Wrzesień 2007W drugiej edycji naszej antynagrody "Popkuriozum Miesiąca" udało się zebrać liczny i niezwykle wyrównany zestaw nominacji, mieliśmy więc duży problem z wyborem zwycięzcy. Ostatecznie jednak triumfowała recenzja „Lakieru do włosów” umieszczona w „Przekroju”. Wśród nominacji między innymi teksty z „Polityki”, „Wprost” i „Filmu”.
EsensjaWrzesień 2007W drugiej edycji naszej antynagrody "Popkuriozum Miesiąca" udało się zebrać liczny i niezwykle wyrównany zestaw nominacji, mieliśmy więc duży problem z wyborem zwycięzcy. Ostatecznie jednak triumfowała recenzja „Lakieru do włosów” umieszczona w „Przekroju”. Wśród nominacji między innymi teksty z „Polityki”, „Wprost” i „Filmu”.
Wyszukaj / Kup O nagrodzie „Popkuriozum Miesiąca” czytaj TUTAJ Popkuriozum Miesiąca – wrzesień 2007 W tym miesiącu nagrodę Popkuriozum Miesiąca (niestety, nadal bez fizycznej formy) otrzymuje Ola Salwa za recenzję filmu „Lakier do włosów” na łamach „Przekroju”. Po pierwsze – bo pisze, że film jest „kolejną po filmie Johna Watersa ekranizacją słynnego broadwayowskiego musicalu”. Dowcip polega na tym, że film Watersa był z roku 1988, a musical z 2002, więc aby film mógł być ekranizacją musicalu (i to „słynnego”), jego twórcy musieliby cofnąć się w czasie. Po drugie – bo autorka, recenzując w założeniu kiczowaty, landrynkowy, pogodny musical, zarzuca mu… kiczowatość, landrynkowość i brak większych wartości. Czy ktoś tu aby nie pomylił sal kinowych i trafił nie na ten film co trzeba?
Wyszukaj / Kup Nominacje I. Nieocenione ostatnio „Wprost” w numerze 39/2007 (30 września) pisze (autor anonimowy) o przeglądzie japońskich animacji: „Kreskówki dla dorosłych: Przegląd japońskich filmów anime, m.in. tak kultowych tytułów jak „Laputa – podniebny zamek i nagrodzone Oscarem „Opowieści z Ziemiomorza”. Urocze. Kilka słów i już wiemy – autor nie ma pojęcia, o czym pisze. „Opowieści z Ziemiomorza” oczywiście nigdy Oscara nie dostały – choćby dlatego, że to film tegoroczny i w wyścigu o Nagrodę Amerykańskiej Akademii Filmowej nie mógł jeszcze brać udziału. Poza tym dość słabe recenzje raczej i tak wyeliminują z tej konkurencji dzieło Goyo Miyazakiego. Autorom zapewne pomylił się ten film ze „Spirited Away” Hayao Miyazakiego. Wiecie – nie w Moskwie, a w Leningradzie, nie rozdają, tylko kradną…
Wyszukaj / Kup Dodać do tego można, że tytuł „Kreskówki dla dorosłych” jest również mocno nietrafiony. Oczywiście, anime często są kierowane do widza po 18. roku życia. Jednak tu akurat mowa była o familijnych obrazach studia Ghibli… • • • II. Janusz Wróblewski, krytyk „Polityki” i osoba, która z całą pewnością nie ostatni raz gości w naszych nominacjach, pisze o filmie „Irina Palm” w numerze 36/2007 (8 września): „»Irina Palm« to komedyjka o babci, która zatrudnia się w burdelu. (…) Onanizując mężczyzn, zerka na święty obrazek. (…) Niewdzięczna synowa nie wykazuje nawet odrobiny zrozumienia dla jej poświęcenia. (…)”. Po kolei: to nie jest burdel, tylko sklep erotyczny, obrazek wcale nie jest święty, a synowa jest – wręcz przeciwnie niż w recenzji – bardzo wdzięczna, to akurat syn ma dużo wątpliwości. Jak zwykle – nie w Moskwie, a w Leningradzie… Na litość, tak trudno utrzymać uwagę na filmie przez cały seans?
