Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Marc Forster
‹Przypadek Harolda Cricka›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPrzypadek Harolda Cricka
Tytuł oryginalnyStranger Than Fiction
Dystrybutor SPI
Data premiery18 maja 2007
ReżyseriaMarc Forster
ZdjęciaRoberto Schaefer
Scenariusz
ObsadaWill Ferrell, Maggie Gyllenhaal, Dustin Hoffman, Queen Latifah, Emma Thompson, Tom Hulce, Linda Hunt, Kristin Chenoweth
MuzykaBritt Daniel, Brian Reitzell
Rok produkcji2006
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania113 min
WWW
Gatunekdramat, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Koncept art
[Marc Forster „Przypadek Harolda Cricka” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Nowy film Marca Forstera podsuwa frapujący temat do kawiarnianych roztrząsań: ile copywritera w (zawodowym) scenarzyście? W sytuacji, kiedy „wszystko już było”, a ulubione schematy fabularne widowni trzeba wciąż nasycać treścią, liczy się przede wszystkim efektowny pomysł.

Przemysław Ćwik

Koncept art
[Marc Forster „Przypadek Harolda Cricka” - recenzja]

Nowy film Marca Forstera podsuwa frapujący temat do kawiarnianych roztrząsań: ile copywritera w (zawodowym) scenarzyście? W sytuacji, kiedy „wszystko już było”, a ulubione schematy fabularne widowni trzeba wciąż nasycać treścią, liczy się przede wszystkim efektowny pomysł.

