Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 26 kwietnia 2024

Oblicza strachu
Jak pisać o końcu świata, gdy wszystko wokół nas się rozpada? Można tak jak Eugenia Kuzniecowa, której znakomita powieść „Drabina” została książką roku 2023 w Ukrainie.
Reacher: Sez. 2. odc. 1. Specjalna grupa śledcza na celowniku
Twórcy serialu nie zdecydowali się na ekranizowanie powieści Lee Childa po kolei, gdyż drugi sezon przedstawia wydarzenia z jedenastej w cyklu „Elity zabójców”. Niewątpliwą zaletą tego rozwiązania – oprócz atrakcyjnej sensacyjnej fabuły – jest zaś możliwość lepszego poznania przez widzów przeszłości Jacka Reachera.
Niekoniecznie jasno pisane: Superheroizm psychodeliczny
Najsłynniejszą superbohaterską grupą mutantów Marvela od zawsze była i jest X-Men. Tego nikt nie podważa, w końcu Chris Claremont (ale nie tylko) wywindował pod koniec dwudziestego wieku popularność Cyclopsa i spółki na poziom niespotykany. Ale oprócz X-Men istniały i istnieją też inne grupy – dziś zajrzymy do najlepszego okresu jednej z nich, drugiej po X-Men według chronologii założenia. Poznajmy Nowych Mutantów z czasów, gdy rysował ich sam Bill Sienkiewicz.
Niedzielny krytyk komiksów: Można się nią ogolić!
Historia z przygodami pirackimi jest swoistą ciekawostką w dorobku Szarloty Pawel. Artystce kilkukrotnie zdarzyło się tworzyć od nowa swoje historie, ale w przypadku tej opowieści wygląda na to, że były to aż trzy podejścia. W tym tekście skupię się na ostatniej odsłonie, tej z przełomu lat 1982-83, wskazując jednocześnie co ciekawsze różnice w stosunku do wcześniejszych wersji oraz pozwolę sobie na kilka dygresji.
PRL w kryminale: Femme fatale za kierownicą
„Zaczęło się w Zakopanem” to pierwsza – z dotychczas znanych – gazetowa „powieść milicyjna” Pawła Borysa Henelta, która nie ukazała się na łamach „Słowa Powszechnego”. I pierwsza, w której jako główny bohater nie pojawia się Wiktor Zaruba, chociaż nie brakuje w niej jego najbliższych współpracowników. Pod nieobecność majora na najważniejszego funkcjonariusza MO wyrasta porucznik Zbigniew Madej.
Kulawe konie: Sez. 3. odc. 6. Prawda jak oliwa zawsze na wierzch wypływa
Po raz kolejny mamy okazję się przekonać, że chociaż agenci ze Slough House pod wieloma względami może nie dorównują kolegom z Regent’s Park, to nie sposób odmówić im pomysłowości, odwagi i waleczności (nawet jeśli cechy te nie rozkładają się równomiernie w ich grupie). Nie możemy mieć natomiast pewności, czy porażka Ingrid Tearney spowoduje, że w MI5 rzeczywiście nastąpią zmiany na lepsze.
W krainie Wojennego Młota: Luty 2024
Mimo dodatkowego dnia tegoroczny luty nie obfitował w nadmiar warhammerowych nowinek.

Redakcja

Magazyn CCXXXV

Pobierz magazyn

Podręcznik

Jubileusz: Here’s… Esensja!

« 1 2 3 4 5 6 … 9 »

Jubileusz: Here’s… Esensja!

Ewa Drab

Wzrost: średni (1,65 m)

Rysopis: Cienie pod oczami, będące efektem stałego strumienia promieniowania komputerowego. Zapadnięte oczodoły, będące efektem stałego strumienia informacji czytanej (niech żyje Guttenberg!). Usta prawie jak Angelina Jolie, pod warunkiem, że otoczenie jest pod wpływem popularnych używek. Figura daleka od ideałów Hollywood, raczej trudno pomylić z Keirą Knightley. Niewinne spojrzenie i ironiczny uśmiech kryją spragniony krwi producentów filmowych, niezaspokojony popkulturowo mózg.

