Wioletta A. Jaworska
Wioletta A. Jaworska
Coraz zimniej
oberwanie głowy w chmurach
albo chmur w głowie – ciało przesiąknięte
nie da się zatrzymać naporu wody
Wioletta A. Jaworska
‹Coraz zimniej›
powiedziałeś
że drzazgi przysiadły jak ptaki na gałęziach
pazurami rozdrapują śnieg
w klatce szronią włos po włosie
zamykając dopływ ciepłej krwi – panie masz pan zawał
pielęgniarka odarła ze złudzeń
nie ma mocnych
zewsząd bezgłośne cykanie – nieustępliwe
jak deszcz za oknem
i wiatr z wentylacyjnych kratek
taką mamy jesienną zimę tego roku– opowiadasz ze szczegółami formy transportu
historię wszczepienia protez w układ żylny –
odkorkowali zatory na drodze nowego życia
wcale nie jesteś szczęśliwy
jakby to stare za bardzo się wgryzło
a nowe jest zbyt niewiadome
oberwanie głowy w chmurach
albo chmur w głowie – ciało przesiąknięte
nie da się zatrzymać naporu wody
ptaki odfrunęły – ich skrzydła
zacieniły skórę wokół oczu
każdy z nas się utleni
I. słony
już w łonie matki trzymałam kurczowo pępowinę
niczym himalaista linę na wierzchołek
choć prawdziwe szczyty pojawiły się
dopiero poza brzuchatym nieboskłonem
rozdartym jednym cięciem skalpela
podobno nie chciałam żyć – podłączyli tlen
wtłaczając introwertyczną skłonność
zamiast przestrzeni – wyssanej z krwią matki
(do dziś nie znoszę wyciągów krzesełkowych)
oto jestem – bosa baletnica na ostrzu lodu
z oczami hartowanymi solą
wczesnym latem w czerwcowy dzień
wystroiłam się w biel sukienki z halką
na kolistym fiszbinie
a włosy mieszały się z tiulem kiedy spadł
deszcz – pada? źle wróży
żebyś nie płakała całe życie
III. gorzki
czas niechcący pomazał
srebrnym pędzlem skronie
wokół oczu zapętlił pajęcze gniazda
z czarnymi onyksami w błękicie
porowaty język zamiast słów
odsłonił szczeliny na których zawisł
śnieżny nalot – zastygły
w goryczy pragnienia
WIOLETTA A. JAWORSKA (1973) absolwentka Papieskiego Wydziału Teologicznego i wielu kursów, studiów podyplomowych np. z zakresu: oligofrenopedagogiki, pedagogiki wczesnoszkolnej, historii, informatyki. Uczestniczka spotkań Klubu Literackiego w Koninie. Zdobywczyni Grand Prix w Ogólnopolskim Konkursie „O Złote Pióro Sopotu”. Laureatka pierwszych miejsc oraz wyróżnień wielu ogólnopolskich konkursów poetyckich, m.in. 40 Ogólnopolskiego Konkursu „Milowy Słup”, XII OKP im. Stanisława Czernika, OKP im. C.K. Norwida, M.W. Gajdy, T. Stirmera, W. Iwaniuka, J. Bursewicza „O Złotą Metaforę”, S. Kopiec „O lubeński dzwon”, czy „Pod Poetyckim Zawołaniem Rocha Sęczawy”. Publikuje wiersze na portalach poetyckich, w almanachach, lokalnej prasie (np. Gazeta Kleczewska, Koniński Kurier Oświatowy) oraz ogólnopolskiej prasie literackiej – w Gazecie Literackiej „Migotania”, magazynie literackim „Wytrych”. Należy do Grupy Literycznej Na Krechę. Mówi o sobie: pasjonat, kobieta renesansu. Maluje, dużo czyta. Jeździ rowerem, motocyklem, biega (najczęściej z psem). Pracuje w szkole. Mieszka na wsi pod Koninem. Zadebiutowała książką poetycką podżebrze (FONT, Poznań 2020).