WASZ EKSTRAKT: | |
---|---|
Zaloguj, aby ocenić | |
Tytuł | Vaclav i Lena |
Tytuł oryginalny | Vaclav and Lena |
Data wydania | 23 lutego 2011 |
Autor | Haley Tanner |
Przekład | Agnieszka Walulik |
Wydawca | W.A.B. |
ISBN | 978-83-7414-916-7 |
Format | 288s. 123×195mm; oprawa twarda, obwoluta |
Cena | 44,90 |
WWW | Polska strona |
Zobacz w | Kulturowskazie |
Wyszukaj w | MadBooks.pl |
Wyszukaj w | Selkar.pl |
Wyszukaj w | Skąpiec.pl |
Vaclav i LenaHaley Tanner
Haley TannerVaclav i LenaIluzje mylące Dla Vaclava jest jasne, że przede wszystkim muszą zaplanować iluzje, zatem sięga po listę zatytułowaną ILUZJE i zaczyna ją czytać. Jest na niej wiele możliwych iluzji. Jest niesamowita kurcząca się dziewczyna, sztuczka z gołębiami rozpadającymi się na cztery i w końcu – niezwykła sztuczka ze znikającą widownią. – Leno, te trzy iluzje przećwiczymy najpierw. I dotarło do mnie, że potrzebujemy także listy możliwych tytułów dla naszego występu. Dodam do listy list MOŻLIWE TYTUŁY DLA WYSTĘPU NA PROMENADZIE i zacznę ją układać. Pierwszą możliwą nazwą będzie SPEKTAKL PROMENADY CONEY ISLAND, a potem będziemy dodawać coraz więcej i więcej. A jak już opanujemy i wyćwiczymy te trzy sztuczki, to dodamy chyba jeszcze sztuczkę ze znikaniem i lewitację. Może zakończymy występ zniknięciem. Zrobię listę z kolejnością sztuczek podczas występu i dodam ją do listy list. Kiedy Vaclav uzupełnia swoje listy i listę list, Lena tworzy swoją własną nową listę. ROBIENIE ZŁOTEGO BIKINI kupić złote bikini zabrać w tajemnicy złoty materiał klej frędzle Vaclav nie może przeczytać przez ramię jej listy i zaczyna się coraz bardziej denerwować – bardziej nawet, niż kiedy Lena po raz pierwszy wspomniała o złotym bikini z frędzlami – że jak tyle będzie o tym myślała, to źle się to skończy. Znowu przychodzi mu do głowy, że nie powinna nosić czegoś takiego – dwuczęściowego bikini bez niczego pomiędzy. Ale Lena jest zakochana w swoim pomyśle. – Leno, najpierw poćwiczmy, a potem będziemy się martwić kostiumami – mówi Vaclav i Lena się zgadza, ale tylko dlatego, że skończyła już swoją listę i cieszy się z planu. Zaczynają ćwiczyć sztuczkę ze znikaniem. Vaclav opowiada o wszystkim i instruuje cierpliwą i zafascynowaną widownię, by spojrzała tutaj, by skupiła się tam, podczas gdy Lena pomaga mu, planuje i doskonali ustawienie nadgarstka, aby przyciągnąć uwagę do właściwego miejsca i odciągnąć od niewłaściwego. Występ ma być tajemnicą. Ustalają, że mogą zbudować skrzynię do znikania w pokoju Vaclava i ukryć ją w szafie. Wtedy będą musieli po prostu wynieść ją z domu pod nieobecność Rasi. Lena zgadza się na to, bo jedną z rzeczy, które robi Heather Holliday w Teatrzyku Coney Island jest zniknięcie w Skrzyni do Znikania, a Lena chce pod każdym względem być taka sama jak Heather Holliday. Ćwiczą do bardzo późna, bo na szczęście Rasia zasnęła przed telewizorem i nie przerywa im prawie do dziesiątej. W końcu jednak wchodzi do pokoju i mówi: – Leno, twoja ciotka dzwoniła i prosiła, żebym odprowadziła cię do domu. Lena idzie spać Vaclav wie, że jego mama kłamie – wie o tym i Lena, no i oczywiście sama Rasia, bo to ona skłamała, ale wszyscy troje udają, że Ciotka naprawdę dzwoniła. Dobrzy są w tym udawaniu, bo robią to co wieczór. Lena pakuje plecak, zadowolona, że zadanie domowe na jutro ma w stu procentach odrobione, i wiąże sobie sznurówki, podczas gdy Rasia wsuwa buty na płaskim obcasie. Potem ruszają do domu Leny. Na pierwszym skrzyżowaniu Rasia bierze Lenę za rękę, tylko dla bezpieczeństwa, kiedy będą przechodzić przez ulicę, ale potem do końca drogi jej nie puszcza. Każdego wieczoru, kiedy Ekaterina nie przychodzi po Lenę, kiedy udowadnia, że jest nieodpowiedzialna, niegodna zaufania, niekochająca, Rasia utwierdza się w przekonaniu, że ma prawo kochać Lenę tak bardzo, jak tylko może – a to znaczy ogromnie. Lena wchodzi po schodach powoli, po jednym stopniu, żeby Rasia mogła za nią nadążyć. Otwiera zewnętrzne drzwi i przytrzymuje je dla Rasi, która z kolei otwiera ciężkie wewnętrzne drzwi. Potem Lena wchodzi do ciemnego mieszkania. Rasia idzie za nią, pomrukując do siebie i upewniając się, że Lena jest bezpieczna, że w domu nikogo nie ma, że wszystko jest w porządku. Co noc, kiedy ją odprowadza, mruczy do siebie to samo. Tego wieczoru Lena zapala światło przy wejściu i Rasia widzi, że bałagan dookoła wygląda dokładnie tak samo, jak poprzedniego dnia. Czeka przez chwilę, aż Lena pójdzie do pokoju, w którym sypia (Rasia nigdy nie myśli o nim jako o sypialni, tylko o pokoju, gdzie Lena sypia, bo nie jest to odpowiednia sypialnia dla małej dziewczynki. Gdyby Vaclav był dziewczynką, Rasia urządziłaby jego pokój zupełnie inaczej). Czeka, aż usłyszy odgłosy Leny szykującej się do snu, czyli: odgłosy Leny otwierającej i zamykającej szuflady odgłosy Leny odsuwającej materac od ściany, o którą jest oparty odgłosy powietrza uciekającego z drogi, żeby materac mógł upaść na podłogę. Usłyszawszy te wszystkie dźwięki, Rasia wchodzi do pokoju, bez słowa podchodzi do kąta i bierze stamtąd znoszony filcowy koc z jedwabnym obszyciem, brzoskwiniowy z żółtymi kleksami, podczas gdy Lena siedzi i czeka na materacu. – No dobrze – mówi Rasia. – Pościelmy to łóżko. – Powtarza to każdego wieczoru od pierwszego razu, kiedy odprowadziła Lenę do domu, to znaczy od dnia, kiedy Lena poznała Vaclava i ujrzała złote bikini z frędzlami Heather Holliday. |
Prezentujemy fragment powieści Roberta M. Wegenra „Każde martwe marzenie”. Książka będąca piątym tomem cyklu „Opowieści z meekhańskiego pogranicza” ukaże się nakładem wydawnictwa Powergraph w pierwszej połowie 2018 roku.
więcej »Zapraszamy do lektury drugiego fragmentu powieści Rafała Kosika „Różaniec”. Objęta patronaterm Esensji książka ukazała się nakładem wydawnictwa Powergraph.
więcej »Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner
Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner
Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner
Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner
Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner
Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner
Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner
Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner