Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Bony le Ludonaute, Daniel Quodbach
‹Uga Buga›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułUga Buga
Tytuł oryginalnyOuga Bouga
Data produkcjimarzec 2012
Autor
Producent Cocktail Games
Wydawca Rebel.pl
Info3-8 graczy, od 7 lat
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk

Jaba daba du!!!
[Bony le Ludonaute, Daniel Quodbach „Uga Buga” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Dźwięk bębnów, albo jak kto woli „Toto”, odbija się echem w jaskini, a wtórują mu okrzyki dyskusji ludzi pierwotnych. Toczy się zażarty bój na słowa o to, kto zostanie nowym wodzem plemienia. Brzmi zabawnie? Przekonajcie się, ile radości niesie ze sobą „Uga Buga”.

Justyna Lenda

Jaba daba du!!!
[Bony le Ludonaute, Daniel Quodbach „Uga Buga” - recenzja]

Dźwięk bębnów, albo jak kto woli „Toto”, odbija się echem w jaskini, a wtórują mu okrzyki dyskusji ludzi pierwotnych. Toczy się zażarty bój na słowa o to, kto zostanie nowym wodzem plemienia. Brzmi zabawnie? Przekonajcie się, ile radości niesie ze sobą „Uga Buga”.

Dziękujemy sklepowi Rebel.pl za udostępnienie egzemplarza gry na potrzeby recenzji.

Bony le Ludonaute, Daniel Quodbach
‹Uga Buga›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułUga Buga
Tytuł oryginalnyOuga Bouga
Data produkcjimarzec 2012
Autor
Producent Cocktail Games
Wydawca Rebel.pl
Info3-8 graczy, od 7 lat
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
„Uga Buga” to gra karciana, wydana w znanym już formacie mieszczącym się w kwadratowym pudełku podobnym do „Palce w pralce”, „Daję głowę” czy „Szał ciał”. Mamy tu pięćdziesiąt dwie karty z sylabami i gestami, których będziemy używać do „komunikacji” podczas rozgrywki. Na początku rozdajemy wszystkim po trzy (zakryte), a następnie gracze kolejno wystawiają na środek po jednej awersem do góry (zasłaniając poprzednią). Ich zadaniem jest wypowiedzieć ciąg sylab przeplatanych gestami, które już się pojawiły i zakończyć go okrzykiem „Ha!”, wskazując jednocześnie kolejną osobę. Teraz ona, dodawszy swoją kartę, musi powtórzyć pierwotną wypowiedź. Gdy ktoś się pomyli, reszta musi sugestywnie krzyczeć „Uuu”, co bardzo przypomina odgłosy małp (a przynajmniej powinno). Ten, kto skusił, zabiera stos kart jako swoje punkty karne. W następnej rundzie, w której wygra, będzie mógł oddać je pozostałym uczestnikom. W każdej nowej partii rozdajemy wszystkim graczom na rękę do trzech kart. Ostateczne zwycięstwo osiągniemy, pozbywając się swojego ostatniego znaku i krzycząc na koniec: „Uga Buga!”.
Przykładowe sylaby pojawiające się w grze to m.in. „Yanka”, „Ina”, „Ani”, „Paya”, „Kaka”, a gesty: uderzenie pięścią w stół, klaśnięcie lub powtórzenie poprzedniego znaku. Na kartach znajdują się również schematyczne rysunki, które możemy wykorzystać podczas uproszczonej rozgrywki. W tym przypadku nie tworzymy z nich stosu, na którym widoczna jest tylko ostatnia karta, ale układamy je w taki sposób, by wszystkie kolejne obrazki pozwalały poprzez skojarzenie przypomnieć sobie, jaką sylabę wskazywały. Ten drugi wariant rzeczywiście pomaga i warto go stosować w początkowych partiach. Poza tym poprzez rytmiczne wypowiadanie sylab możemy sobie ułatwić powtarzanie ciągu zgłosek.
Gra jest imprezowa, choć moim zdaniem lepiej sprawdzi się wśród osób mniej zmęczonych harcami. Weselej jest na pewno, gdy wszyscy gracze podchodzą do rozgrywki z przymrużeniem oka i nie boją się wydawać przy niej pierwotnych okrzyków lub robić mało wyrafinowane miny, wystawiając język. „Uga Buga” ćwiczy pamięć i w nietypowy sposób może rozruszać towarzystwo. To pozycja, moim zdaniem, bardzo interesująca, w którą można grać dla rozluźnienia atmosfery lub na koniec wieczoru z większymi tytułami, kiedy to towarzystwu już niewiele brakuje do śmiechu. Na pewno może dostarczyć dużo frajdy. W przypadku tej gry nie warto kurczowo trzymać się reguł, bo ma ona ewidentnie służyć zabawie, a nie zbieraniu punktów. Jak w przypadku typowych imprezówek, trzeba być w humorze, by po nią sięgnąć, grono współgraczy również powinno mieć odpowiednie nastawienie, inaczej z rozrywki nic nie wyjdzie. Polecam „Uga Buga” osobom, które lubią gry słowne, pamięciowe i nie wstydzą się pogimnastykować aparat mowy w ekspresyjnej „plemiennej” dyskusji.

