Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 maja 2024
w Esensji w Esensjopedii

Ułdus Bachtiozina
‹Córka rybaka›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCórka rybaka
Tytuł oryginalnyДочь рыбака
ReżyseriaUłdus Bachtiozina
ZdjęciaUłdus Bachtiozina, Michaił Znakow
Scenariusz
ObsadaAlina Korol, Wiktoria Lisowska, Walentina Jaseń, Aleksandra Kusocka, Ksenia Popowa-Penderecka, Albina Berens, Serafima Sołowjowa, Ułdus Bachtiozina, Adelija Siewierinowa, Maria Pawłowa, Aleksiej Suprunow
MuzykaZaur Parsijew
Rok produkcji2020
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania70 min
Gatunekdramat, fantasy, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

East Side Story: Szkoła tresury panien
[Ułdus Bachtiozina „Córka rybaka” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Czy można wytresować „carównę”? Czy z prostej dziewczyny, marzącej o bajkowym życiu, da się ulepić kogoś lepszego, z wyższych sfer? I przede wszystkim: po co? dla kogo? z jakim skutkiem? Na te pytania stara się odpowiedź Ułdus Bachtiozina w swoim pełnometrażowym debiucie fabularnym „Córka rybaka”, który w naszym kraju prezentowany był w ramach „Sputnika nad Polską”.

Sebastian Chosiński

East Side Story: Szkoła tresury panien
[Ułdus Bachtiozina „Córka rybaka” - recenzja]

Czy można wytresować „carównę”? Czy z prostej dziewczyny, marzącej o bajkowym życiu, da się ulepić kogoś lepszego, z wyższych sfer? I przede wszystkim: po co? dla kogo? z jakim skutkiem? Na te pytania stara się odpowiedź Ułdus Bachtiozina w swoim pełnometrażowym debiucie fabularnym „Córka rybaka”, który w naszym kraju prezentowany był w ramach „Sputnika nad Polską”.

Ułdus Bachtiozina
‹Córka rybaka›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCórka rybaka
Tytuł oryginalnyДочь рыбака
ReżyseriaUłdus Bachtiozina
ZdjęciaUłdus Bachtiozina, Michaił Znakow
Scenariusz
ObsadaAlina Korol, Wiktoria Lisowska, Walentina Jaseń, Aleksandra Kusocka, Ksenia Popowa-Penderecka, Albina Berens, Serafima Sołowjowa, Ułdus Bachtiozina, Adelija Siewierinowa, Maria Pawłowa, Aleksiej Suprunow
MuzykaZaur Parsijew
Rok produkcji2020
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania70 min
Gatunekdramat, fantasy, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Zanim rozpoczniecie oglądanie „Córki rybaka” – warto usiąść wygodnie w fotelu i wziąć głęboki oddech, a potem… przez siedemdziesiąt minut nie dziwić się niczemu, co zobaczycie na ekranie. Chociaż zdziwienie co rusz będzie chciało wziąć górę nad zdroworozsądkową oceną filmu. Co bowiem zobaczycie na ekranie? Awangardowo-arthouse’ową i komediodramatyczną opowieść rodem ze świata fantasy, w którym nic nie jest takie, jak w otaczającej nas rzeczywistości. Kim jest autorka tego dzieła? Urodziła się wprawdzie – przed trzydziestu sześciu laty – w Leningradzie (dzisiejszym Petersburgu), ale nie jest rodowitą Rosjanką; Ułdus Bachtiozina ma korzenie tatarsko-ukraińsko-żydowskie. Nie jest też zawodowym reżyserem, choć na pewno od lat przynależy do świata artystycznego, zajmując się fotografią artystyczną.
Sztuki tej uczyła się przede wszystkim w Londynie. Bez najmniejszych wątpliwości można określić ją mianem „obywatelki świata”: mieszkała bowiem w Indiach, Nepalu, Indonezji i Hongkongu, a swoje prace prezentowała podczas wystaw praktycznie na całym świecie. Przed pięcioma laty postanowiła spróbować swych sił również jako reżyserka filmowa. Zaczęła od krótkometrażowych impresji – pięciominutowego „Cyrku” (2017) i ośmiominutowego „Jednego dnia lata” (2018) – by następnie zabrać się za realizację obrazu pełnometrażowego. Zdjęcia do „Córki rybaka”, której scenariusz także wyszedł spod ręki Bachtioziny, powstawały w latach 2019-2020. Gotowe już dzieło okazało się na tyle intrygujące, że zakwalifikowano je do projekcji w ramach ubiegłorocznego Berlinale. Poza tym zaprezentowane zostało na montrealskim Festiwalu Nowego Kina (gdzie zdobyło nominację w kategorii „New Alchemist Award”) oraz Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w łotewskiej Rydze (tu uzyskało nominację do miana „najlepszego filmu” imprezy).
Nad Wisłę „Córka rybaka” dotarła za sprawą festiwalu „Sputnik nad Polską”. I chociaż serc rodzimych widzów ani jurorów nie podbiła, na pewno pozostała w ich pamięci. Tytułową bohaterką jest Polina Szczukina – młoda kobieta, która prowadzi nadzwyczaj nudne życie: w ciągu dnia sprzedaje świeże ryby ze stojącej w porcie budki; wieczory spędza samotnie przed telewizorem, oglądając ogłupiające programy; nocami natomiast męczy się, cierpiąc na bezsenność. Wybawieniem od tej dolegliwości ma być podarowana jej przez dziwną staruszkę Serafimę niezwykła herbata. Odpłacając się nią za ryby, kobieta obiecuje dziewczynie, że jeśli zaparzy sobie wywar na noc, to jej sen stanie się bajką. I rzeczywiście: po jego wypiciu z Poliną zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Trafia do świata, w którym dziewczyny poddawane są specyficznej „obróbce”, by stać się… „carównami”.
Dla córki rybaka taki awans mógłby być szansą życiową. Z nizin społecznych trafia przecież do „szkoły” dla arystokratek, ma możliwość wyuczenia się manier. Szybko jednak okazuje się, że to jedynie pozór. Że szkolenie na „carówny” to prawdziwa mordęga, a tak naprawdę – wręcz totalitarna tresura, na końcu której na pewno nie czeka na dziewczyny nic dobrego. Wysmakowana wizualnie (inaczej zresztą, biorąc pod uwagę podstawową profesję Bachtioziny, być nie mogło), utrzymana w stylistyce teatru awangardowego „Córka rybaka” jest satyrą na współczesne programy reality show, których uczestnicy (a w tym przypadku uczestniczki) wierzą w to, że dzięki udziałowi w nich jak za dotknięciem magicznej różdżki odmienią swe życie, stając się podziwianymi gwiazdami. A stają się – co najwyżej – ciekawostką, dziwadłem, telewizyjnym „produktem” z krótkim terminem przydatności. Polina musi więc wiele przejść, aby na koniec zdać sobie sprawę, że jej nudne życie także ma wartość i że można je odmienić bez wystawiania na sprzedaż swojej intymności.
Film Bachtioziny pozbawiony jest linearnej narracji. To w zasadzie ciąg luźno powiązanych ze sobą scenek, których wspólnym mianownikiem staje się – podobnie zresztą jak w doskonałym „Północnym wietrze” (2020) Renaty Litwinowej – fantasmagoryczna wizja świata. Z tą jednak różnicą, że Litwinowa wykreowała świat równoległy, w którym rządzą kobiety (pod postacią Wielkiego Matriarchatu), natomiast autorka „Córki rybaka” pokazała krzywe odbicie naszej rzeczywistości. W rolę aspirującej do roli „carówny” Poliny wcieliła się Alina Korol (rocznik 1991), znana między innymi z artystowskich obrazów Aleksieja Germana młodszego „Pod elektrycznymi chmurami” (2015) oraz „Dowłatow” (2018). Na drugim planie pojawia się natomiast liczna grupa młodych aktorek, jak na przykład Adelija Siewierinowa („Zimowy romans [Srebrne łyżwy]”), Serafima Sołowjowa (serial „Wiejski detektyw”) oraz Ksenia Popowa-Penderecka (serial „Casanova w Rosji”).
koniec
13 marca 2022

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Co nam w kinie gra: Monster
Kamil Witek

17 V 2024

„Czy przeszczepiając człowiekowi mózg świni, będzie on jeszcze człowiekiem czy już świnią?” – zdanie wypowiedziane przez jednego z nastoletnich bohaterów „Monstera” spokojnie mogłoby posłużyć za oś scenariusza w filmie Davida Cronenberga.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Co tam dolary, gdy można zarabiać ruble!
Sebastian Chosiński

15 V 2024

Przyznaję, że filmowymi ekranizacjami powieści Brunona Jasieńskiego „Człowiek zmienia skórę” zająłem się nie „po bożemu”, bo od końca. Najpierw przedstawiłem pięcioodcinkowy miniserial z 1978 roku, a dopiero teraz zabieram się za nakręconą dwie dekady wcześniej dwuczęściową kinową epopeję autorstwa Rafaiła Perelsztejna.

więcej »

Fallout: Odc. 8. Optymizm też bywa zabójczy
Marcin Mroziuk

13 V 2024

Z zainteresowaniem obserwujemy, jak rodzeństwo MacLeanów niezależnie od siebie poznaje prawdę o Krypcie 31. A choć obecna sytuacja Lucy i Norma wygląda zupełnie inaczej, to każde z nich staje przed trudną decyzją. Kolejnych cennych wyjaśnień dotyczących działalności Vault-Tec dostarczają zaś widzom wspomnienia Coopera Howarda.

więcej »

Polecamy

Nurkujący kopytny

Z filmu wyjęte:

Nurkujący kopytny
— Jarosław Loretz

Latająca rybka
— Jarosław Loretz

Android starszej daty
— Jarosław Loretz

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.