarany. Od strony fabularnej nie spotyka nas więc nic, czego nie moglibyśmy się spodziewać. Są pościgi, trup ściele się gęsto, agenci różnych wywiadów co rusz wpadają na siebie, starając się w mało pokojowy sposób przekonać rywali do swoich racji. Nudzić na pewno się nie da!
Ale najlepsze Van Hamme zostawił na finał rozegrany w iście bondowskim stylu. Inna sprawa, że wprowadzony na koniec akcji nowy bohater pod wieloma względami może kojarzyć się z emerytowanym agentem 007. Pod warunkiem jednak, że kiedyś twórcy serii o Jamesie Bondzie pokażą go jako dystyngowanego sześćdziesięcio-siedemdziesięciolatka, który wycofał się ze szpiegowskiego interesu. W każdym razie to właśnie dzięki niemu udaje się scenarzyście spiąć w finale wszystkie najistotniejsze motywy i tym samym przekazać serię swemu następcy bez żadnych „szkieletów w szafie”. To znaczy można mieć pewność, że w kolejnych tomach jakieś zaszłości się pojawią, w przeciwnym wypadku można by bowiem „Lady S.” skasować po „Ściganej” i wystartować z nowym cyklem. Widocznie jednak szefostwo wydawnictwa Dupuis doszło do wniosku, że w Szanii i Antonie tkwi jeszcze potencjał, który da się wykorzystać zarówno dla dobra firmy, jak i czytelników.
Jeśli w „Ściganej” nie pojawiły się żadne zaskoczenia scenariuszowe, tym trudniej oczekiwać ich w warstwie graficznej. Philippe Aymond jest nadzwyczaj sprawnym rzemieślnikiem i wykonał swoją pracę na mocną czwórkę. Ale bez fajerwerków! Może nie chciał w żaden sposób, na przykład wykorzystując kadry wypełniające całą stronę bądź też stosując narrację poklatkową, spowalniać pędzącą na złamanie karku akcję. Z tego powodu mniej miał też okazji, aby – jak to często bywało wcześniej – skupić się na wdziękach głównej bohaterki. Czego, nie licząc czytelników mężczyzn, najbardziej chyba żałował Anton, czujący do swej przyjaciółki coraz większy pociąg seksualny. Jeśli zamierzeniem Van Hamme’a było właśnie stworzenie silnego napięcia erotycznego pomiędzy nimi, ale bez konsumowania potencjalnego związku – udało się to Belgowi idealnie. Pytanie, co z tym fantem zrobi Aymond w kolejnych odsłonach serii?
koniec
5 lipca 2019

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Normanie, powtarzasz się
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

2 VI 2024

„Zielony Goblin powraca” to oryginalnie 850 numer „Amazing Spider-Man”. U nas wszedł w skład dziesiątego tomu serii ukazującej się w ramach linii Marvel Fresh.

więcej »

Galaktyczny syndrom sztokholmski
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

1 VI 2024

Marvel to mistrz rozmieniania się na drobne. Jeśli jakiś pomysł zaskoczył, możemy być pewni, że za chwilę powstanie milion kopiujących go komiksów. Tak właśnie stało się z Mroczną Phoenix, której potęga przez kolejne pokolenia scenarzystów jest uszczuplana. Na przykład w takich historiach jak „Avengers: Wejście Feniksa”.

więcej »

Góra, czyli punkt kulminacyjny
Marcin Osuch

31 V 2024

Makoto Fukamachi, japoński fotograf uczestniczący w wyprawach wysokogórskich, podąża śladami Habu Jojiego, jednego z najwybitniejszych himalaistów z Kraju Kwitnącej Wiśni. Spotykając się z kolejnymi osobami, które miały do czynienia z Jojim, Fukamachi odkrywa przed czytelnikami historię tego tajemniczego człowieka. Tom pierwszy „Szczytu bogów” kończy się, gdy wspinacz wchodzi na arenę międzynarodową.

więcej »

Polecamy

Ambasadorka pokoju

Niekoniecznie jasno pisane:

Ambasadorka pokoju
— Marcin Knyszyński

Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Tegoż twórcy

Kocica za „kratami”
— Sebastian Chosiński

Miłość nie wszystko wybacza… ale pomaga zrozumieć
— Sebastian Chosiński

Naturalne skłonności do komplikowania życia
— Sebastian Chosiński

Sypiając z szefem
— Sebastian Chosiński

Mousewoman wraca na miejsce zbrodni
— Sebastian Chosiński

Gadające głowy, rozgadane wargi wciąż…
— Sebastian Chosiński

Piękność w opałach
— Sebastian Chosiński

Powrót do zimnej wojny
— Sebastian Chosiński

Krótko o komiksach: Sierpień 2003, cz. 2
— Sebastian Chosiński, Daniel Gizicki, Wojciech Gołąbowski, Bartosz Jeziorski, Marcin Lorek, Piotr Niemkiewicz, Tomasz Sidorkiewicz

Krótko o komiksach: Marzec 2003, cz. 2
— Artur Długosz, Wojciech Gołąbowski, Marcin Herman, Tomasz Kontny, Marcin Osuch, Tomasz Sidorkiewicz, Konrad Wągrowski, Michał R. Wiśniewski

Tegoż autora

Nad piękną i modrą Odrą
— Sebastian Chosiński

Braterski hołd
— Sebastian Chosiński

Jazzowe oblicze noise’u i post-rocka
— Sebastian Chosiński

Kto nie ryzykuje, ten… w spokoju nie żyje
— Sebastian Chosiński

W starym domu nie straszy
— Sebastian Chosiński

Czas zatrzymuje się dla jazzmanów
— Sebastian Chosiński

Płynąć na chmurach
— Sebastian Chosiński

Ptaki wśród chmur
— Sebastian Chosiński

„Czemu mi smutno i czemu najsmutniej…”
— Sebastian Chosiński

Pieśni wędrujące, przydrożne i roztańczone
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.