Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Eskil Vogt
‹Ślepowidzenie›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułŚlepowidzenie
Tytuł oryginalnyBlind
Dystrybutor Bomba Film
Data premiery20 maja 2016
ReżyseriaEskil Vogt
ZdjęciaThimios Bakatakis
Scenariusz
ObsadaEllen Dorrit Petersen, Henrik Rafaelsen, Vera Vitali, Marius Kolbenstvedt, Stella Kvam Young, Isak Nikolai Møller, Jacob Young, Nikki Butenschøn
MuzykaHenk Hofstede
Rok produkcji2014
Kraj produkcjiHolandia, Norwegia
Czas trwania96 min
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Co nam w kinie gra: Ślepowidzenie
[Eskil Vogt „Ślepowidzenie” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Z okazji dzisiejszej premiery, przypominamy recenzję Sebastiana Chosińskiego z filmu Eskila Vogta "Ślepowidzenie", napisaną przy okazji relacji z festiwalu Transatlantyk.

Sebastian Chosiński

Co nam w kinie gra: Ślepowidzenie
[Eskil Vogt „Ślepowidzenie” - recenzja]

Z okazji dzisiejszej premiery, przypominamy recenzję Sebastiana Chosińskiego z filmu Eskila Vogta "Ślepowidzenie", napisaną przy okazji relacji z festiwalu Transatlantyk.

Eskil Vogt
‹Ślepowidzenie›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułŚlepowidzenie
Tytuł oryginalnyBlind
Dystrybutor Bomba Film
Data premiery20 maja 2016
ReżyseriaEskil Vogt
ZdjęciaThimios Bakatakis
Scenariusz
ObsadaEllen Dorrit Petersen, Henrik Rafaelsen, Vera Vitali, Marius Kolbenstvedt, Stella Kvam Young, Isak Nikolai Møller, Jacob Young, Nikki Butenschøn
MuzykaHenk Hofstede
Rok produkcji2014
Kraj produkcjiHolandia, Norwegia
Czas trwania96 min
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
To nie jest film całkiem nieznany polskim widzom. Po tym, jak przemaszerował – z większymi bądź mniejszymi sukcesami – przez dziesiątki festiwali, trafił do ramówki Ale kino+, która to stacja prezentowała go pod tytułem „Po omacku”. Trzeba jednak przyznać, że na dużym ekranie ma większą moc oddziaływania, dobrze więc, że można zobaczyć go na „Transatlantyku”. Autorem dzieła – docenionego między innymi na festiwalach w Berlinie i Sundance – jest norweski scenarzysta i reżyser Eskil Vogt. Wcześniej dał się poznać jako współtwórca debiutu Joachima Triera „Oslo, 31 sierpnia”; teraz sam zadebiutował w nowej dla siebie roli. Bohaterką obrazu jest Ingrid (w tej roli Ellen Dorrit Petersen), kobieta w średnim wieku, która z dnia na dzień zostaje doświadczona ciężką chorobą – traci wzrok. To traumatyczne przeżycie wpływa na jej codzienne funkcjonowanie. Nie potrafi poradzić sobie z problemami, które wcześniej dla niej nie istniały, dlatego, czując się gorszą i wykluczoną, stopniowo odcina się od świata. Zamyka się w czterech ścianach nowego mieszkania, przestaje kontaktować z innymi ludźmi, poza swoim mężem, Mortenem (gra go Henrik Rafaelsen). Nie mając innego, pogrąża się w świecie swoich fantazji, w którym dowolnie może sterować wymyślonymi przez siebie postaciami. Stawiając je przed coraz trudniejszymi życiowymi wyborami (także natury moralnej), odczuwa swoistą wyższość.
Świat rzeczywisty i wymyślony przenikają się wzajemnie. Eskil Vogt tak umiejętnie żongluje wątkami, że widz bardzo długo trzymany jest w niepewności, nie mając pewności, czy to, co widzi na ekranie, dzieje się naprawdę, czy jest wytworem umysłu Ingrid. Udaje się to tym lepiej, że kobieta wciąga do swojej gry ludzi z najbliższego otoczenia, przede wszystkim Mortena. Za jego pośrednictwem poznajemy inne dramatis personae: cierpiącą z powodu braku norweskich przyjaciół Szwedkę Elin (Vera Vitali) czy też zauroczonego nią, przeraźliwie samotnego Einara (Marius Kolbenstvedt). Ingrid wkracza w ich życie – czasami bezlitośnie – przestawiając ich jak pionki na szachownicy. Ale czy jej samej jest z tym lepiej? Vogt wiele miejsca poświęca na pokazanie walki niepełnosprawnej kobiety z przeciwnościami losu. Pomimo depresyjnego nastroju, w „Blind” nie brakuje fragmentów humorystycznych (choć nie stają się one dominującymi); w finale reżyser też postanawia dać swoim bohaterom szansę, wlewa w ich serca nadzieję. Czy takie zakończenie przydaje dziełu Norwega wiarygodności – można się spierać, ale na szczęście, nie pobrzmiewa fałszywą nutą.
koniec
20 maja 2016

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Co nam w kinie gra: Monster
Kamil Witek

17 V 2024

„Czy przeszczepiając człowiekowi mózg świni, będzie on jeszcze człowiekiem czy już świnią?” – zdanie wypowiedziane przez jednego z nastoletnich bohaterów „Monstera” spokojnie mogłoby posłużyć za oś scenariusza w filmie Davida Cronenberga.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Co tam dolary, gdy można zarabiać ruble!
Sebastian Chosiński

15 V 2024

Przyznaję, że filmowymi ekranizacjami powieści Brunona Jasieńskiego „Człowiek zmienia skórę” zająłem się nie „po bożemu”, bo od końca. Najpierw przedstawiłem pięcioodcinkowy miniserial z 1978 roku, a dopiero teraz zabieram się za nakręconą dwie dekady wcześniej dwuczęściową kinową epopeję autorstwa Rafaiła Perelsztejna.

więcej »

Fallout: Odc. 8. Optymizm też bywa zabójczy
Marcin Mroziuk

13 V 2024

Z zainteresowaniem obserwujemy, jak rodzeństwo MacLeanów niezależnie od siebie poznaje prawdę o Krypcie 31. A choć obecna sytuacja Lucy i Norma wygląda zupełnie inaczej, to każde z nich staje przed trudną decyzją. Kolejnych cennych wyjaśnień dotyczących działalności Vault-Tec dostarczają zaś widzom wspomnienia Coopera Howarda.

więcej »

Polecamy

Nurkujący kopytny

Z filmu wyjęte:

Nurkujący kopytny
— Jarosław Loretz

Latająca rybka
— Jarosław Loretz

Android starszej daty
— Jarosław Loretz

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Z tego cyklu

Monster
— Kamil Witek

Perfect Days
— Kamil Witek

Czasem myślę o umieraniu
— Kamil Witek

Poprzednie życie
— Kamil Witek

Umrika
— Sebastian Chosiński

„Tajemnice Bridgend” i „Czarodziejska góra”
— Sebastian Chosiński, Konrad Wągrowski

Jesteśmy waszymi przyjaciółmi
— Sebastian Chosiński

Slow West
— Sebastian Chosiński

Imigranci
— Marta Bałaga, Sebastian Chosiński

Steve Jobs
— Kamil Witek

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.