Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Elephant9
‹Arrival of the New Elders›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułArrival of the New Elders
Wykonawca / KompozytorElephant9
Data wydania19 lutego 2021
Wydawca Rune Grammofon
NośnikCD
Czas trwania43:43
Gatunekjazz, rock
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Ståle Storløkken, Nikolai Hængsle Eilertsen, Torstein Lofthus
Utwory
CD1
1) Arrival of the New Elders06:50
2) Rite of Accession07:12
3) Sojourn03:18
4) Tales of Secrets03:53
5) Throughout the Worlds06:14
6) Chasing the Hidden05:23
7) Chemical Boogie05:13
8) Solar Song05:39
Wyszukaj / Kup

Tu miejsce na labirynt…: Nordic-kraut na organowym „kwasie”
[Elephant9 „Arrival of the New Elders” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Choć, jeśli chodzi o przynależność gatunkową, są to dwa zupełnie odmienne światy, jest jednak coś, co łączy – poza wytwórnią Rune Grammofon – najnowsze albumy szwedzkiego Fire! oraz norweskiego Elephant9. To fakt, że obie grupy nagrały płyty znacznie różniące się od swoich wcześniejszych produkcji. W przypadku formacji Stålego Storløkkena różnice są tak duże, że „Arrival of the New Elders” równie dobrze można by uznać za dzieło solowe lidera.

Sebastian Chosiński

Tu miejsce na labirynt…: Nordic-kraut na organowym „kwasie”
[Elephant9 „Arrival of the New Elders” - recenzja]

Choć, jeśli chodzi o przynależność gatunkową, są to dwa zupełnie odmienne światy, jest jednak coś, co łączy – poza wytwórnią Rune Grammofon – najnowsze albumy szwedzkiego Fire! oraz norweskiego Elephant9. To fakt, że obie grupy nagrały płyty znacznie różniące się od swoich wcześniejszych produkcji. W przypadku formacji Stålego Storløkkena różnice są tak duże, że „Arrival of the New Elders” równie dobrze można by uznać za dzieło solowe lidera.