Znaki szczególne: Pieprzyk a la Marilyn Monroe. Robi też dziwne miny na widok Johnny’ego Deppa, wyrażające podziw dla umiejętności aktorskich tegoż.

Policyjna charakterystyka: Niebezpieczna, bo zupełnie nie wyglądająca na potencjalne zagrożenie. Obserwuje otoczenie, a potem z dziką rozkoszą spisuje wrażenia. Zgroza dla zespołu redakcyjnego „Esensji”, bo albo nie odzywa się przez długi czas, albo wysoko ocenia komedie romantyczne. Czasem wpada też na głupie pomysły jak autoprezentacja w formie listu gończego, a to dlatego, że w dzieciństwie upajała się Bonanzą. Poważne niebezpieczeństwo dla zdrowia Konrada W.

Poszukiwana za: Rzadkie komentarze prac innych redaktorów i nachalność w sprawie własnych tekstów. Za bezczelne wykorzystywanie wypowiedzi kolegów-recenzentów. Za gustowanie w kiczu, puszczanie maksymalnie głośno „The show must go on” i sympatię dla wykalkulowanych Oscarów. Za beztroskie lekceważenie „wielkich wydarzeń branżowych” oraz za aroganckie odstawanie od innych, nie przejmowanie się trendami i modami. Za romans z Chrisem Evansem.

Słowo od siebie: Jestem Marzycielem, choć kiedy trzeba potrafię zejść z mojego Wzgórza nadziei, walczyć o coś Za wszelką cenę i być prawdziwym Buntownikiem z wyboru. Jestem łagodna, bez morderczych instynktów, nie myślałam nigdy, żeby wykończyć ciotkę Cookie, a już na pewno nie żeby Zabić prezydenta. Lubię spędzać czas W doborowym towarzystwie, a od Katowic – Sahary kulturalnej – wolałabym Chicago albo Notting Hill. Bywam Rozważna i Romantyczna choć czasem także Dumna i uprzedzona. Kocham kino, a każdy film odciska się Piętnem na mojej Pamięci Absolutnej. Czasem to Obłęd! Rzeczywistość postrzegam jako Matrix, istną Wyspę Między niebem a piekłem, która zdaje się być Targowiskiem próżności. Co za życie! Ale cóż, tak już jest, Czasem słońce, czasem deszcz. Nie wiadomo, jaki będzie Świat Jutra, a już na pewno, co się wydarzy Pojutrze. Może nadejdzie Dzień Próby?

Praca w Esensji To właśnie miłość! Niektórzy myślą: „Do diabła z miłością”, ale to Okrucieństwo nie do przyjęcia, bo ja jestem prawdziwy Desperado i lubię stać na Bezdrożach recenzenckich lub trwać W pogoni za rozumem.

Twór zgnieciony przez krytyków, który uznała za dobry: Może nie za dobry, ale za relaksującą rozrywkę: „Hitch”, „Kate i Leopold”; plus oczywiście kiczowaty wyciskacz łez „Szkoła uczuć”.

Twór wynoszony na wyżyny przez krytykę, który uznała za słaby: Gra komputerowa „Syberia” – piękna, ale bez duszy. Niektóre polskie „arcydzieła”.

Co ją kręci w popkulturze? Możliwość oderwania się od rzeczywistości, poszerzenia horyzontów i spojrzenia na wiele rzeczy z innej perspektywy. No i klata Erica Bana w „Troi”!

Kliknij na obrazku, aby powiększyć

Daniel Gizicki

Co mnie wlasciwie kreci w tej (pop)kulturze? Jakie dziela, zjawiska, trendy?