Wyszukaj / Kup • • • III. W wydanym niedawno komiksie Franka Millera „Ronin” (wyd. Egmont, tłumaczył Jarosław Grzędowicz) spotykamy się z dość interesującym sformułowaniem: „Niechłodne, człowieku, niechłodne”. Jakie, przepraszam? W oryginale było „Uncool scene. Incredibly uncool”, co, jak powszechnie wiadomo, powinno zwykle tłumaczyć się jako „niefajne”. Chyba że tłumacz i wydawca upierają się, by wprowadzić do polskiego języka nowy zwrot. Dajemy im jednak równie małe szanse, jak gdyby proponowali tłumaczyć „Who Framed Roger Rabbit” jako „Kto oprawił królika Rogera w ramki”. • • •
Wyszukaj / Kup IV. W portalu Onet.pl Agnieszka Kamrowska pisze tekst poświęcony trylogii Jasona Bourne’a pod tytułem “Przygody pana Bourne’a”. Znajdujemy w nim następujący cytat: „Reżyser filmu, wywodzący się z kina niezależnego Doug Liman, był wielkim fanem powieści Ludluma, lecz postanowił ją nieco uwspółcześnić i dostosować do własnej interpretacji polityki zagranicznej prowadzonej przez Stany Zjednoczone. „Tożsamość Bourne’a” nie jest jednak thrillerem politycznym, lecz inteligentnym kinem szpiegowskim, reprezentantem tego rzadko uprawianego obecnie gatunku. (…) Tożsamość Bourne’a” (2002) znacznie odbiega od literackiego oryginału. Największe cięcia dotknęły głównego bohatera, który co prawda cierpi na amnezję, lecz nie jest zabójcą, ale tajnym agentem CIA, który jedynie udaje mordercę, aby zbliżyć się do prawdziwego zabójcy – Carlosa „Szakala”. Szczegóły dotyczące czarnego charakteru również zostały okrojone ze względu na fakt, iż prawdziwy „Szakal” przebywał wtedy we francuskim więzieniu. Podobnie informacje na temat przeszłości Bourne’a i jego prawdziwego nazwiska zostały pominięte, a z poszukiwania tytułowej tożsamości zostało niewiele.”. Szczegóły zostały aż tak okrojone, że cała postać zniknęła – bo jak wie każdy, kto oglądał wersję Limana, o Carlosie „Szakalu” nie ma tam najmniejszej wzmianki. Z poszukiwania tytułowej tożsamości zostało niewiele – w sumie jakieś 90% filmu. Nie łatwiej było napisać po prostu szczerze: „Nie oglądałam filmu, ale o nim napiszę”? • • • V. Anita Zuchora we wrześniowym numerze „Filmu” opisuje serial „Zagubieni”. Nie robi w sumie żadnego błędu, więc z pozoru nie łapie się do naszej nagrody, ale zakładamy naszą dużą elastyczność i śledzenie nie tylko ewidentnych błędów, więc uważamy, że nominacja się należy. Za co? Ano za bezpośrednie zdradzenie w swym tekście zwrotu akcji, który jest esencją trzeciego sezonu serialu, pojawia się w ostatnim odcinku i ma na celu wstrząśnięcie widzem w finałowej scenie i zmuszenie go do niecierpliwego oczekiwania na sezon czwarty (co w przypadku autora tych słów odniosło sukces). Na szczęście nie musicie się męczyć oglądaniem 22 odcinków – wystarczy przeczytać tekst Anity Zuchory i wszystko jasne. Zakładamy, że w recenzji „Imperium kontratakuje” tej autorki dowiedzielibyśmy się, że Vader jest ojcem Luke’a, a w recenzji „Szóstego zmysłu”, że Willis jest duchem. Oczywiście nie powiemy tutaj, co napisała autorka „Filmu”. Jeśli bardzo nie chcecie oglądać do końca trzeciego sezonu „Zagubionych” – sięgnijcie po wrześniowy „Film”. • • • VI. Pisaliśmy w zeszłym miesiącu o tłumaczeniu „Simpsonów”, w którym wykorzystano szereg odwołań do naszej rzeczywistości, co miało – w kontekście faktu, że akcja filmu ma miejsce w Stanach – niewielki sens. Jak się okazuje, nie jest to jednorazowy przypadek. W najnowszej wersji „Wojowniczych Żółwi Ninja” słyszymy między innymi: „Obecność potwora zgłosił słuchacz Radia Maryja”, „Ile mam tłumaczyć, że ja też kocham prawo i sprawiedliwość?”, „Zrobimy tu Czwartą Niepospolitą”. Jest to wszystko tym bardziej idiotyczne, że „Wojownicze Żółwie Ninja” to film dla dzieci, a one chyba większości tych odwołań i tak nie zrozumieją. • • • VII. Na koniec wspominamy o czymś, co nas najbardziej zirytowało w tym miesiącu, choć pod żadnym względem nie kwalifikuje się do naszej nagrody. No tak, ale jesteśmy elastyczni. Otóż wrześniowy numer „Filmu” za temat numeru uznał sesję Pierce’a Brosnana dla Wólczanki i poświęcił jej dziewięć stron magazynu (z czego tylko dwie były oficjalną reklamą) oraz okładkę (pomimo tego, że żaden film z Brosnanem nie wchodził na nasze ekrany we wrześniu). Rozumiemy, że reklama jest dla pisma ważna, że wszystko drożeje, a żyć trzeba, ale jednak są pewne granice żenady. Zachęcamy wszystkich do nadsyłania swoich propozycji do następnych edycji „Popkuriozum Miesiąca”. 8 października 2007 |
Brytyjska autorka kryminałów Dorothy Leigh Sayers, w przeciwieństwie do Raymonda Chandlera czy spółki pisarskiej używającej pseudonimu Patrick Quentin, nie była rozpieszczana przez polskich reżyserów. W połowie lat 80. powstały jednak dwa oparte na jej opowiadaniach, zrealizowane przez Stanisława Zajączkowskiego, spektakle. Jeden z nich był adaptacją tekstu zatytułowanego „Człowiek, który wiedział, jak to się robi”.
