Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.
Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.
Reacher: Sez. 2. odc. 8. Porozmawiajmy o zabijaniu
Chociaż główny bohater znalazł się w na pierwszy rzut oka beznadziejnym położeniu, to w istocie nie zastanawiamy się, czy uda mu się rozprawić z Langstonem i jego ludźmi, lecz jedynie czekamy, by dowiedzieć się, w jaki sposób tego dokona. Niestety tutaj twórcy scenariusza zdecydowanie przesadzili, gdyż pozwolili Reacherowi na zupełnie nieprawdopodobne wyczyny.
Ten okrutny XX wiek: Budowle muszą runąć
Zdobycie ruin klasztoru na Monte Cassino przez żołnierzy armii Andersa obrosło wieloma mitami. Jednak „Monte Cassino” Matthew Parkera bardzo dobrze pokazuje, że był to jedynie drobny epizod w walkach o przełamanie niemieckich linii obrony na południe od Rzymu.
Co nam w kinie gra: Perfect Days
„Proza życia według klozetowego dziada” może nie brzmi za zbyt chwytliwy filmowy tagline, ale Wimowi Wendersowi chyba coraz mniej zależy, aby jego filmy cechowały się przede wszystkim potencjałem na komercyjny sukces. Zresztą przepełnione nostalgią „Perfect Days” koresponduje całkiem nieźle z powoli podsumowującym swoją twórczość Niemcem, który jak wielu starych mistrzów, powoli zaczyna odchodzić do filmowego lamusa. Nie znaczy to jednak, że zasłużony reżyser żegna się z kinem. Tym bardziej że „Perfect Days” potwierdza, że mimo niemal 80 lat na karku, wciąż jest w bardzo dobrej formie.
Niekoniecznie jasno pisane: Jedenaście lat Sodomy
Większość komiksów Alejandro Jodorowsky’ego to całkowita fikcja i niczym nieskrępowana, rozbuchana fantastyka. Tym razem jednak zajmiemy się jednym z jego komiksów historycznych albo może „historycznych” – fabuła czteroczęściowej serii „Borgia” oparta jest bowiem na faktycznych postaciach i wydarzeniach, ale potraktowanych z dość dużą dezynwolturą.
Niedzielny krytyk komiksów: Śrubełek? Głowadzik?
Każdy smok ma swój słaby punkt ukryty pod którąś z łusek. Tak było ze Smaugiem z „Hobbita”, tak było też ze smokiem z przygód Jonki, Jonka i Kleksa. A że w przypadku tego drugiego chodziło o wentyl do pompki? Na tym polegał urok komiksów Szarloty Pawel.
Włoski Kurosawa
W latach 90. tryumfy święciły seriale anime z włoskim dubbingiem prezentowane w stacji Polonia 1. Jednak połączenie kultur ojczyzny sushi oraz ojczyzny pizzy nie zawsze musi wypadać tak kuriozalnie, czego dowodzi szósty tom antologii „Toppi. Kolekcja” pod tytułem „Japonia”.
Fallout: Odc. 5. Szczerość nie zawsze popłaca
Brak Maximusa w poprzednim odcinku zostaje nam w znacznym stopniu zrekompensowany, bo teraz możemy obserwować jego perypetie z naprawdę dużym zainteresowaniem. Z kolei sporo do myślenia dają kolejne odkrycia, których Norm dokonuje w Kryptach 32 i 33.
– kanał informacyjny ogólny [pomoc…] – kanał informacyjny działu [więcej…] – kanał informacyjny blogu
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %  | |
|---|---|
| Zaloguj, aby ocenić | |
| Autor | Małgorzata Ślązak |
| Tytuł | Słoń |
| Opis | Atomowe osiem-sześć. I charakter też skażony – ciągotkami do życia w świecie imaginacji. Wirtualnie przepracowała już każdy życiorys, ten realny powoli składa w możliwy scenariusz. Ci, którym udało się ją odpiąć od sieci, twierdzą jednak, że na pewno nie jest botem, a nawet bywa człowiekiem, chociaż sama się nie przyzna i wątpi w obydwie wersje [brak rozpoznania kodu]. Zafiksowana na punkcie mocnej herbaty („siekiery”), jeszcze mocniejszej kawy, mocnego łubudu z bitem w tle, Internetu, serów, szpinaku i psychotroniki. Grywa w tekstowe MMORPG, udaje że redaguje na Trzynastym Schronie, próbuje blogować, czasem coś przeczyta, ale przeważnie hoduje lenistwo i niepraktyczne myśli. |
| Gatunek | cyberpunk, humor / satyra |
SłońParokrotnie musiałem mu powtarzać. Że w mojej Wirtualnej Przestrzeni Osobistej siedzi słoń i zjada elementy wyposażenia. Że pewnie już się reprodukował, jak każdy wirus, którym najpewniej był. Że zapewne pozapychał wspólne łącza i Urząd Higieny Cybernetycznej wlepi mi karę.