Kręci mnie dużo. Najbardziej oczywiście komiksy (założę się, że nikt się tego nie spodziewał), ale i dobra książka (choć niekoniecznie klasyczne arcydzieła – ostatnio przerobiłem 8 tomów „Nekroskopu”, uch). Nie lubię komiksów o superbohaterach, ani filmów o amerykańskich nastolatkach, których największym problemem jest to, że nie mają z kim iść na bal maturalny. No i bardzo kręci mnie jazz, zwłaszcza śpiewany przez takie panie, jak Billie Holliday czy Norah Jones. No i Miles – ale to chyba oczywiste.

Powszechnie uznane arcydzieło, które uważasz za kichę.

Jakoś nie podoba mi się pisarstwo niejakiego Brunona Schulza. Wydumane, pokręcone, kompletnie nie rozumiem zachwytu nad tą twórczością. Możliwe, że jestem ignorantem. Cóż, tak bywa. Muszę z tym jakoś żyć.

No i Lynch mnie nie rusza.

I „Ghost in the shell”. Nudne jak diabli.

Powszechnie uznana kicha, ktora uwazasz …no niekoniecznie za arcydzieło, ale coś fajnego.

Lubię serial „Na Wspólnej” choć wkręciłem się w niego przez moją matkę. Uważam, że większość polskich aktorów dużo lepiej przykłada się do ról w serialach, niż w filmach. A poza tym, cholernie mnie bawi przewidywalność tego typu telewizyjnych produkcji.

Mówią, że to ten po prawej

Wojciech Gołąbowski

Mówią, że jest informatykiem, ale nim upłynęły studia, stracił do tego serce.

Mówią, że dla odmiany robi czasem meble, a w dodatku ich potem używa.

Mówią, że coś komponuje, ale to niestety głównie pieśń przeszłości.

Mówią, że śpiewa, ale mówią też, że niech lepiej tego nie robi.

Mówią, że coś pisze… no, coś tam czasem pisze.

Mówią, że jest w wieku Jacka Dukaja i gdy tak mówią, spogląda na swe dokonania z goryczą.

Mówią, że jest w Esensji od początku i dobrze mówią.

Mówią, że składa, ale nie się do strzału ani podania.

Mówią, że jest normalny, a on tymczasem nie pali tytoniu, nie pije alkoholu ani kawy.

Mówią, że jest domatorem i mają całkowitą rację.

Marcin Herman

Imię: Marcin

Nazwisko: Herman

Pseudonim: Mat

Rodzina: zbyt liczna, by wymieniać

Przyjaciele: oddani

Wrogowie: nieznani

Podstawowe zdolności: rodzenie w bólach (każdego artykułu komiksowego), trudne do przezwyciężenia lenistwo (co odbija się na ilości tekstów w Esensji), czarnowidztwo (wielokrotne mistrzostwo Polski wszystkich kategorii w marudzeniu), bujanie w obłokach (niespotykany poziom niezrealizowanych pomysłów).

Historia: Jako bohater komiksu został uśmiercony tuż po tym, jak odkrył sens życia. Obecnie jego wcielenie w naszej rzeczywistości miota się pomiędzy życiem rodzinnym, pracą w agencji public relations, a pisaniem dla „Esensji”. W tzw. mitycznej wolnej chwili zdarza mu się popełnić kawałek scenariusza do komiksu.

W popkulturze kręci go: komiks, we wszelkich przejawach, a ostatnio również film animowany

Podoba mu się, chociaż to obciach: amerykańskie filmy klasy B („No co, przecież tam jest dużo świetnych patentów”).

Za totalny crap uważa: Serial „M jak miłość” i inne tego typu produkcje. Aby dostrzec ich beznadziejność wystarczy odwrócić się tyłem do telewizora i posłuchać samych dialogów. Tego się nie da słuchać. Aż dziw bierze, że ogląda to 25 proc. społeczeństwa.