Elżbieta Ferlejko
W cuda wierzę
Elżbieta Ferlejko
‹W cuda wierzę›
…i nawet jeśli założycie głupcowi koronę
i okrzykniecie go mędrcem nad mędrcami
to i tak on pozostanie tylko głupcem
dającym wam świadectwo
jakimi wy
dopiero jesteście głupcami…
Elżbieta Ferlejko
W cuda wierzę
W cuda wierzę, tak, w cuda wierzę, tak…
Przecież wierzę, że Ziemia to cud,
że cud śpiewu składa się z cudu nut,
że miłości cud to największy cud,
że koloru cud, kształtu cud, dźwięku cud,
że cud w trudzie i że w bólu cud,
że cud myśli i rozumienia cud.
Tolerancji cud, akceptacji cud, świadomości cud.
Że rokoszy cud i zachwytu cud,
że mądrości niepojętej cud,
miłości cud, mądrości cud, miłości cud …
Ból fizyczny tak nie męczy
jak skurcz duszy
co paraliżuje ciało
i moc mu odbiera
słowo niepotrzebnie rzucone
jak nóż nożownika
co nawet zabić może
kiedy trafi w serce
gest niepotrzebny
który
pokaże drzwi zanim
jeszcze pora na wyjście
nadejdzie właściwa
złe słowo, zły gest najbardziej
bolą i nie ma na nie
innego lekarstwa niż
tysiące dobrych słów
i przyjazny gest
Koniec świata jest codziennie
Koniec świata jest codziennie dla tak wielu.
Jakiego więc końca świata się boimy?
Świat istniał bez nas miliony lat,
i nie zaniknie po nas.
Zmieni się,
może ewoluujemy jako homo sapiens.
Ale nawet gdybyśmy się tak bardzo
starali, jak dotąd, dopuścić do
zagłady świata naszego…
za mali jesteśmy
(na szczęście).
Ptaki bez nieba
konie bez polany
kwiaty bez Słońca
sztaluga bez obiektu
słowa bez treści
nuty bez dźwięku
przemowa bez prawdy
płuca bez powietrza
serce bez radości
spędzeni do dusznej sieni
wszyscy spragnieni wolności
wyczekują swojego czwartego czerwca
a wystarczy otworzyć sień…
…tylko… kto ma klucz?…
Urodzona w 1967 r. we Frampolu. Absolwentka Wydz. Prawa i Administracji UMCS. Od 1986 r. mieszka i pracuje w Stalowej Woli. Swoje rozmyślania zapisuje od lat szkolnych w formie wierszy. Debiutowała na łamach stalowowolskiej „Sztafety”. Po latach licznych publikacji w rozmaitych almanachach, w 2016 r. wydała swój pierwszy tomik wierszy „Jestem spod róży – Jestem z podróży”, zaś w roku 2021 drugi pt. „Wędrującemu”, z którego pochodzi poniższy wybór wierszy. Obie książki zostały nagrodzone Nagrodą Miasta Stalowa Wola „Gałązka Sosny” – w kat. Debiut Artystyczny i w kategorii Literatura. Jest jurorką konkursów poetyckich dla dzieci oraz innych lokalnych konkursów poetyckich. Od października 2022 roku prezesuje Stowarzyszeniu Literackiemu „Witryna” w Stalowej Woli. Współtworzy również nieformalną grupę „Pomiędzy Sosnami”, współorganizując koncerty i spotkania poezji śpiewanej, współpracuje z portalem Stachuriada.pl.