Kamil Sambor: Podczas rozgrywki w „Uga buga” można poczuć się jaskiniowcem, wygłupy są wskazane, a rytmiczne recytowanie fraz wprowadza iście plemienny nastrój. Dawno nie bawiłem się tak przy grze imprezowej. Dodatkowo zapada w pamięć, jajko to już „Ani”, a siekiera to „Ska”. Bardzo szybka do nauczenia pamięciowa gra o niebanalnym temacie. Jeśli macie ochotę się powygłupiać i znakomicie bawić, to polecam „Uga Buga” – dla mnie 90%.

koniec
4 kwietnia 2012

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Zapiski niedzielnego gracza: Wolność i swoboda
Miłosz Cybowski

14 IV 2024

„Broforce” nie jest grą nową, ale lubię do niej wracać – ta brutalna platformówka nabija się z popkulturowych klisz w sposób podobny do filmowej serii „Expendables”. Robi to jednak o wiele lepiej. I zabawniej.

więcej »

Krótko o grach: Rodzina jest najważniejsza
Miłosz Cybowski

6 IV 2024

„Dziedzictwo: Testament Diuka de Crecy” jest jedną z tych gier, które w świetnym stylu łączą ze sobą temat z mechaniką. Rozbudowa drzewa genealogicznego naszej rodziny, aranżowanie udanych mariaży i dbanie o kolejnych potomków naprawdę wciąga.

więcej »

Erpegi ze starej szafy: Nie ma wody na pustyni
Miłosz Cybowski

17 II 2024

„Don′t Drink the Water” Matta Cuttera to solidna, nieskomplikowana przygoda, która świetnie oddaje klimat Martwych Ziem.

więcej »

Polecamy

Wyrzuty sumienia kanciarza

W świecie pdf-ów:

Wyrzuty sumienia kanciarza
— Miłosz Cybowski

Więcej, ciekawiej i za darmo
— Miłosz Cybowski

Starzy Bogowie nie śpią
— Miłosz Cybowski

Typowe miasto
— Miłosz Cybowski

Gnijący las
— Miłosz Cybowski

Roninowie pod zaćmionym słońcem
— Miłosz Cybowski

Księga wiedźmich czarów
— Miłosz Cybowski

Pancerni bez psa
— Miłosz Cybowski

Słudzy Pana Rozkładu
— Miłosz Cybowski

Mali, brzydcy i zieloni
— Miłosz Cybowski

Zobacz też

Tegoż autora

To, czego nie widać na powierzchni
— Justyna Lenda

Solidne fundamenty to podstawa
— Justyna Lenda

Od Kolumba do Columbo w 30 sekund
— Justyna Lenda

Czy czarne pidżamy istnieją?
— Justyna Lenda

Kiedy wpadniesz na żyłę złota, drąż dalej!
— Justyna Lenda

Świat należy do nas!
— Justyna Lenda

Ucieczka z Nowego Jorku
— Justyna Lenda

Co tym razem rzucili?
— Justyna Lenda

Morza psy
— Justyna Lenda

Denver, ostatni dinozaur
— Justyna Lenda

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.