Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 24 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Stacy Title
‹Bye Bye Man›

EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułBye Bye Man
Tytuł oryginalnyThe Bye Bye Man
Dystrybutor Monolith Video
Data premiery12 kwietnia 2017
ReżyseriaStacy Title
ZdjęciaJames Kniest
Scenariusz
ObsadaDouglas Smith, Lucien Laviscount, Cressida Bonas, Doug Jones, Michael Trucco, Jenna Kanell, Erica Tremblay, Marisa Echeverria
MuzykaThe Newton Brothers
Rok produkcji2017
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania92 min
WWW
Gatunekgroza / horror, thriller
EAN9788365736444
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Nazwobójca
[Stacy Title „Bye Bye Man” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Sądząc po tytule – „Bye Bye Man” – zaoceanicznym twórcom zaczęły wyczerpywać się sensowne imiona morderczych bytów. Czy czeka nas w najbliższej przyszłości jakiś Miau Miau Zaur czy Zulu Gula Splat?

Jarosław Loretz

Nazwobójca
[Stacy Title „Bye Bye Man” - recenzja]

Sądząc po tytule – „Bye Bye Man” – zaoceanicznym twórcom zaczęły wyczerpywać się sensowne imiona morderczych bytów. Czy czeka nas w najbliższej przyszłości jakiś Miau Miau Zaur czy Zulu Gula Splat?

Stacy Title
‹Bye Bye Man›

EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułBye Bye Man
Tytuł oryginalnyThe Bye Bye Man
Dystrybutor Monolith Video
Data premiery12 kwietnia 2017
ReżyseriaStacy Title
ZdjęciaJames Kniest
Scenariusz
ObsadaDouglas Smith, Lucien Laviscount, Cressida Bonas, Doug Jones, Michael Trucco, Jenna Kanell, Erica Tremblay, Marisa Echeverria
MuzykaThe Newton Brothers
Rok produkcji2017
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania92 min
WWW
Gatunekgroza / horror, thriller
EAN9788365736444
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
O co, jak o co, ale o oryginalność „Bye Bye Mana” posądzić nie można. Jest oparty na ścinkach motywów znanych z „Bloody Mary”, „Candymana”, „Ringu” czy nawet serii „Oszukać przeznaczenie”. Oczywiście nic w tym złego, bo nakręcić dziś film – szczególnie horror – bez sięgania po przetrawione już przez kogoś motywy, to sztuka praktycznie niemożliwa. Można to jednak robić sprytnie, z wdziękiem i powściągliwością, a można też po prostu chlusnąć do kubła paliwem ściągniętym z cudzego baku i udawać, że wszystko jest w porządku. „Bye Bye Man” utknął gdzieś w połowie drogi, aczkolwiek wyraźnie widać w nim tendencje charakterystyczne dla tego mniej chwalebnego podejścia.
Początek filmu zapowiada się ciekawie. Jest rok 1969. W piękny, słoneczny dzień, na osiedle domków jednorodzinnych przyjeżdża dżentelmen ze strzelbą słusznego kalibru i w sposób widowiskowy pozbawia życia pewną kobietę i żyjącego z nią sparaliżowanego mężczyznę. Następnie kieruje się do domu sąsiadki, domagając się wyjawienia, komu powiedziała imię. Jakie? Tego dowiadujemy się z głównej części fabuły, rozgrywającej się współcześnie. Ale raczej nie trudno zgadnąć, że chodzi o tytułowego Bye Bye Mana. Również później poznajemy ostateczny bilans wydarzeń z lata 1969.
Później, bo zasadnicza akcja filmu dzieje się w czasach nam współczesnych. Trójka bohaterów – dwóch przyjaciół z dzieciństwa plus dziewczyna jednego z nich – wynajmuje na spółkę duży, położony na uboczu dom. Trochę dziwny, bo absolutnie pusty, z meblami upchniętymi z niewiadomej przyczyny w piwnicy. Szybciutko organizują parapetówkę, zaś późną nocą, już po wyjściu gości, nakłaniają dziewczynę, która postanowiła u nich zanocować, do zaprezentowania parapsychicznych umiejętności. Niestety, podczas seansu, gdy dziewczyna zaczyna być coraz bardziej niespokojna i przebąkuje o konieczności zakończenia pokazu, a następnie zaczyna recytować niepokojącą wyliczankę, z ust jednego z uczestników mimowolnie pada tytułowe imię. Światła gasną. Byt, który przez prawie pół wieku był wyrugowany z naszej rzeczywistości i jedynym śladem po jego istnieniu pozostawało wyskrobane w szufladzie nocnego stolika imię, ze zrozumiałą gorliwością wraca zbierać krwawe żniwo.
Przez dłuższy czas nie ma co jednak liczyć na efektowne zgony. Fabuła drepcze sobie spokojnie raz ścieżką śledztwa, mającego na celu poznanie korzeni klątwy, raz aleją paranoi, powoli ogarniającej wszystkich, którzy imię Bye Bye Mana usłyszeli. Bo ktokolwiek je poznał, zaczyna mieć różne zwidy wpędzające w rozpacz czy złość i prowadzące finalnie do czynów brutalnych. Zwidy na ogół dotyczące zdrady najbliższych. Niestety, im bliżej finału, tym mocniej historia ześlizguje się w schematy, na koniec przybijając wieko trumny grubymi na cal bretnalami najprawdziwszej hollywoodzkiej sztampy. W sumie szkoda, choć raczej trudno oczekiwać gejzerów oryginalności od konstrukcji zlepionej z motywów pożyczanych na prawo i lewo od starszych braci w celuloidzie.
Gdyby nie liczyć tych schematycznych zagrywek, a także przymknąć oko na bezsensowne elementy intrygi (młotek, płaszcz, kaszelek) i dziwny casting (obecność w obsadzie Carrie-Anne Moss jest w sumie zbędnym balastem), to „Bye Bye Man” nie prezentuje się wcale tak źle. Potrafi od czasu do czasu wytworzyć interesujący klimat grozy, umiejętnie gra tajemnicą, a do tego stoi na wysokim poziomie realizacji technicznej. Przez marny finał ostateczny bilans wypada jednak mocno przeciętnie. Twórcy chyba zresztą mieli świadomość, że z historią jest coś nie tak, bo skompletowany z końcem grudnia 2015 roku materiał poddawali przeróbkom przez cały następny rok, przy okazji usuwając szereg zbyt krwawych scen i negocjując obniżenie kategorii wiekowej, pierwotnie ustawionej na R, czyli do 17 roku życia wyłącznie w towarzystwie rodzica. Negocjacje i przeróbki były na tyle skuteczne, że film ostatecznie trafił do dystrybucji w USA i Kanadzie z kategorią PG-13/13+. W innych krajach ustawiono jednak barierę wiekową na ogół na pułapie 15-16 lat – z wyjątkiem Kolumbii i Polski, w których to krajach pozwolono oglądać film już 12-latkom (w przypadku Polski „pozwolono” nie jest w zasadzie właściwym terminem, bo – poza telewizją – nadal nie mamy żadnych uregulowań prawnych dotyczących ograniczeń wiekowych widza).
Jeśli więc ktoś tęskni za motywem morderczego bytu pojawiającego się na wezwanie (Bye Bye Mana nie trzeba prosić aż trzy razy, by się pofatygował kogoś nawiedzić), lubi skazane na niepowodzenie starania odsunięcia nieuchronności zgonu bądź łatwo daje się zadowolić gaśnięciem światła, tajemniczymi chrobotami i prymitywnymi narzędziami zbrodni, „Bye Bye Man” będzie w sam raz dla niego. Całą resztę zapraszam do poszukania czegoś ździebko bardziej ambitnego.
koniec
20 lutego 2020