Małgorzata ŚlązakSłońParokrotnie musiałem mu powtarzać. Że w mojej Wirtualnej Przestrzeni Osobistej siedzi słoń i zjada elementy wyposażenia. Że pewnie już się reprodukował, jak każdy wirus, którym najpewniej był. Że zapewne pozapychał wspólne łącza i Urząd Higieny Cybernetycznej wlepi mi karę. Małgorzata Ślązak | ||||||||||||||
WASZ EKSTRAKT: 0,0 % | |
|---|---|
| Zaloguj, aby ocenić | |
| Autor | Małgorzata Ślązak |
| Tytuł | Słoń |
| Opis | Atomowe osiem-sześć. I charakter też skażony – ciągotkami do życia w świecie imaginacji. Wirtualnie przepracowała już każdy życiorys, ten realny powoli składa w możliwy scenariusz. Ci, którym udało się ją odpiąć od sieci, twierdzą jednak, że na pewno nie jest botem, a nawet bywa człowiekiem, chociaż sama się nie przyzna i wątpi w obydwie wersje [brak rozpoznania kodu]. Zafiksowana na punkcie mocnej herbaty („siekiery”), jeszcze mocniejszej kawy, mocnego łubudu z bitem w tle, Internetu, serów, szpinaku i psychotroniki. Grywa w tekstowe MMORPG, udaje że redaguje na Trzynastym Schronie, próbuje blogować, czasem coś przeczyta, ale przeważnie hoduje lenistwo i niepraktyczne myśli. |
| Gatunek | cyberpunk, humor / satyra |
Dokądkolwiek wyruszysz, Adnana, będziesz w samym sobie. Nie ma innej drogi, by osiągnąć Samhdi-Ra, niż wyrzec się siebie w ogniu Modi-jana-Sy. Będziesz więc wędrował w czasie i przestrzeni, tak naprawdę jednak nie poruszysz się ani o jeden atom. A potem wrócisz ze swojej podróży wzbogacony tylko o ciężar nowych doświadczeń.
więcej »
Pośród soczystych traw zobaczył znajomą postać. Obraz zafalował, stał się żywy, a chłopiec z pierwszego planu znikał i pojawiał się, pulsując barwami. Kilka większych kwiatów pochyliło się w stronę Promyka, a ten uśmiechnął się szeroko i wskoczył na mocne łodygi.
więcej »
— Spójrz prawdzie w oczy: marny z ciebie pisarzyna, takich „talentów” jest na pęczki w każdym zakątku tego kraju. Nawet wśród twoich uczniów było wielu lepszych od ciebie; pewnie to zauważyłeś, czytając ich wypracowania, ale twoje chore przekonanie o tym, że jesteś wyjątkowy, pozbawiło cię trzeźwego osądu. Tylko ja mogę ci pomóc, jedyne, co musisz zrobić, to o to poprosić.
więcej »
...ze szkicownika, cz. 9
— Jacek Rosiak
...ze szkicownika, cz. 8
— Jacek Rosiak
...ze szkicownika, cz. 7
— Jacek Rosiak
...ze szkicownika, cz. 6
— Jacek Rosiak
...ze szkicownika, cz. 5
— Jacek Rosiak
Za kulisami autoportretu, cz. 3
— Jacek Rosiak
...ze szkicownika, cz. 4
— Jacek Rosiak
...ze szkicownika, cz. 3
— Jacek Rosiak
...ze szkicownika, cz. 2
— Jacek Rosiak
...ze szkicownika, cz. 1
— Jacek Rosiak
Hah, czy nie warto by tekstów czynić choć odrobinę zrozumiałymi i dawać im choć pozór fabuły? Dziwi mnie, że przeszedł przez ręce redaktorek, które wszak awangardy nie trawią. Ale podoba mi się rosyjskie poczucie humoru, które kojarzy mi się z radziecką fantastyką; takie absurdalne, abstrakcyjne, oderwane od rzeczywistości, nienachalnie zabawne w głupkowaty sposób. Podobają mi się też odniesienia literackie z początku.