Marc Forster
‹Przypadek Harolda Cricka›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPrzypadek Harolda Cricka
Tytuł oryginalnyStranger Than Fiction
Dystrybutor SPI
Data premiery18 maja 2007
ReżyseriaMarc Forster
ZdjęciaRoberto Schaefer
Scenariusz
ObsadaWill Ferrell, Maggie Gyllenhaal, Dustin Hoffman, Queen Latifah, Emma Thompson, Tom Hulce, Linda Hunt, Kristin Chenoweth
MuzykaBritt Daniel, Brian Reitzell
Rok produkcji2006
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania113 min
WWW
Gatunekdramat, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Najlepiej „zakręcony”, ale nie zagmatwany – historia powinna być zaskakująca, lecz przyswajalna. Niech to będzie łebska zagrywka w postmodernistycznym stylu, ale zastosowana na konwencjonalnym materiale. Dla intelektualnego sznytu można otrzeć się o środowisko akademickie, zacytować Italo Calvino – ot, takie wdzięczne mrugnięcie oka do twórcy akrobatycznych rozwiązań narracyjnych. Niemniej w „Przypadku Harolda Cricka” trudno doszukiwać się akrobacji – jest po prostu sprytny pomysł. Błysk inteligencji scenarzysty zaowocował nietypową perspektywą dla przedstawienia historii skądinąd uroczej (głównie w warstwie aktorskiej), ale wodnistej i wyświechtanej. W sytuacji, kiedy płaszczyzny narracji i fabuły przenikają się wzajemnie, trudno – z pozoru – mówić o wyświechtaniu, ale ów splot formy i treści jest tylko naskórkiem, spod którego wyziera bezmięsna opowieść. Czepiam się? No, może – bynajmniej nie dlatego, że aż tak mi nie w smak ciepła komedia romantyczna z dobrą radą na życie szczęśliwe (rekompensata za kilka chwil nieśmiałego egzystencjalnego mrowienia). Po prostu w filmie Forstera wietrzę ściemę – i nie chodzi tu o iluzję kina.
Tytułowy Crick (Will Ferrel) jest pracownikiem IRS (amerykańska skarbówka), czyli jegomościem z definicji swego zawodu nielubianym. W dodatku jest pracownikiem wzorowym, innymi słowy – automatem. Harold postrzega otaczający świat w kategoriach arytmetycznych, przykładowo: liczy schody i ruchy szczoteczką podczas szorowania zębów, jest bardzo punktualny etc. Niestety, postać Cricka została przejaskrawiona nie w służbie satyry, a komizmu bardziej prorodzinnego, bliższego farsie. Pierwszym i bodaj jedynym istotnym zaskoczeniem w filmie jest moment, w którym Harold reaguje na głos z offu, komentujący jego zachowanie. Narratorka, mimo że wszechwiedząca – Crick z początku nie wie, iż z taką właśnie osobliwością ma do czynienia – „nie słyszy” skierowanych pod jej adresem pytań bohatera i „nie widzi” jego odbiegających od normy zachowań (a jeśli „widzi”, to, dla ułatwienia reżysera, z pominięciem ich kontekstu). Czyli przede wszystkim tych, które stanowią motor fabuły filmu – to jest prób wyzwolenia się Harolda spod władzy autora powieści, w której ten pierwszy najwyraźniej się znajduje. Wewnętrzna logika filmu leży w gruzach – no, ale pomysł jest tip-top.
I matrix miewa błędy - nie zawsze niestety komenda 'give me guns, lots of guns' działa prawidłowo...
I matrix miewa błędy - nie zawsze niestety komenda 'give me guns, lots of guns' działa prawidłowo...
Gdy głosowe doznania stają się dla Cricka zbyt doskwierające, bohater udaje się do psychiatry, a następnie – za sugestią medyka – do profesora literatury, Julesa Hilberta (Dustin Hoffman). Akademik, na zasadzie kontrastu, jest zupełnie wyluzowany i szasta ciętym dowcipem – choć chyba nigdy na tyle zabawnym, by śmiać się w głos, a nie tylko uśmiechać. Hilbert miał już odprawić gościa, ale – co za niespodzianka – ten na odchodnym użył przypadkowo słowa-klucza, które otworzyło serce uczonego. Równolegle z literackim śledztwem rozgrywa się wątek romantyczny – anarchizująca, błyskotliwa i urocza piekareczka, Ana Pascal (cud-miód Maggie Gyllenhaal), próbuje z kolei znaleźć klucz do serca urzędasa, który z jakiegoś powodu (urzekająca nieśmiałość?) wpadł jej w oko. Poznajemy również neurotyczną literatkę, Karen Eiffel, stwórczynię Harolda Cricka, cierpiącą – obok artystycznego Weltschmerzu – na twórczy impas, fenomenalnie odegraną przez Emmę Thompson (najlepsza kreacja tego filmu).
Nietrudno zauważyć, że „Przypadek Harolda Cricka” przypomina piętrowe, nieco dziwaczne, ale w gruncie rzeczy misterne i naładowane treścią konstrukcje fabularne Charliego Kaufmana. Jednak w filmie Forstera wyrafinowany jest tylko jeden chwyt – służący do ubarwienia sztampowej historii o nieskomplikowanym przekazie myślowym. Nie jestem fanem Kaufmana – wydaje mi się, że pokrętność jego wizji, ich momentami przesadny intelektualizm, osłabiają siłę wyrazu fabuł scenarzysty. Z pewnością jednak są to wizje autorskie. Forster wykorzystał „kaufmanowski” pomysł do ulepienia opowieści zupełnie przeciętnej – ocenianie „Przypadku Harolda Cricka” przez pryzmat jednego sprytnego konceptu byłoby nieporozumieniem. Właściwie tego konceptu trochę żal – jeśli pomyśleć, co mogliby z niego wycisnąć na przykład bracia Coen. Forster próbuje uniknąć farsy, sącząc przez pewien fragment filmu „niepokojące” sugestie, że relacja autor-postać może być paralelą relacji Stwórca-człowiek – coś na kształt zestawienia demiurg-Demiurg. Kłopot jednak nie tylko w tym, że wszelkie „problemy” w filmie Forstera rozbijają się na mieliznach scenariusza, ale sama demiurgini brzmi w swoich narracyjnych frazach raczej jak producentka literatury pociągowej niż pisarka tworząca swe opus magnum (jak utrzymuje Hilbert). Na szczęście znakomita Thompson „wyciąga” postać Eiffel na pełnokrwistą literatkę.
Film Forstera to dokonanie niegłupie, choć irytująco wystrojone na kino nietuzinkowe – w dodatku z popsutym zakończeniem, ratowanym morałem na temat tego, że życie ma sens (i dlaczego). Perypetie Harolda Cricka można obejrzeć dla bezgrzesznej uciechy, nawet lekkiego intelektualnego podrażnienia, ale jednocześnie lepiej zapomnieć o tym filmie tuż po seansie – kiedy zacznie „układać się” w głowie, może podrażnić nie mózg, a nerwy.
koniec
11 czerwca 2007