więcej »Czy nikt z Was nie marzył, żeby popływać sobie pod wodą wraz z ulubionym koniem? Nie? To dziwne…
więcej »Powie ktoś, że oparta na prozie słowackiego pisarza Juraja Váha „Noc w Klostertal” byłaby ciekawsza, gdyby nie pojawiający się na finał wątek propagandowy. Tyle że nie pobrzmiewa on wcale fałszywą nutą. Gdyby przyjąć założenie, że cała ta historia wydarzyła się naprawdę, byłby nawet całkiem realistyczny. W każdym razie nie zmienia to faktu, że spektakl Tadeusza Aleksandrowicza ogląda się znakomicie nawet pięćdziesiąt pięć lat po premierze.
więcej »Nurkujący kopytny
— Jarosław Loretz
Latająca rybka
— Jarosław Loretz
Android starszej daty
— Jarosław Loretz
Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz
Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz
Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz
Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz
Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz
Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz
Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz
100 najlepszych filmów XXI wieku. Druga setka
— Esensja
Filmowe dziedzictwo Jasona Bourne’a
— Esensja
Nieudane wyprawy do krain fantasy
— Esensja
100 najlepszych filmów dekady
— Esensja
Nowe Horyzonty już po raz dziewiąty
— Ewa Drab, Urszula Lipińska, Konrad Wągrowski, Kamil Witek
Już nie taki Miyazaki
— Agnieszka Szady
Porażki i sukcesy A.D. 2007
— Michał Chaciński, Piotr Dobry, Ewa Drab, Urszula Lipińska, Łukasz Twaróg, Kamil Witek, Konrad Wągrowski
„Małe dzieci” najlepszym filmem 2007 roku według Esensji i Stopklatki
— Esensja
Radość w aerozolu
— Ewa Drab
Ultimatum Bourne’a najlepszym filmem III kwartału 2007 w polskich kinach!
— Esensja
Popkuriozum odrodzone – głosowanie!
— Esensja
Popkuriozum żyje!
— Esensja
Popkuriozum I kwartału 2009 r. za materiały dystrybutorów
— Esensja
Popkuriozum I kwartału 2009 – nominacje
— Esensja
Popkuriozum IV kwartału 2008 r. za Jamesa Bonda i nieznany numer „Playboya”
— Esensja
Popkuriozum IV kwartału 2008 – nominacje
— Esensja
Styczeń 2008
— Esensja
Grudzień 2007
— Esensja
Listopad 2007
— Esensja
Październik 2007
— Esensja
Bourne przechodzony
— Jarosław Robak
Esensja ogląda: Luty 2014
— Sebastian Chosiński, Karolina Ćwiek-Rogalska, Piotr Dobry, Grzegorz Fortuna, Jarosław Loretz
Piraci XXI wieku
— Konrad Wągrowski
Flaga na maszt, Irak jest nasz!
— Konrad Wągrowski
Wyobraźni zabrakło
— Konrad Wągrowski
W imię Boga?
— Ewa Drab
Ci parszywi Serbowie
— Konrad Wągrowski
Noc w Berlinie
— Konrad Wągrowski
Nie przegap: Październik 2023
— Esensja
Nie przegap: Wrzesień 2023
— Esensja
Nie przegap: Sierpień 2023
— Esensja
Nie przegap: Lipiec 2023
— Esensja
Nie przegap: Maj 2023
— Esensja
Nie przegap: Kwiecień 2023
— Esensja
Nie przegap: Marzec 2023
— Esensja
Nie przegap: Luty 2023
— Esensja
Nie przegap: Styczeń 2023
— Esensja
Nie przegap: Grudzień 2022
— Esensja