Elephant9
‹Arrival of the New Elders›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułArrival of the New Elders
Wykonawca / KompozytorElephant9
Data wydania19 lutego 2021
Wydawca Rune Grammofon
NośnikCD
Czas trwania43:43
Gatunekjazz, rock
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W składzie
Ståle Storløkken, Nikolai Hængsle Eilertsen, Torstein Lofthus
Utwory
CD1
1) Arrival of the New Elders06:50
2) Rite of Accession07:12
3) Sojourn03:18
4) Tales of Secrets03:53
5) Throughout the Worlds06:14
6) Chasing the Hidden05:23
7) Chemical Boogie05:13
8) Solar Song05:39
Wyszukaj / Kup
Norweski klawiszowiec Ståle Storløkken (rocznik 1969) to na jazzowej i rockowej scenie skandynawskiej człowiek-instytucja. Wkroczył na nią trzy dekady temu, krótko po tym jak zdobył dyplom ukończenia konserwatorium w Trondheim. Swoim talentem wspierał do tej pory takich artystów i zespoły, jak Terje Rypdal, Reflections in Cosmo, Motorpsycho, Krokofant czy Møster!. Poza tym dał się poznać jako muzyk realizujący płyty solowe (vide „The Haze of Sleeplessness” oraz wciąż czekający na oficjalną premierę „Ghost Caravan”), ale również stojący na czele własnych projektów, jak na przykład duet Humcrush lub trio (niekiedy – za sprawą szwedzkiego gitarzysty Reinego Fiske – rozrastające się do kwartetu) Elephant9. Tym ostatnim kieruje nieprzerwanie od piętnastu lat. W tym czasie zespół wydał, nie licząc najnowszej, pięć płyt studyjnych („Dodovoodoo”, 2008; „Walk the Nile”, 2010; „Atlantis”, 2012; „Silver Mountain”, 2015; „Greatest Show on Earth”, 2018) oraz trzy zarejestrowane na żywo, choć w kameralnych warunkach („Live at the BBC”, 2011; „Psychedelic Backfire I”, 2019; „Psychedelic Backfire II”, 2019).
Dorobek niezły, biorąc pod uwagę fakt, że nie tylko Storløkken, ale także jego koledzy z Elephant9 – gitarzysta Nicolai Hængsle Eilertsen i perkusista Torstein Lofthus – nie należą do artystów, którzy cenią sobie długi wypoczynek pomiędzy kolejnymi sesjami nagraniowymi. Obaj angażują się w tak wiele projektów, że to i tak cud, iż od czasu do czasu udaje im się znaleźć wolny termin i spotkać we trójkę (bądź czwórkę) w studiu lub na scenie. Tym razem szczęśliwy los wyznaczył im spotkanie we wrześniu ubiegłego roku w Oslo, a konkretnie w studiu Paradiso, z którego nadzwyczaj chętnie korzystają artyści z kręgu ambitnego jazzu i rocka (wystarczy wymienić Steina Urheima, względnie zespoły The Way Ahead, Jaga Jazzist, Red Kite czy The Thing). Tam narodził się nowy krążek Storløkkena, Eilertsena i Lofthusa o wielce wymownym – zapowiadającym zupełnie nowe otwarcie – tytule „Arrival of the New Elders”. I rzeczywiście – nie jest to jedynie czcza przechwałka ani niespełniona obietnica. Na płycie mamy bowiem do czynienia z Elephant9, jakiego wcześniej nie znaliśmy.
Na osiem zawartych na płycie kompozycji siedem – wyjątkiem jest „Rite of Accession” autorstwa Nicolaia – wyszło spod ręki lidera. Nic zatem dziwnego, że to właśnie instrumenty klawiszowe zdominowały album. Ståle sięgnął tutaj po niezwykle bogaty zestaw keyboardów: od klasycznego fortepianu, poprzez fortepiany elektryczne Rhodesa i Eminenta, aż po organy Hammonda; do tego należy dodać jeszcze wydatnie wzbogacający brzmienie (głównie o smyczki) mellotron. Tworzący sekcję rytmiczną Eilertsen i Lofthus stali się de facto akompaniatorami dla Storløkkena; Nicolai wprawdzie w kilku utworach sięgnął po gitarę elektryczną, ale w żadnym nie było mu dane zagrać solówki w stylu Reinego Fiske. Skupił się więc głównie na „smaczkach”. Ktoś mógłby spytać, po co to było Stålemu? Równie dobrze mógłby przecież, zamiast angażować kolegów z Elephant9, wydać tę płytę pod własnym nazwiskiem. A jednak tak nie zrobił. Odpowiedź nasuwa się jedna: koniecznie zależało mu na przetarciu nowego szlaku, jakim prawdopodobnie w przyszłości podążyć ma trio.
Dokąd? Zapewne do krainy eksperymentalno-elektronicznego krautrocka rodem z początku lat 70. ubiegłego wieku. Trudno bowiem uznać za absolutny przypadek fakt, że niektóre utwory brzmią tak, że spokojnie mogłyby się znaleźć na „Electronic Meditation” (1970) – debiutanckim albumie Tangerine Dream. Przyjrzyjmy im się jednak po kolei. Tytułowy „Arrival of the New Elders”, który otwiera najnowsze wydawnictwo Elephant9, oparty jest na toczonych w leniwym tempie dialogach fortepianów elektrycznych, do których od czasu do czasu dopuszczane są Hammondy, ale głównie po to, aby wypełnić tło. Za co biorą srogi odwet w drugim w kolejności „Rite of Accession”. Kompozycja Eilertsena z miejsca stawia słuchacza na nogi. Rozpędzona perkusja, mocny bas i zgrzytliwe, nadzwyczaj zadziorne organy tylko pozornie mogą wywołać dyskomfort. Wielbiciele muzyki psychodelicznej i krautrockowej poczują się wniebowzięci. Przecież to tak, jakby zmartwychwstali i stanęli w jednym szeregu nie tylko Tangerine Dream (z Edgarem Froesem i Klausem Schulzem), ale również Agitation Free i Amon Düül II.
Gdyby jednak dla kogoś było w tym za dużo nieokiełznanej energii, zapewne z przyjemnością wysłucha następujących po sobie nieco krótszych kompozycji Storløkkena: „Sojourn”, „Tales of Secrets” oraz „Throughout the Worlds”. Ståle ponownie stawia tu na odpowiedni nastrój: a to na symfonicznie zaaranżowane smyczki (w pierwszym), to znów na hipnotyczne Hammondy (w drugim), w końcu na dialog organów z pianem Rhodesa (w trzecim). Powrót do krautrockowych poszukiwań trio serwuje w nieco dynamiczniejszym „Chasing the Hidden”, w którym napięcie stopniowo rośnie, aż do przesilenia i finałowego wyciszenia. Intrygującą ciekawostką wydaje się natomiast „Chemical Boogie” – rytmicznie zróżnicowane i pełne klawiszowych improwizacji. Trzeba przyznać, że tu muzycy pofolgowali sobie na całego, nie żałując przy tym przelanych na dźwięki emocji. Po takiej porcji energii należy się każdemu – i artystom, i słuchaczom – chwila oddechu. A konkretnie – to ponad pięć minut subtelnego ukołysania do snu. Storløkken gwarantuje Wam to w wieńczącym całość „Solar Song”. Po wysłuchaniu tego numeru nie pozostaje już nic, jak przyłożyć głowę do poduszki, podciągnąć kołdrę i odpłynąć w kolorowy sen, wciąż mając w pamięci muzykę Elephant9.
koniec
25 lutego 2021
Skład:
Ståle Storløkken – organy Hammonda, organy elektryczne Rhodesa, organy elektryczne Eminent, mellotron, fortepian, przenośna konsola cyfrowa, muzyka (1,3-8)
Nicolai Hængsle Eilertsen – gitara basowa, gitara elektryczna, gitara akustyczna, muzyka (2)
Torstein Lofthus – perkusja, instrumenty perkusyjne