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

East Side Story: Pięciokąt miłosny
Sebastian Chosiński

19 V 2024

Kiedy na ekrany trafiają melodramaty, najczęściej mamy do czynienia z historiami, które zajmują się miłosnymi trójkątami. Tymczasem w uzbeckim dramacie „Wybacz mi” jego scenarzystka i reżyserka Durdona Tulaganowa pokazała… pięciokąt miłosny. Składają się na niego dwie pary małżeńskie oraz samotna kobieta, która stara się owinąć sobie wokół palca młodych mężów.

więcej »

Co nam w kinie gra: Monster
Kamil Witek

17 V 2024

„Czy przeszczepiając człowiekowi mózg świni, będzie on jeszcze człowiekiem czy już świnią?” – zdanie wypowiedziane przez jednego z nastoletnich bohaterów „Monstera” spokojnie mogłoby posłużyć za oś scenariusza w filmie Davida Cronenberga.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Co tam dolary, gdy można zarabiać ruble!
Sebastian Chosiński

15 V 2024

Przyznaję, że filmowymi ekranizacjami powieści Brunona Jasieńskiego „Człowiek zmienia skórę” zająłem się nie „po bożemu”, bo od końca. Najpierw przedstawiłem pięcioodcinkowy miniserial z 1978 roku, a dopiero teraz zabieram się za nakręconą dwie dekady wcześniej dwuczęściową kinową epopeję autorstwa Rafaiła Perelsztejna.

więcej »

Polecamy

Nurkujący kopytny

Z filmu wyjęte:

Nurkujący kopytny
— Jarosław Loretz

Latająca rybka
— Jarosław Loretz

Android starszej daty
— Jarosław Loretz

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Esensja ogląda: Wrzesień 2013 (1)
— Sebastian Chosiński, Alicja Kuciel, Jarosław Loretz, Agnieszka Szady, Konrad Wągrowski

Esensja ogląda: Sierpień 2013 (1)
— Sebastian Chosiński, Jakub Gałka, Jarosław Loretz, Joanna Pienio, Małgorzata Steciak

WuWuZela, czyli turystyka nekrofobiczna
— Michał Kubalski

SPF – Subiektywny Przegląd Filmów (16)
— Jakub Gałka

007: Strawberry Fields Forever
— Michał R. Wiśniewski

007: Im więcej Bonda, tym mniej
— Jakub Gałka

007: Biegiem z tym szpiegiem!
— Piotr Dobry

Łza wyobraźni
— Ewa Drab

Tegoż autora

Homo bohemicus
— Przemysław Ćwik

Nieładne kwiatki
— Przemysław Ćwik

Złoty strzał
— Przemysław Ćwik

Lekcja plastyki
— Przemysław Ćwik

Bloodywood
— Przemysław Ćwik

Człowiek, który śmiał się nie za dużo
— Przemysław Ćwik

Królowa Śnieżka i 32 zęby premiera
— Przemysław Ćwik, Urszula Lipińska

Jajka niespodzianki
— Przemysław Ćwik

Million dollar fortel
— Przemysław Ćwik

Jak nie kijem go, to rękawem
— Przemysław Ćwik

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.