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Niedożywiony szkielet
Jarosław Loretz

27 V 2023

Sądząc ze „Zjadacza kości”, twórcy z początku XXI wieku uważali, że sensowne pomysły na horrory już się wyczerpały i trzeba kleić fabułę z wiórków kokosowych i szklanych paciorków.

więcej »

Młodzi w łodzi (gwiezdnej)
Jarosław Loretz

28 II 2023

A gdyby tak przenieść młodzieżową dystopię w kosmos…? Tak oto powstał film „Voyagers”.

więcej »

Bohater na przekór
Sebastian Chosiński

2 VI 2022

„Cudak” – drugi z trzech obrazów powstałych w ramach projektu „Kto ratuje jedno życie, ten ratuje cały świat” – wyreżyserowała Anna Kazejak. To jej pierwsze dzieło, które opowiada o wojennej przeszłości Polski. Jeśli ktoś obawiał się, że autorka specjalizująca się w filmach i serialach o współczesności nie poradzi sobie z tematyką Zagłady, może odetchnąć z ulgą!

więcej »

Polecamy

Ryba z wkładką

Z filmu wyjęte:

Ryba z wkładką
— Jarosław Loretz

Nurkujący kopytny
— Jarosław Loretz

Latająca rybka
— Jarosław Loretz

Android starszej daty
— Jarosław Loretz

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż autora

Kości, mnóstwo kości
— Jarosław Loretz

Gąszcz marketingu
— Jarosław Loretz

Majówka seniorów
— Jarosław Loretz

Gadzie wariacje
— Jarosław Loretz

Weź pigułkę. Weź pigułkę
— Jarosław Loretz

Warszawski hormon niepłodności
— Jarosław Loretz

Niedożywiony szkielet
— Jarosław Loretz

Puchatek: Żenada i wstyd
— Jarosław Loretz

Klasyka na pół gwizdka
— Jarosław Loretz

Książki, wszędzie książki, rzekł wół do wieśniaka
— Jarosław Loretz

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.