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: Zimowy lament w cieniu Jupitera
Sebastian Chosiński

17 V 2024

Bywają takie formacje – także w świecie jazzu – które działają od wielu lat, ale niekoniecznie przekłada się to na bogactwo ich dyskografii. Takim właśnie przykładem może być prowadzony przez saksofonistę Johana Jutterströma szwedzki sekstet STHLM svaga, który doczekał się właśnie dopiero drugiej w swoim dorobku płyty – „Plays Carter, Plays Mitchell, Plays Shepp”. W jej tytule nieprzypadkowo pojawiają się nazwiska wielkich mistrzów jazzu.

więcej »

Jazzowe oblicze noise’u i post-rocka
Sebastian Chosiński

16 V 2024

Próchno powoli, ale bardzo konsekwentnie buduje swoją pozycję na undergroundowej scenie. Po świetnie przyjętej ubiegłorocznej pełnowymiarowej płycie „P3” teraz wydaje aneks do niej – EP-kę zatytułowaną „3P”. W nagraniach tych trio zostało wsparte przez gości: duet Wczasy, trio Dynasonic oraz – co ucieszyło mnie najbardziej – jazzowego trębacza Wojciecha Jachnę.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Z Beskidów widać Jukatan, Afrykę i Japonię
Sebastian Chosiński

14 V 2024

Na każdą kolejną płytę jazzowo-folkowego projektu Into the Roots, któremu patronuje trębacz Piotr Damasiewicz (nierzadko, a ostatnimi laty coraz chętniej sięgający także po inne instrumenty), czekam z dużą niecierpliwością. Za każdym razem zastanawia mnie bowiem, co jeszcze nowego można odkryć na eksploatowanym od dawna polu artystycznym. Trzeci album zespołu – „Świtanie” – udowadnia, że jednak można. I to całkiem sporo.

więcej »

Polecamy

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku

A pamiętacie…:

Murray Head – Judasz nocą w Bangkoku
— Wojciech Gołąbowski

Ryan Paris – słodkie życie
— Wojciech Gołąbowski

Gazebo – lubię Szopena
— Wojciech Gołąbowski

Crowded House – hejnał hejnałem, ale pogodę zabierz ze sobą
— Wojciech Gołąbowski

Pepsi & Shirlie – ból serca
— Wojciech Gołąbowski

Chesney Hawkes – jeden jedyny
— Wojciech Gołąbowski

Nik Kershaw – czyż nie byłoby dobrze (wskoczyć w twoje buty)?
— Wojciech Gołąbowski

Howard Jones – czym właściwie jest miłość?
— Wojciech Gołąbowski

The La’s – ona znowu idzie
— Wojciech Gołąbowski

T’Pau – marzenia jak porcelana w dłoniach
— Wojciech Gołąbowski

Zobacz też

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.